Boekpresentatie De wegen van Valentina in het Groninger Forum.
Het Groninger Forum was dé locatie voor de presentatie van het nieuwe boek van Gerrit Brand, De wegen van Valentina. Voor het schrijven van het boek liet Gerrit Brand zich inspireren door filmmaker Michelangelo Antonioni.
Piet van Dijken van OOG TV opende de avond met een korte en vermakelijke introductie over de schrijver en natuurlijk het boek. Vervolgens werd de film Eros van Antonioni getoond. De roman is gebaseerd op een kort verhaal, eigenlijk een aanzet voor een film, van Antonioni en zoals Ronald Ohlsen het, tijdens zijn interview met Gerrit Brand, verwoordde heeft de schrijver dit script ‘verboekt’.
Op YouTube staat een korte impressie van deze avond.
Mijn dagen met Renata; dé erotische sensatie uit Roemenië
Vandaag is de roman Mijn dagen met Renata van Alexandru Petria verschenen. Er wordt weinig Roemeense literatuur vertaald naar het Nederlands. Het is dan ook vrij uniek in de Nederlandse boekenbranche dat er een Roemeens boek verschijnt.
Het boek gaat over een jonge schrijver Marius. Hij woont en werkt in een provinciestad in Roemenië. Hij ervaart zijn debuut als schrijver en beleeft ook zijn eerste liefdesrelaties. Eén van de dames en zijn eerste echte liefde is Renata. Ze is een getrouwde zigeunerin en moeder van twee kinderen. Ze is stormachtig, passievol en ouder, dus meer ervaren, dan Marius. Met haar heeft hij een liefdesrelatie die niet zonder slag of stoot verloopt.
Op onze site staat een interview met Alexandru Petria.
€14,95
140 pagina's
ISBN 978-94-91737-077
NUR 302
Blijf altijd jezelf en laat je niet gek maken.
Op 26 oktober is het boek uitgekomen dat Louise Hompe over haar ervaringen met borstkanker schreef. K, en nu verder luidt de titel van het boek dat op heel natuurlijke wijze ontstond. De dagelijkse gang naar het ziekenhuis en de apotheek bepaalde haar ritme van de dag. ‘Ik raakte al snel in soort flow, het boek is dan ook echt één geheel. Ik heb nooit last gehad van een writersblock,’ aldus Hompe.
Geen medisch verslag
‘Ik wilde geen gedetailleerd, medisch boek schrijven. Het leven komt in een heel ander daglicht te staan als je kanker krijgt. Het heden, verleden en de toekomst zie je als door een vergrootglas’. Het zijn de beschrijvingen van de kleine uitstapjes, het landschap van Oost-Nederland en de Duitse grensstreek of een ontroerend schilderij, die de toon licht en troostrijk maken. Ze laat zien hoe je op jezelf en je naasten bent aangewezen als de ziekte en de behandelingen je slopen. Voor haar partner Ralph, was het soms verrassend om te lezen over de ‘binnenwereld’ van Louise. ‘Ik ben niet gesloten maar met schrijven sta je heel dicht bij jezelf. Als je in het ziekenhuis ligt en er komt bezoek dan probeer je toch het beste van jezelf te laten zien, je wil de ander niet ongerust maken.’
De rest van het artikel staat op de site.
|
|
|
