alive and kicking


Ze had zo'n zin in het leven dat ze als een kleine Houdini al twee vroegtijdige uitbraakpogingen ondernam, die we gelukkig hebben weten te verijdelen. Op 1 juli kwam ze uiteindelijk – alsnog te vroeg, maar met goede kansen (en dat blijkt!!) – ter wereld: Robin Loïs Elfi.



Het is een nógal intensieve periode, we brengen al maanden veel tijd door in het ziekenhuis, maar we maken het goed en Robin doet het werkelijk fantastisch. Ze is sterk, ze groeit als kool en is overduidelijk een kind van Anke en Martijn: zo trok ze onlangs zelf haar infuus eruit (waarna de artsen zeiden: 'Ja, dat kan ook eigenlijk wel, nu.') om vervolgens nog eens dezelfde truc uit te halen met de sonde. 
(Het is maar goed dat we haar een artiestennaam hebben gegeven.)


We worden werkelijk bedolven onder de kraamcadeautjes. Robin heeft inmiddels meer kleren dan ik (er zou eens iemand een hack moeten verzinnen waarmee je op een liefdevolle manier voorkomt dat je zes keer hetzelfde rompertje krijgt, haha), we krijgen enorm veel post  (handgeschreven brieven!) uit verwachte en onverwachte hoeken, er verschijnt zelfs her en der een blog, het is hartverwarmend en overweldigend.
Wat ik ook geweldig vind zijn de prentenboeken die we krijgen. (Ik heb reuze veel zin in Max en de Maximonsters en Wij gaan op berenjacht.)


Intussen ben ik me uiteraard aan het verdiepen in de wetenswaardigheden van het vaderschap (en vond een heel leuke site voor Martijn-achtige papa's) en alle dingen waar pasgeboren ouders mee te maken krijgen. Zoals de wondere wereld der vaccinaties.
Ik ben niet voor of tegen vaccinaties, maar ik wil wel snappen hoe het zit (en met name met betrekking tot premature kinderen) en dat is nog helemaal niet makkelijk, merk ik. 

 

Permanent Beta

De vierde grote Permanent Beta Dag, op 30 juni (de dag voordat Robin werd geboren; het meisje heeft zo braaf gewacht!) was de meest succesvolle tot nu toe. Niet in de laatste plaats door de fantastische inspirerende locatie, de oude Prodentfabriek in Amersfoort, onderdeel van De Nieuwe Stad.
De ruimte past zo goed bij wat we doen!
Een uitgebreid verslag van de dag vind je hier.
En in dit blog lees je wat Permanent Beta met Terschelling te maken heeft.

Er staan mooie dingen te gebeuren. Het team is bezig vele tientallen gave bijeenkomsten te organiseren, we worden inmiddels overstelpt met (aan)vragen en samenwerkingsvoorstellen, het kon wel eens een heel boeiend najaar worden met een explosie van kennis. 

De aanmelding voor de vijfde Permanent Beta Dag is trouwens alweer geopend, hou 3 november vrij in je agenda! Het programma verklappen we nog niet, maar het belooft gegarandeerd meer inspiratie dan je aankan. 
 

chipped!

 

 

Jawel, ik heb het gedaan: tijdens bovengenoemde Permanent Beta Dag heb ik, in navolging van Amal Graafstra,  een RFID chip in mijn pols laten plaatsen, door piercingspecialist Tom van Oudenaarden.
Ik vond het doodeng, maar zoals te zien in het filmpje hieronder viel het allemaal reuze mee, haha.





Ik zal hier even de drie sindsdien meest gestelde vragen proberen te beantwoorden. 

- Kunnen we je nu tracken, Martijn? 

Nee: een RFID chip is een redelijk 'domme' chip, die alleen van dichtbij geactiveerd kan worden, als er een krachtbron in de buurt is.  (Uiteraard zullen er in de biohackingsfeer op termijn chips komen die veel meer kunnen, maar dat is nu nog niet aan de hand.) 

- Een chip in je lijf? Waarom!?

Ik heb nou eenmaal een diepgaande fascinatie voor technologie, en hoe kun je beter een mening vormen over ontwikkelingen dan door ze zelf te ervaren? 
Ik wil helemaal niet de pionier uithangen (want daarvoor ben ik natuurlijk veel te laat :)), het komt puur voort uit interesse. Sinds een halfjaar draag ik de Pebble, een smartwatch die communiceert met mijn iPhone. Deze 'wearable' heeft me al zoveel gemak opgeleverd, ik ben nu gewoon heel nieuwsgierig naar de volgende stap. 

- Waar ga je de chip voor gebruiken?

Tsja, dat weet ik dus nog niet precies. (Helaas kan ik mijn OV-chipkaart er niet op laden..dát was nog eens handig geweest...) 
Ik ben er bewust blanco ingestapt en verzamel nu zoveel mogelijk informatie over RFID en NFC. Ik lees artikelen en blogs en hoop zo op ideeën te komen. Ik zie het als een ontdekkingstocht.
Ik ben van plan een tweewekelijkse update te geven over mijn ervaringen. En zou het daarbij erg leuk vinden als mensen willen meedenken en vragen stellen.

Eind september, tijdens de  IT Innovation Day (waar ook Permanent Beta aan meewerkt) krijgen trouwens nog eens 10 mensen een chip onder hun huid. En vervolgens gaan 40 studenten van de HvA aan de slag met een onderzoek. (Ha, wat een goeie hack! Je eigen research outsourcen!) 

wat doet martijn verder nog zoal in de zomer? 

De zomer is voor mij doorgaans een tijd voor reflectie: Wat ben ik eigenlijk aan het doen, klopt het allemaal nog en hoe ga ik verder vanaf hier?

Semi-autist als ik ben vind ik het altijd leuk om door middel van cijfers en grafiekjes dingen inzichtelijk te maken, zo zag ik bijvoorbeeld dat ik het afgelopen half jaar 91 lezingen heb gegeven voor in totaal bijna 25.000 mensen. 

Ook met het oog op het jaarboek wat ik ook over 2014 weer ga maken, ben ik anders naar data en mezelf aan het kijken. Ik hou bij hoeveel koppen koffie ik drink, hoeveel flessen wijn ik open trek, hoeveel kilometers ik reis. Ik verzamel grappige data en daarvoor gebruik ik allerlei apps (Due, Logsit).

Uiteraard verzamel ik die data niet slechts om het verzamelen zelf, maar ook om ervan te leren en mijn gewoontes en gezondheid in de gaten te houden. (Het klinkt misschien tegenstrijdig, maar juist omdat ik zo'n vrij leven leid, heb ik veel discipline nodig.) 
Ik schreef er laatst nog een blog over: Mijn dagelijkse routines. 




Wat ik verder deed: ontspullen. Om ruimte voor de baby te maken en omdat ik wel erg veel boeken heb verzameld de laatste jaren. Ik dacht ik gooi (lees: geef) gewoon de helft van mijn boeken weg, maar dat was makkelijker gedacht dan gedaan: het blijkt dat ik best emotionele banden heb met veel boeken. Maar goed, ik ben een grote jongen geweest en heb me er noest doorheen geworsteld en ben 400 boeken lichter nu. Waarvan ik de meeste inmiddels digitaal tot mijn beschikking heb, trouwens. (Ik vind dat als je een boek eenmaal gekocht hebt, je het dan ook gratis mag downloaden. Met behulp van deze handige webextension bijvoorbeeld.)

Tijdens het ontspullen van mijn boekenkast kwam ik compleet stukgelezen stripboeken tegen van vroeger. Weggooien? Neh...zonde....ik heb ze niet voor niets zo lang bewaard. Maar.... ze liggen volledig uit elkaar en er missen pagina's.... toch maar weggooien dan?
Good old internet bracht weer eens uitkomst!  Op Catawiki heb je (bijna?) alle stripboeken die je maar kunt verzinnen binnen handbereik!  En zo kon ik zomaar een piekfijne versie van een van mijn stukgelezen supermanstrips aanschaffen...jeej!


Bommelding
Over vroeger gesproken trouwens: ik dacht altijd dat ik een behoorlijk complete opvoeding had genoten, maar ik kwam er recentelijk achter dat mijn ouders toch een klein dingetje hebben laten liggen, namelijk: Olivier B. Bommel.
En aangezien het zelden te laat is om lacunes alsnog op te vullen, lees ik nu de volledige Ollie B. Bommel serie. Het verrijkt zowel mijn leven als mijn woordenschat. 





Intussen ben ik me langzaam maar zeker steeds verder aan het nestelen in Haarlem. Ik wandel veel door de stad – soms alleen, soms met mensen – en ik geef tegenwoordig (haha!) rondleidingen in de boekwinkel onder mijn huis. 
Oja, en nog even over boeken gesproken, ik heb een leuk plan opgevat samen met Marijke Roskam, een van de leukste presentatrices van BNR Nieuwsradio, om een podcast te gaan maken over het boekenvak. Later hierover meer!

credit where credit is due: Daniëlle weggemans

In eerdere nieuwsbrieven heb ik mijn dankbaarheid uitgesproken naar Jan Willem Wolff en Annedien Hoen, dat is me bevallen; het voelt goed, dus ik ga het vaker doen.  
(Don't worry, heus niet elk maand.)

Een bijzonder persoon aan wie ik ook veel heb gehad in mijn leven is Daniëlle Weggemans. Ik heb haar leren kennen op de middelbare school en ze is vervolgens best lang blijven hangen bij mijn activiteiten.  Ze was betrokken bij de schoolfeesten die ik organiseerde en ze heeft me enorm geholpen met mijn buitensportcentrum.  Zeker in de fase toen het misliep heeft ze veel meer inzet gepleegd dan redelijkerwijs verwacht kon worden; toen het bedrijf door de bank in de kou werd gezet en we genaaid werden door de lui die het over gingen nemen, heeft mijn personeel, mede op haar initiatief, vier maanden doorgewerkt zonder salaris (hoe cool is dat!?). 

Vervolgens heeft ze bij het Gathering Stones project, waarbij we het grootste hunebed ter wereld hebben gebouwd, een briljante ondersteunende rol gespeeld. 

Danielle woont nog steeds in Drenthe en houdt ze zich bezig met IT-achtige innovatieve processen in de gemeente Emmen. Helaas hebben we de laatste tijd slechts sporadisch contact, maar ik vond het de hoogste tijd om haar eens te eren en bedanken voor wat ze heeft betekend voor mijn leven. 

weggeefactie

Drie prachtige frisgroene Permanent Beta Doppers gaan naar: 

Hetty Ten Holt
Coen Geelhoed
Rutger Westenburg

Winnaars, hou je mailbox in de gaten!


In deze nieuwsbrief verloot ik tweemaal het boek: No ego van Rob Adams. Een huldebetoon aan onbekende mensen die de wereld veranderden.
Leuk? Klik >>>>>>