|
|
|
|
Είμαι προβληματισμένος.
Οι followers στο Instagram ψηφίζουν με τις καρδούλες τους και είναι σαφείς: Θάλασσα > Βουνό. Μετά από μια ομορβροντία από φωτογραφίες από την ενδιαφέρουσα και άδεια από ανθρώπους (και γι' αυτό ενδιαφέρουσα) Σέριφο την οποία επισκέφτηκα προσφάτως, άρχισα να τους δείχνω φωτογραφίες από την πλησιέστερη και γνωριμότερη αλλά όχι λιγότερο ενδιαφέρουσα και εξίσου άδεια από ανθρώπους (και γι' αυτό ενδιαφέρουσα) Πάρνηθα. Μη δούνε παραλίες και νερά, πετάν τη σκούφια τους, καρδούλες να φαν κι οι κότες, αλλά στα κατσάβραχα και τα έλατα και τις βουνοκορφές, περιορισμένη η εχτίμηση.
Γιατί;
Μην είναι ο καιρός; Μάλλον φταίει ο καιρός.
Τις προάλλες διαπίστωσα ότι δεν ξέρω πώς δουλεύει η τηλεόρασή μου ως τηλεόραση. Πώς δηλαδή λειτουργεί για να εκπληρώσει τον αρχικό της σκοπό: Να δείχνει τηλεοπτικό σήμα από τα λεγόμενα τηλεοπτικά "κανάλια". Δεν θυμάμαι από πότε έχω να χρησιμοποιήσω αυτή τη μεγάλη οθόνη στο σαλόνι με αυτό τον τρόπο. Τριγύρω της υπάρχουν μηχανήματα, χειριστήρια, ξεχασμένες κονσόλες κι ένα σπαγγέτι από καλώδια σφιχταγκαλιασμένα σα στις απαρχές του έρωτα, καίτοι είναι μαζί για χρόνια. Πάλευα ώρα πολλή με τα καλώδια για να δω πού μπαίνει τι για να δω την εικόνα που φτάνει στην κεραία της ταράτσας από τον αέρα, η οποία για τον επόμενο μήνα θα δείχνει το ποδόσφαιρο. Νομίζω ότι την προηγούμενη φορά που την είχα ανοίξει το κανάλι που δείχνει τα αθλητικά λεγόταν αλλιώς. Βρίσκεται στον αριθμό 18 του τηλεκοντρόλ, τοποθετημένο εκεί, προφανώς, από την τύχη. Μέχρι να φτάσεις εκεί, πατώντας κουμπάκια, περνάς από ένα σωρό κανάλια που δείχνουν μαύρο. Ακόμα δεν έχω καταφέρει να κάνω τον ήχο να ακούγεται από τα καλά ηχεία. Σταματώ την προσπάθεια. Μερικές φορές πρέπει να συνειδητοποιείς ότι η τεχνολογία έχει καπρίτσια, και να μάθεις να δέχεσαι αυτά που είναι διατεθειμένη να σου προσφέρει.
<βαθύ>
Όπως η ζωή.
</βαθύ>
Θυμάμαι κάποτε που υπήρχαν μόνο δύο τηλεοπτικά κανάλια και τίποτα άλλο να κοιτάξει κανείς στις οθόνες απολύτως. Δηλαδή, εδώ που τα λέμε, δε θυμάμαι. Ειλικρινά δε θυμάμαι. Πώς ήταν η ζωή; Τι κάναμε; Παίζαμε στις αλάνες; Κοιτάγαμε τις κουρτίνες πώς κουνιούνται στο αεράκι; Τι;
Κατά τα άλλα να σας πω ότι πολύς κόσμος μου γράφει ότι το τελείωσε το "Η Αλήθεια Για Την Υπόθεση Χάρρυ Κέμπερτ", το βιβλίο που διαβάζουμε για τον Ιούνιο στο Bookworm (ρε τι είστε σεις ρε) οπότε, ε, μπείτε εδώ πέρα και γράψτε πώς σας φάνηκε στα σχόλια.
Έχουμε εδώ πέρα μαζεμένα και μερικά λινξ για το βιβλίο, που περιέχουν και κριτικές αλλοδαπών.
Εν τω μεταξύ, διαβάζουμε σα τρελοί βιβλία που μας στέλνουνε οι εκδοτικοί οίκοι για να διαλέξουμε για τους επόμενους μήνες. Αν έχετε ιδέες να προτείνετε, μπορείτε εδώ.
Αυτά και καλό φινάλε Game of Thrones.
<ήχος σφυρίχτρας>
|
|
Ο "Φεβρουάριος" είναι το τελευταίο μου βιβλίο. Αν δεν έχετε διαβάσει τίποτα απολύτως από όσα έχω γράψει ποτέ, κι αν θέλετε να διαβάσετε μόνο ένα, αυτοτελές και πεπερασμένο πράγμα δικό μου, σας προτείνω αυτό. Προσπεράστε το site και τα άρθρα, πηγαίνετε κατευθείαν στο βιβλίο, χάρτινο ή ηλεκτρονικό, ό,τι προτιμάτε.
Είναι μυθιστόρημα.
 
|
|
|
|
|
|
|
|
|
