|
|
|
|
Mailing der Dingen
Of: wat is dit nu weer?
Lieve vrienden,
Vrijwel dagelijks begeef ik mij met veel plezier (en soms verschrikking) op het internet en soms daarbuiten. En dan kom ik echt vanalles tegen: mooie dingen, lelijke dingen, lieve dingen en stoute dingen. Dingen waarvan ik geniet. Dingen die me raken. Dingen waar ik om moet lachen. Dingen dus die je niet mag missen. En zo slinger ik dus elke dag wel eens wat de ruimte in via facebook of twitter, maar dat is meestal zonder context en soms een beetje willekeurig.
Om wat meer waarde aan sommige dingen te geven heb ik besloten een mailing te starten. Ik noem het: de Mailing der Dingen, want dat is het, en dit is de eerste. Omdat ik ergens moet beginnen ben ik zo vrij geweest om jouw email adres in de lijst te knikkeren en zodoende heb je deze mail dus te pakken. Mocht je daar toch niet zo op zitten te wachten, dan kan je je natuurlijk altijd uitschrijven, maar dat zou ik wel ontzettend jammer vinden. Ik zou zeggen: kijk het eerst eens aan.
De Mailing der Dingen is een beetje een experiment. Ik weet niet of het goed gaat, of het leuk is of hoe lang het gaat bestaan. Ik heb al helemaal geen plan bedacht met wanneer, hoe vaak en wat... Eén keer per maand of per week of als ik 10 Dingen heb verzameld – ik weet het niet. We gaat het zien. Wat ik wel weet is dat ik dit op heb gezet voor speciale en leuke Dingen. Dus Dingen die wat specialer zijn dan een geinig clipje op YouTube of een gifje van een gekke hond. Dingen waar je (hopelijk) een beetje blij van wordt, of die je misschien een beetje raken. Of een heleboel, dat zou pas echt mooi zijn.
Gaan jullie mee op avontuur?
Niels
|
|
|
|
Ik begin de eerste Mailing der Dingen maar meteen met een knaller: Versjes van Lars. En volgens mij maakt het bovenstaande versje alles wat ik er nog over kan zeggen overbodig, dus dat laat ik maar.
|
|
Sommigen van jullie ken haar al: Marjolein van der Heide. Al jaren een goede vriendin van mij, en met de droom het helemaal te maken met haar mooie liedjes. Daar is ze ondertussen goed mee op weg, want er gaat soms geen week voorbij dat ze níet ergens optreedt. En als klapper op de vuurpijl presenteert zij aankomend weekend haar eerste EP: ODE. Ik heb stiekem al geluisterd en het wordt prachtig.
Omdat het op haar site mooier staat dan ik het zelf kan omschrijven:
[Marjolein] zingt in het Nederlands over wat niet gezegd kan worden, over de onmogelijke liefde, de schoonheid van verdriet, de vrede die de dood met zich meebrengt, over de kleurrijke fantasie van een demente oma en over kinderen die de wereld ontdekken. Haar woorden worden bekrachtigd door pianopartijen die soms heftig, dan weer verstild zijn, maar waar altijd over nagedacht is.
|
|
|
|
Laatst heb ik The Red House gelezen, het nieuwste (2012) boek van Mark Haddon. In het Nederlands heet het boek niet geheel verrassend Het Rode Huis.
Richard, een arts in redelijk goede doen, heeft een week het rode huis uit de titel in Hay-on-Wye (Wales) geboekt voor zijn nieuwe gezin en dat van zijn zus, om na wat vervreemdingen hopelijk weer wat dichter bij elkaar te komen. Richard is met zijn tweede vrouw Louisa en haar puberende tienerdochter Melissa, zijn zus Angela met haar man Dominic. In tegenstelling tot Richard hebben zij regelmatig geldzorgen, en dat heeft zijn sporen nagelaten in een huwelijk dat zijn hoogtijdagen wel gehad heeft. Angela en Dominic hebben drie kinderen: Alex van 17 met een bij zijn leeftijd horend testosteron-niveau, Daisy van 15 die kortgeleden God gevonden heeft en de 8-jarige Benji die dus net zo'n beetje op de leeftijd is dat hij zich afvraagt wat hij hier (in de brede zin des woords) nu eigenlijk aan het doen is.
Er gebeurt niets en eigenlijk gebeurt er ook heel veel, want het gaat tot in de details, deze beschrijving van dit burgerlijkste der burgerlijke uitjes. En zo wordt alles heel bijzonder: van een uitstapje naar Wye via een wandeling in de omgeving tot een familiediner. Iedereen en zijn of haar demonen komt aan bod. Liefde, twijfel, angst: alles zien we gebeuren vanuit de acht verschillende karakters. Combineer dit met de unieke schrijfstijl van Haddon – vaak meer een stream of conciousness dan een duidelijke omschrijving – en het soms missende onderscheid tussen de innerlijke monoloog en wat er daadwerkelijk gezegd wordt en je hebt een lange sliert woorden die je niet weg kan leggen. Aanrader!
|
|
|
|
Door microben van zijn (of haar – ik heb echt geen idee) foto's te laten snoepen heeft Seung-Hwan OH een vreemd, organisch effect weten te bereiken. Soms is het wel een beetje griezelig, soms een beetje erg abstract maar meestal ook wel gewoon heel erg mooi.
|
|
|
|
Een heel indrukwekkende Goldbergmachine waarbij het hoofdbestanddeel licht is. Licht waarmee een ballon wordt geknapt of een draadje doorgebrand. Prachtig uitgevoerd en gefilmd. Het enige wat ik jammer vind is dat de pret wel erg snel voorbij is: na twee minuten is het gedaan en van mij mag het wel een uur duren. Kijken kan je op YouTube.
|
|
De Britse ontwerper Josh Renouf is laatst op de proppen gekomen met deze fijne koffiewekker. Het is niet bepaald het eerste koffiezetapparaat met een timer, maar wel de mooiste. Al heb je er een hoop lastige afwas van...
Door alle buzz die eromheen ontstaan is is hij nu in pre-productie, en de verwachte verkoopprijs is £250 (zo'n €317). Nou vond ik het idee van opstaan met een kop koffie wel top maar de prijs een beetje too much, dus ik heb zelf een koffiezetapparaat van een tientje aan een timer gehangen en dat werkt eigenlijk best prima. Het ziet er alleen niet zo classy uit.
|
|
|
The Physics of the Death Star
|
|
|
Zoals jullie wellicht weten ben ik geen groot fan van Star Wars Trek (oh yes he did), maar dat wil nog niet zeggen dat ik niet af en toe kan genieten van waar fans mee aan komen zetten. Zoals dit artikel (in het Engels), waarin Ethan Siegel all out nerd gaat over het opblazen van de planeet Alderaan door de Death Star. Vooral verrassend is de conclusie dat het niet eens zo héél vergezocht is.
|
|
|
The Dancing Traffic Light
|
|
|
|
Oké, het is een reclamestunt van Smart, maar dat maakt het nog niet minder vet. Stoplichten werden vervangen door kleine grafische displays, waar een dansend poppetje op te zien is. En niet zomaar een dansend poppetje, nee, er was een kleine studio ingericht waar dansende mensen werden gefilmd die dan direct op de rode stoplichten te zien waren. Hoe geniaal wil je het hebben? Snel kijken!
|
|
Laatst heb ik een hele fijne game gespeeld: Monument Valley. Deze Escher-achtige game biedt een bijzondere balans tussen het creëren van een nieuwe ervaring en onderhoudende puzzels. Er zit wel een verhaal in, maar dat is erg mysterieus en onduidelijk, wat op zich ook wel weer bij de hele game past. En hoeveel verhaal heb je nu eigenlijk nodig? Je hoofdpersoon is de silent princess en ze moet van het begin naar eind, en hoe ze daar komt is aan jou om uit te zoeken.
Ik tipte het al even aan maar de werken van Escher zijn een duidelijke inspiratiebron geweest voor dit spel. Dingen die in 3D meters bij elkaar vandaan zitten staan visueel naast elkaar en zijn dan ook bereikbaar – ook al is dat helemaal niet logisch. Door slim met de geometrie te spelen door te schuiven en te draaien maak je onbereikbare stukken bereikbaar. Je stille prinses kan daardoor ineens aan de andere kant van een anders onoverkoombaar diepe afgrond komen. Je moet dus wel even een knop omzetten af en toe, maar de puzzels worden nooit echt heel moeilijk. Het is vooral een fijne, ontspannen ervaring om je weg te vinden door de steeds verschillende levels. Het is een genot om aan de knoppen te zitten en de wereld voor je ogen te zien veranderen. En wát is die wereld mooi, zeg! De bedoeling van de makers was om een game te maken waarbij je elk frame wel in zou kunnen lijsten en dat is gelukt. Samen met de atmosferische soundtrack waan je je even in een andere, onmogelijke, wereld.
De game is te koop voor iOS en Android. Ik raad je aan om het op een tablet te spelen.
|
|
Nou, dat was 'm dan. De eerste Mailing der Dingen. Ik hoop dat je de Dingen de moeite waard vond. Als je tips hebt, of opmerkingen, dan hoor ik ze graag. Je weet me te vinden.
Denk je dat iemand anders de Mailing der Dingen ook zal waarderen? Laat ze zich dan snel inschrijven, want hoe meer zielen hoe meer vreugd! Mocht je liever geen Mailing der Dingen ontvangen in de toekomst, dan kan je je natuurlijk ook uitschrijven... Ik hoor dan wel graag van je waarom je liever geen Mailing der Dingen van me krijgt. Mocht je deze deze mail als ongewenst ervaren, sorry. Ik dacht dat je het leuk zou vinden. We blijven wel vrienden, toch?
Ik weet nog niet wanneer je de volgende Mailing der Dingen kan verwachten, maar het zal niet volgende week zijn.
Bedankt voor het lezen!
Niels
|
|
|
|
|
|
|
