Eerlijk? We moeten toegeven dat het soms moeilijk is om elke week inspiratie te vinden voor dit voorwoord. Teruggrijpen naar wat we vorig jaar rond deze tijd hebben ingetikt, een droge opsomming van de nieuwsbrief-inhoud, een standaardtekstje … het zouden trucjes kunnen zijn. Maar dat verdient u niet, beste lezer.
Ik vond mijn inspiratie gisterenavond. Tijdens een late avondwandeling op een lang stuk Scheldedijk met een oranje-rode ondergaande zon als idyllische achtergrond en vers gemaaid gras als ideale bodem voor wat een schier eindeloos galopje zou worden… De
verwondering waarmee enkele jonge mensen op een terrasje naar de grote schimmelruin hadden gekeken en de
bewondering van twee ietwat vermoeide wielertoeristen om zoveel kracht, zorgde voor een perfecte invalshoek.
‘Als één paard in een rustige galop al zo’n vorm van verwondering oplevert, wat moet dat dan geweest zijn afgelopen zaterdag in Hoogstraten?’ vraag ik me af. Daar deed een
achttal van nakommelingen van één en dezelfde stammerrie,
Pykette, uit de fokkerij van
LRV- en BWP-man Frans (Sus) Bruynen, dienst als escorte voor dochter Denise op weg naar het stadhuis. Ik kan me voorstellen dat zo’n achttal van vosse paarden dat fiks voorbij draaft, heel veel mensen heeft doen omkijken in de Hoogstraatse straten.
Terecht! Voor ons zijn paarden, achttallen en veulens, die geboren worden niet meer dan normaal. Maar dat zijn ze eigenlijk niet. Voor al die anderen, de niet-paardenmensen zullen we ze noemen, zijn ze allesbehalve evident en dat zou eigenlijk ook voor ons zo moeten zijn. Elk
veulen dat geboren wordt, elk paard dat wordt
opgeleid, elke
les, elke
sprong, elke
ritje door de natuur of elk
achttal dat in de ring komt, het zijn één voor één kleine
wondertjes. Ze verdienen ver- en bewondering.
Als u zaterdag, zondag of maandag een wedstrijd uit de
SBB Competitie voor Jonge Paarden bezoekt in Heusden of Roeselare, kan u alvast kennismaken met heel veel wondertjes.
Aan u om ze te ontdekken…