|
|
|
|
Ο κύριος Τσουτόμου Γιαμαγκούτσι βρισκόταν στη Χιροσίμα για επαγγελματικό ταξίδι το πρωί της 6ης Αυγούστου του 1945, περίπου τρία χιλιόμετρα μακριά από το σημείο όπου εξερράγη η ατομική βόμβα. Τραυματίστηκε από την έκρηξη, αλλά την επόμενη μπόρεσε να ταξιδέψει πίσω στο σπίτι του, και δυο μέρες αργότερα μπόρεσε να επιστέψει και στη δουλειά του. Στο Ναγκασάκι.
Ήταν ο μόνος επισήμως αναγνωρισμένος επιζών δύο βομβαρδισμών με ατομικές βόμβες στην Ιαπωνία -και άρα και στον κόσμο. Έζησε μέχρι την ηλικία των ενενήντα τριών.
Διάβασα την ιστορία του εδώ.
Και βρήκα και άλλες ιστορίες πάρα πολύ άτυχων ανθρώπων εδώ.
Βεβαίως, δεν είναι "άτυχοι". Δεν υπάρχει "τύχη". Υπάρχει μόνο ποικιλία: Όταν είναι τα πάντα πιθανά, τα πάντα, αργά ή γρήγορα, θα συμβούν. Μπορεί κάτι τέτοια να μας φαίνονται τρομερά και μοναδικά πράγματα, αλλά δεν είναι σπάνια. Τρομερά και μοναδικά πράγματα συμβαίνουν κάθε μέρα.
Δείτε σας παρακαλώ αυτό εδώ το βίντεο. Είναι μια συρραφή από βιντεάκια που δείχνουν Αργεντίνους τη στιγμή που η ομάδα τους προκρίθηκε στον τελικό του Μουντιάλ. Μέσα γράφω ότι βούρκωσα λιγάκι. Εντελώς μεταξύ μας: Επίσης ανατρίχιασα και έτρεξε κι ένα δακρυάκι συγκίνησης. Μην το πείτε σε κανέναν.
Δείτε επίσης φωτογραφίες από ανθρώπους που βλέπουν μουντιάλ σε απίθανα μέρη, ένα άλλο βιντεάκι με τα ψηφιακά εφέ του Game of Thrones, ένα άλλο βιντεάκι με το χορό των γερανών στο ΚΠΙΣΝ, και ένα άλλο βιντεάκι με αερόστατα.
Επίσης δείτε: Τον τελικό την Κυριακή.
Από Δευτέρα έρχεται αβάσταχτη Μουντιαλύπη.
|
|
Ο "Φεβρουάριος" είναι το τελευταίο μου βιβλίο. Αν δεν έχετε διαβάσει τίποτα απολύτως από όσα έχω γράψει ποτέ, κι αν θέλετε να διαβάσετε μόνο ένα, αυτοτελές και πεπερασμένο πράγμα δικό μου, σας προτείνω αυτό. Προσπεράστε το site και τα άρθρα, πηγαίνετε κατευθείαν στο βιβλίο, χάρτινο ή ηλεκτρονικό, ό,τι προτιμάτε.
Είναι μυθιστόρημα.
 
|
|
|
|
|
|
|
|
|
