|
|
Δεν ενδιαφέρουν όλα τα θέματα όλους τους ανθρώπους, υπάρχουν μερικά θέματα που ενδιαφέρουν κάποιους ανθρώπους πιο πολύ από άλλα, τι σας λέω τώρα, λες και δεν το ξέρατε.
Εμένα ένα από τα θέματα που με ενδιαφέρουν πιο πολύ απ' όλα είναι το θέμα της ακραίας φτώχειας. Από τότε που αρχίσαμε να φτιάχνουμε τον οργανισμό, αυτό ήταν ένα από τα δυο-τρία ζητήματα που ανυπομονούσα να ψάξουμε περισσότερο. Ε, πολλούς πολλούς μήνες μετά, έχουμε τα πρώτα αποτελέσματα, οπότε επιτρέψτε μου να αφιερώσω αυτό το γράμμα σε αυτό το θέμα. Νομίζω ότι θα βρείτε κι εσείς ενδιαφέροντα τα εξής:
Την έρευνα για την ακραία φτώχεια (PDF). Την έφτιαξε η ομάδα του Μάνου Ματσαγγάνη, και υπολογίζει το όριο της ακραίας φτώχειας για την Ελλάδα του 2015, και υπολογίζει και το ποσοστό των Ελλήνων που έχουν εισοδήματα κάτω από αυτό το όριο. Επιπλέον, αξιολογεί πολιτικές κατά τις φτώχειας που έχουν εφαρμοστεί τα τελευταία χρόνια -συγκεκριμένα, με νούμερα- και καταλήγει σε ένα πακέτο τριών απλών και ρεαλιστικών προτάσεων που μπορούν να ελαττώσουν την ακραία φτώχεια στην Ελλάδα κατά πάνω από το 1/3. Οι προτάσεις έχουν κόστος 2,7 δισ. και, αν υλοποιούνταν, θα ωφελούσαν πάνω από ένα εκατομμύριο ανθρώπους.
Επειδή το PDF των 100 σελίδων μπορεί να βαρεθείτε να το διαβάσετε (αν και είναι πολύ απλό και ευανάγνωστο), εδώ έχω μια πιο εύπεπτη σύνοψη.
Επίσης, αν είστε οπτικοί τύποι, μπορείτε να δείτε το επεισόδιο του "Καθρέφτη" για το θέμα. Εδώ εξηγώ τι σημαίνει "σχετική φτώχεια", γιατί δε μας κάνει, και πώς υπολογίσαμε την "ακραία" φτώχεια. Εδώ, ο Μάνος Ματσαγγάνης αξιολογεί πολιτικές καταπολέμησης της φτώχειας ως τώρα, κι εδώ διατυπώνει τις τρεις προτάσεις. Επίσης: Γιατί δεν μιλάμε για τους άνεργους; Αυτή είναι η κύρια αιτία που η ακραία φτώχεια εκτοξεύτηκε από το 2,2% του πληθυσμού το 2009 στο 15% το 2015.
Αν κι αυτά σας φαίνονται πολύ, εδώ λέω τις τρεις προτάσεις σε ενάμιση λεπτό, προφορικά, στο ράδιο.
Σήμερα στην Καθημερινή γράφω για το ίδιο θέμα, με έμφαση στο ότι πολύ κόσμος δεν καταλαβαίνει τη φύση του προβλήματος. Πολλοί νομίζουν ότι η ακραία φτώχεια είναι ξέρω γω ένα απλό οικονομικό πρόβλημα. Δεν είναι. Είναι αρρώστια.
Πριν από λίγες μέρες, εξάλλου, με αφορμή κάτι που είπε ένας βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, είχα γράψει κάτι για το ότι η σημερινή κυβέρνηση, όπως και οι προηγούμενες, δεν ενδιαφέρεται για την ακραία φτώχεια. Δεν ασχολείται σοβαρά με το πρόβλημα, παρ' όλο που επικαλείται τους φτωχούς συνέχεια.
Τώρα, τι να τα κάνετε όλα αυτά, θα μου πείτε. Εικάζω (δεν ξέρω, δεν είμαι και σίγουρος) ότι δεν έχετε 2,7 δισ. στην άκρη για να τα μαζέψουμε να τα δίνουμε κάθε χρόνο για να σώσουμε 600.000 ανθρώπους από την ακραία φτώχεια. Ούτε και είστε αρμόδιοι υπουργοί ή έστω πολιτευτές (δεν ξέρω, δεν είμαι και σίγουρος). Οπότε τι μπορείτε να κάνετε με τις παραπάνω πληροφορίες;
Δεν έχω απάντηση.
Υποθέτω ότι, αν σας ενδιαφέρει και εσάς αυτό το θέμα, μπορείτε να μοιραστείτε τα παραπάνω με τους φίλους και τους γνωστούς σας, και ίσως να κινητοποιήσετε συζητήσεις στα μικροπεριβάλλοντά σας. Ιδανικό θα ήταν να υιοθετήσετε το θέμα και να το κάνετε ένα από αυτά που σας ενδιαφέρουν και εσάς πιο πολύ, να μιλάτε γι' αυτό, να διαβάζετε, να γράφετε. Αλλά δε μπορώ να σας το ζητήσω αυτό, δεν θα έπαιρνα τέτοιο θάρρος.
Οπότε, όπως πάντα και παντού: Κάντε ό,τι καταλαβαίνετε.
|
|
αν, τώρα, η φτώχεια δεν είναι καθόλου μέσα στα ενδιαφέροντά σας και θέλετε κάτι εντελώς αντίθετο για να έρθετε στα ίσα σας:
|
|
Ο "Φεβρουάριος" είναι ένα μυθιστόρημα. Αν δεν έχετε διαβάσει τίποτα απολύτως από όσα έχω γράψει ποτέ, κι αν θέλετε να διαβάσετε μόνο ένα, αυτοτελές και πεπερασμένο πράγμα δικό μου, σας προτείνω αυτό. Προσπεράστε το site και τα άρθρα, πηγαίνετε κατευθείαν στο βιβλίο, χάρτινο ή ηλεκτρονικό, ό,τι προτιμάτε.
Είναι μια ιστορία για την κρίση.
|
|
|
|
|
|
|
|