Over behoefte en taboe
De afgelopen maand keek ik naar een Amerikaanse serie op Netflix, The Client List. Hoofdrolspeelster Jennifer Love Hewitt speelt een moeder die, nadat haar man is weggelopen, de eindjes aan elkaar moet knopen en een baan aanneemt in een massagesalon.
'Negentig procent van wat we hier doen is legaal,' vertelt de eigenaresse de masseuse-in-spé tijdens haar sollicitatiegesprek. De rest van de film gaat voor een groot deel over die andere tien procent.
Beeldvorming
De serie is in vele opzichten weinig realistisch. Zo waren alle mannelijke klanten voorzien van wasbordjes, indrukwekkende biceps en kwamen ook verder regelrecht uit de mooiemannencatalogus. Hewitt masseerde zonder uitzondering met een indrukwekkende hoeveelheid sieraden om, waaronder ringen, armbanden en horloges.
De serie kreeg, het was te verwachten, enige kritiek vanuit de beroepsgroep van massagetherapeuten. Foto's als hierboven uit genoemde serie, werken ook niet echt mee bij het neerzetten van een realistisch beeld van de massagepraktijk.
Taboe
Toen ik jaren geleden geheel onbevangen mijn eerste ontspanningsmassagecursus volgde en voorstelde een groep op Facebook op te zetten om uit te wisselen wilde vrijwel niemand daaraan meedoen. Het bleek al snel dat nogal wat cursisten hun deelname geheim hielden voor familie, vrienden en collega's. Masseren is kennelijk voor velen nog een taboe.
Aanraken
Aanraken is in onze maatschappij een beladen gebeuren. Om iedereen van baby tot hoogbejaarde te beschermen tegen ongewenst gedrag is vrijwel iedere niet direct functionele aanraking verdacht. Zo las ik kort geleden dat het in de zorg niet professioneel zou zijn om een geruststellende hand op iemands schouder te leggen. Die taak wordt tegenwoordig overgelaten aan huisdieren (?).
Tegelijk of juist daardoor neemt de behoefte aan fysiek contact meer en meer toe.
Ontspanningsmassage
In de meer medische en therapeutische massagepraktijken zal het minder spelen, maar in de ontspanningsbranche worden masseurs (mannelijke en vrouwelijke!) toch heel geregeld geconfronteerd met klanten die ook vragen om seksuele diensten. Voor veel masseurs een bijzonder vervelende bijkomstigheid van hun vak. Logisch dat men iedere beeldvorming in die richting zoveel mogelijk probeert tegen te gaan. Toch ken ik aardig wat masseurs en masseuses die op die verzoeken ingaan. Ik heb daar geen moreel oordeel op, maar het maakt de grenzen, ook voor de clientèle onduidelijk.
Tantrische massage
Lastiger is het voor tantrisch masseurs. Die werken vaak met seksuele energie, intieme vormen van aanraking en gaan geregeld contact met geslachtsdelen van de client niet uit de weg. Waar ligt dan nog de grens? Er zijn helaas gevallen genoeg bekend waar de masseur zichzelf niet in de hand hield en ver grensoverschrijdend gedrag heeft getoond. Maar ook de klant kan daar heel erg op aansturen en wat dan?
Conclusie
Dit alles is een ingewikkelde kwestie, waar persoonlijke behoeftigheid en maatschappelijke taboevorming op diverse niveaus door elkaar spelen.
Mijn conclusie: als masseur sta je in dienst van de klant, maar je bewaakt daarbij altijd je eigen grenzen. En maakt die duidelijk aan je klant. Kan die deze niet accepteren dan beëindig je de massage. Bij de massages die een meer intieme setting vragen zou ik als criterium hanteren dat ik er voor de klant ben en niet omgekeerd. Dus wanneer ik zou merken dat ik zelf meegesleept wordt in mijn opwinding, dan zou ik meteen gas terugnemen. Kennelijk ben ik dan nog niet aan die vorm van massages toe.
Frank
|
