Ίσως κάποτε να καταλάβουμε γιατί αυτή την εποχή που ζήσαμε, τη δικιά μας εποχή, ο κόσμος λάλησε μαζικά και άρχισε να ψηφίζει φωνακλάδες γραφικούς τσαρλατάνους, να αγκαλιάζει το λαϊκισμό τη στιγμή ακριβώς που η πραγματικότητα είναι πιο προσβάσιμη και η γνώση πιο διαθέσιμη και δωρεάν από ποτέ, να αμφισβητεί τη δημοκρατία που μας έφερε ως εδώ προτιμώντας παλιότερα, δοκιμασμένα και παταγωδώς αποτυχημένα συστήματα, και γενικά να επιζητά την αυτοκαταστροφή με κάθε δυνατό τρόπο, την ώρα ακριβώς που η ανθρωπότητα είναι πιο ειρηνική και πλούσια από ποτέ στην ιστορία της ταραχώδους ύπαρξής της.
Ίσως όχι.
Το σίγουρο είναι πως ετούτη την εβδομάδα, της επετείου της περυσινής καταστροφής, την ώρα που ο πρωθυπουργός μάς έβλεπε για πρώτη φορά (!) VR με κινητό στην Κίνα, ο ISIS σκότωνε εκατοντάδες μουσουλμάνους στο Μπανγκλαντές, στη Βαγδάτη, στη Μεδίνα (!), μέσα στο Ραμαζάνι, χωρίς κανένας να γράφει οπίνιονς για τη "μουσουλμανική" τρομοκρατία και χωρίς ούτε ένα ρεσώ στον πύργο του Άιφελ στα Φιλιατρά, ενώ στις ΗΠΑ αστυνομικοί συνέχισαν να δολοφονούν αθώους κι άοπλους μαύρους, πλέον μπροστά σε πολίτες με κινητά, γεγονός (η βιντεοσκόπηση) που οδήγησε σε ακόμα περισσότερους θανάτους από τρελούς στο Ντάλας, μια πόλη στην οποία οι πολίτες έχουν το δικαίωμα να κυκλοφορούν με πολεμικά τουφέκια στους δρόμους.
Τέτοια βλέπω και θέλω να βάλω το κεφάλι μου μέσα στο ερκοντίσιον, κι επειδή δε χωράει (έχω μεγάλο κεφάλι) κάθομαι και βλέπω ξανά και ξανά αυτό το βιντεάκι. Είναι τα φεγγάρια του Δία, όπως τα είδε ένα ρομπότ διαστημόπλοιο που αυτή, η ίδια ανθρωπότητα έστειλε εκεί.
--
|
|