|
|
|
een paradijs voor de festivalknutselaar
Toen ik een jaar of 11, 12 was keek ik – zoals waarschijnlijk veel van mijn generatiegenoten – met veel plezier naar The A-team. Een van mijn favoriete uitspraken in die serie was van Hannibal Smith: 'I love it when a plan comes together.'
Dat was precies het gevoel dat ik kreeg toen ik een paar weken terug op bezoek was bij de Keilewerf in Rotterdam.
Nietsvermoedend ging ik er naartoe met Kim, coördinator van Permanent Beta, om vervolgens in een GEWELDIGE sfeer terecht te komen.
Ik schreef vorige maand toch over het Permanent Beta Fieldlab, dat we aan het inrichten zijn voor allerlei innovaties in de festivalwereld? Nou, wat ik daar aan
de Keilewerf allemaal zag overtrof mijn stoutste verwachtingen. Alles wat ik zou willen, hebben ze: een staalslagerij, een houtzagerij, een depot voor tweede- en derdehands bouwmaterialen.... een waarachtig paradijs voor de festivalknutselaar!
Na de rondleiding mocht ik een lezing geven voor een man of vijftig.
(Vóór mij was trouwens Mark Bode van de Willem de Kooning Academie aan de beurt, die mij al eens eerder gestrikt had voor een lezing voor Rotterdamse creatieven.)
Het was geweldig om een verhaal te houden over Permanent Beta en Nooit Af, voor een publiek van makers.
Die makermovement, ik hamer er vaak op, is er een om in de gaten te houden.
Het zijn echt de makers die een cruciale rol spelen in de wereldwijde innovatie. De kracht van de collectieve inventiviteit en creativiteit is immens. (Denk maar weer even aan Instructables.) En het is grappig en tegelijkertijd opmerkelijk om te zien hoe die makers zelf hun rol in de 'grand scheme of things' niet beseffen. (Maar intussen is zo'n vader die een prothese maakt voor zijn zoontje, wel het directe gevolg van de DIY zwerm!)
Maar die Keilewerf dus, dat is is dus ook een club om in de gaten te houden. Wat een vibes, wat een energie. De Keilewervers waren overigens wildenthousiast over Innofest ( festivals als testifals gebruiken) en ze komen helpen met het inrichten van ons Fieldlab, jeeej!
In Groningen is er trouwens een soortgelijk initiatief opgezet: The Big Building.
En over big buildings gesproken, ik ben tegenwoordig ook betrokken bij een even bigger building in Amsterdam, via Felix Lepoutre van Meet Berlage. (En alles wat Felix aanraakt verandert in (maatschappelijk) goud.)
Hierover binnenkort meer! |
| |
|
easycratie: hoe doe je dat eigenlijk?
Ik geef al tien jaar lezingen en kom in mijn werk uiteraard veel trainers tegen (net als coaches – daar zijn er ook nogal wat van).
Het zijn twee heel verschillende dingen: lezingen en trainingen. Bij een lezing draait het om bewustwording, kennisoverdracht, positieve energie en inspiratie.
Een training is a 'whole different ballgame'; hierbij gaat het erom dat je jezelf op het goede moment en op de juiste manier wegcijfert en de mensen bepaalde kennis en inzichten laat internaliseren.
Dat laatste kan ik niet. Maar wie dat wel kan, als geen ander? Annette Dölle!
Urenlang hebben we zitten brainstormen over hoe we de inhoud van de visieboeken Easycratie en Nooit Af in de vorm van een training kunnen gieten.
Hoe we handvatten kunnen bieden waarmee mensen praktisch aan de slag kunnen.
Uiteindelijk dachten we: Hoe lost een beetje easycraat dit op? Door trial and error! Dus zo hebben we het toen aangepakt, met als resultaat: een erg leuke trial, waarbij we eigenlijk geen errors zijn tegengekomen.
We kregen geweldige reacties en hebben dus besloten het experiment flink te verlengen (Bekijk de data in de agenda in de zijbalk!).
De Easycratische Powwows, zoals we ze noemen, lopen parallel aan de trainingen die we hebben ontwikkeld voor de bestuursacademie – in feite dezelfde materie, maar dan toegespitst op mensen in overheidsfuncties.
|
Het was weer eens zover: de zoveelste stompzinnige uitspraak van iemand uit de gevestigde orde.
Ton Heerts, de scheidend voorzitter van de FNV (u weet wel, waar ik columnist ben) ging helemaal los op de zzp’ers.
Eerlijk is eerlijk, een deel van de uitspraken was nogal zwaar geframed door de redactie van EenVandaag, maar toch begon er iets bozigs te borrelen bij me. En voor de mensen die mij een beetje kennen: dat is best heel knap.
Mijn belangrijkste punt is dat de instituties (overheid, belastingdienst, werkgevers, vakbonden) al tien jaar wisten dat de zzp’er een ongelofelijk opmars zou gaan maken. Inmiddels zijn er meer zzp’ers dan FNV-leden, en wordt er ineens moord en brand geschreeuwd. ‘Zzp’ers zijn lastig en ondermijnen het sociale stelsel!’
Ja, doei!
De vakbonden ZIJN het sociale stelsel, samen met nog wat clubjes. Ze hebben zélf verzuimd de zzp’ers serieus te nemen!
Ik ben niet militant van aard, noch ben ik iemand die zich over het algemeen met politieke kwesties wil bemoeien, maar het kon het nu wel eens nodig zijn.
Dus ik postte op LinkedIn en Facebook een bericht met de strekking: ‘Ik ben er klaar mee, let’s build an army!’ Met een smiley erachter, natuurlijk.
Lees verder op martijnaslander.nl>>>>>>>>
|
SEND ME SOMEWHERE
"What if I could provide the world with free photos? No rights, no contracts, no charge… What if people, companies and institutions share my vision that sharing what you're really good at and what you like to do most, will make the world a little bit better? What if they share the idea that good images can raise awareness, bring joy and spread the love? And what if they share my mission: to provide good images to interesting initiatives and good causes? All they have to do is share a tiny bit of what they have, of what they are good at and what they like to do most... with me. That way I can share my knowledge, my skills and my energy... for free!"
Daniel Maissan is een fotograaf met een nogal bijzondere missie: met zijn project Send me Somewhere maakt hij de wereld een beetje mooier, door mensen, organisaties en stichtingen over de hele wereld gratis te helpen met waar hij het meest van houdt: fotografie.
Uiteraard levert dit niet alleen prachtige foto's op, maar veel meer dan dat.
Daniel laat zich onder andere 'sponsoren' door bedrijven die het belangrijk vinden wat hij doet, op de 'pay it forward'-manier. Ook is Send Me Somewhere te steunen via Patreon.com. Dat is een crowdfundingplatform à la Kickstarter, maar dan net een beetje anders; met Patreon kun je niet alleen helpen om losstaande ideeën of kunstwerken mogelijk te maken, maar ook kunstenaars en creatievelingen doorlopend financieel steunen, zodat ze kunnen blijven doen wat ze doen.
Eigenlijk kan hij het zelf het beste uitleggen (met zijn geweldige Aussi accent :)):
Overigens werkt Daniel af en toe ook in opdracht. Zo maakte hij van mij deze prachtige fotoserie. Wil je dat ook, neem dan contact op met Daniel via zijn website.
|
leuke lezingen van laatst
Logboek
In Beilen, Drenthe, zit een leuke boekenwinkel: Het Logboek. Ik ken de eigenaars Otto en Herika vrij goed en heb ze lang geleden geadviseerd om af en toe auteurs lezingen te laten geven in het naastgelegen cafeetje de Cerck*.
Het is een hele fijne setting voor mij om nieuwe verhaallijnen te testen. (Het is er klein en intiem, er is geen ruimte voor beamertoestanden en ik heb geen microfoon nodig, het publiek is over het algemeen wat ouder waardoor ik gedwongen wordt enigszins gematigde taal te gebruiken. etc.)
Zo heb ik er twee jaar geleden mijn Da Vinci verhaal ge-tryout, en onlangs, op 16 februari, mocht ik komen vertellen over Nooit Af.
En wat ook heel leuk was: mijn moeder (die in Drenthe woont) kon voor het eerst sinds tijden weer eens bij een lezing van mij zijn.
*benieuwd wat de afkorting Cerck voor staat? Lees even de laatste alinea op deze pagina.
Reuringcafé
Ook mocht ik pas aantreden in het Reuringcafé, voor een debat georganiseerd door PBQL. De vraag was: Wat hebben ambtenaren nodig om goed aan te blijven sluiten bij de samenleving en wat moeten ze daarvoor leren?
Mensen die mij kennen weten dat ik eigenlijk niet zo van debatteren hou (eigenlijk is het gewoon argumententennis), maar ik begin er stiekem steeds meer de charme van in te zien.
Ik mocht debatteren met o.a. Hans Hillen, een echte ijzervreter en tevens oud minister van Defensie. De gastheer was de bevlogen, gepassioneerde ambtenaar Mark Frequin (directeur-generaal Bereikbaarheid bij het ministerie van IenM), en ik vond het erg leuk om te merken dat ik inmiddels genoeg kennis van zaken bezit, om in een dergelijke setting niet het onderspit te delven. En dat er behoorlijk wat easycratie-fans in de zaal zaten!
|
zuid-afrika
De laatste week van februari was ik opnieuw met Kim in Zuid-Afrika.
Het was een ongelofelijk indrukwekkende trip, waar heel veel dingen bij elkaar zijn gekomen; ik ben er eigenlijk nog een beetje beduusd van. Ik zal proberen in chronologische volgorde te vertellen wat ik allemaal deed. Geen idee of dat interessant is, zo niet, scroll dan maar gewoon een beetje versneld door naar beneden :).
Maandag
We kwamen aan in Kaapstad. Ons airbnb-adres bevond zich ditmaal in Kloof Street, vlakbij ons favoriete ontbijttentje Melissa's.
's Avonds hadden we meteen een etentje, met twaalf jonge Zuid-Afrikaanse changemakers, in het kader van Cocreate South Africa: een initiatief van het Nederlandse consulaat om Nederlandse en Zuid-Afrikaanse ondernemers met elkaar te verbinden.
Het diner vond plaats in de residentie (met een waanzinnig uitzicht over Kaapstad!) van Bonnie Horbach, de consul-generaal.
Dinsdag
De volgende dag had ik via Thessa Bos, de rechterhand van Bonnie, een ontmoeting op Camps Bay High School met David Altman. David organiseert post academische opleidingen over leiderschap e.d. Hij had me al eens in actie gezien en vroeg me of ik een paar dagen later een bijeenkomst over educatie wilde modereren.
(Ah, dacht ik, à la Pippi Langkous: Modereren, dat heb ik nog nooit gedaan, dus ik denk wel dat ik dat kan.)
Later op de dag gaf ik een lezing bij advocatenkantoor Webber Wentzel, waarna Kim en ik een prachtige wandeling maakten op de top van de Tafelberg. Ik was me vergeten in te smeren en ben dus enorm verbrand, maar het was het helemaal waard.
Woensdag
Op woensdag kwam ik Huub van Zwieten tegen, die met zijn gezin in Zuid-Afrika woont. Ik ken Huub al een jaar of acht. Hij is 'droombaangoeroe' (nou heb niks met goeroes, maar wél met Huub) die als motivational speaker leert dat werk ook leuk kan zijn.
Huub is momenteel bezig met de Clean Cooking Revolution:
"Als je 100.000 gezinnen in townships wil helpen met schone kooktoestellen, ter vervanging van hout of paraffine stoves, heb je een grote hefboom nodig. De meest efficiënte Clean Cookstove is er al; de Mimi Moto. Nu alleen nog de crowdfundingcampagne om de middelen beschikbaar maken om het te realiseren."
Ik heb besloten een Mimi Moto (gaaf ding!!) weg te geven voor degene met het beste (crowdfundings)plan. Klik
Huub nam me mee naar Philippi, een van de townships bij Kaapstad, waardoor mijn kijk op die townships een beetje is veranderd. Ojee, hier wonen de arme mensen, dacht ik altijd. En dat ís ook zo, maar het is te ongenuanceerd. Sommige mensen hebben schotelantennes en auto's en hebben dus best een beetje geld, maar wonen er om andere redenen. Oké, het is geen ideale omgeving – verkrachtingen en moord zijn er schering en inslag – en ik weet ook niet precies hoe ik het moet zeggen, maar het is niet alleen maar uitzichtloos. De puzzel is: hoe is het aanwezige potentieel te ontginnen? Een puzzel waarbij ondernemerschap, pionieren en ontwikkelingssamenwerking bij elkaar komen.
Donderdag
Op donderdag gaf ik een lezing voor de Fintech Community van Alex van Groningen, in Rise in Woodstock; een geweldig gebouw met een hoog hipstergehalte. Mijn lezing en de paneldiscussie gingen over de blockchain - en met name over de context waarin die blockchain disruptie aan het veroorzaken is.
Vervolgens moest ik met een noodgang door naar de onderwijsbijeenkomst van Africa 4.0 van Silicon Cape, om te doen wat ik David had beloofd.
Ik kwam aan in een gebouw (tikje te laat), kreeg een microfoon in handen geduwd en had vervolgens drie minuten de tijd om uit te vogelen wie de panelleden waren, het publiek in te schatten en...omg, ik stond echt peentjes te zweten. Ken je dat, dat je anderhalf uur lang elke vijf seconden denkt: wat moet ik over vijf seconden doen?
Om tijd te kopen begon ik mijn optreden met iets dat blijkbaar nooit gebeurt in die setting, maar waarmee ik per ongeluk iets deed wat heel goed uitpakte. Ik zei: 'Jullie kennen elkaar niet, dus misschien moeten jullie even drie minuten met je buurman- of buurvrouw gaan praten, over hoe leren en onderwijs de komende tien jaren anders kan.'
Nog een leuke bijkomstigheid: mijn optreden werd live uitgezonden in Lagos (Nigeria) en Mumbai (India).
Vrijdag
Op vrijdag gaf ik een lezing op de Stellenbosch Academy of Design and Photography. Dat was nogal raak: Ik heb verteld over Innofest en Permanent Beta, om de designstudenten het belang van de makerbeweging duidelijk te maken.
Op een bepaald moment vroeg ik hoeveel 3d-printers ze eigenlijk hadden op het instituut. Toen het antwoord 'nul' luidde heb ik geloof ik geroepen dat ze er dan wel eentje van mij krijgen.... oeps. (Gelukkig zijn die dingen niet meer zo heel duur...)
Zaterdag
Thessa had ons verbonden met Westleigh Wilkinson, die ons zaterdag liet weten dat we met Permanent Beta gebruik mogen maken van 'Workshop 17', aan de Waterfront van Cape Town.
Leuk detail: In Zuid-Afrika wordt Permanent Beta de next door neighbour van Tesla.
Het Zuid-Afrikaanse kantoor van Tesla zit náást ons, in hetzelfde gebouw.
Nog dit jaar gaan we los met Permanent Beta in Zuid-Afrika.
En ik denk dat in 2017 de eerste grote PBSA-dag plaatsvindt. meetup.
(Aan het eind van dit jaar halen de mannen van Alex van Groningen trouwens ook nog een stunt uit, ze organiseren in Johannesburg de Finance Indaba; een enorm event waar de Fintech wereld, de CFO's en Permanent Beta samen gehost worden.)
-----------------------------------------------------------------------------------
Ik begon deze nieuwsbrief met 'I love it when a plan comes together'. Dat gevoel had ik in Zuid-Afrika opnieuw:
De mix van het creatieve en sociale pioniersnetwerk van Permanent Beta + toegang tot alle CFO's van Zuid Afrika + toegang tot townships, kon wel eens een heel waardevolle zijn.
Als je communities gaat bouwen met een hoge diversiteit in een robuust maar experimenteel ecosysteem, met een flinke vleug van de DIY en makermovement, heb je volgens mij het begin te pakken van de oplossing van veel vraagstukken in Zuid Afrika.
En ja, heb ik het wéér over die makermovement, hè. Ik denk dat dat betekent dat ik drie exemplaren van 'Makers' van Chris Anderson moet weggeven. Klik.
|
kort nieuws
Nooit Af
Met Nooit Af gaat het ondertussen nog steeds geweldig! We staan nummer drie op de verkoopranglijst (!) en hebben de longlist gehaald van de Managementboek van het Jaar verkiezing, net als destijds met Easycratie. Na zoveel positieve reacties van lezers, ben ik nu eigenlijk ook wel benieuwd naar wat het oordeel van een vakjury gaat zijn. (Fingers crossed... hoe leuk zou het zijn om de shortlist te halen!)
We staan wederom met een gaaf artikel in Managementboek Magazine, geschreven door Pierre Spaninks.
Oja, en Erwin blijft intussen heel leuk bloggen op easycratie.nl/weblog.
Podcast
In het vliegtuig terug uit Zuid-Afrika, heb ik een waanzinnig gave podcast geluisterd van Timothy Ferris en Seth Godin. Dikke vette aanrader! Klik hier.
Petra Urban
Al vele jaren ben ik fan van de leukste en mooiste rechtbanktekenaar van Nederland: Petra Urban.
RTL Boulevard bracht laatst een heel leuk item over haar.
Permanent Beta Dag #8
Het is weer zover: de achtste Permanent Beta Dag komt eraan. Op 27 juni. Ditmaal voor het eerst in Amsterdam. Je kunt je al aanmelden!
Het heeft alles te maken met the 'even bigger building' waar ik het eerder in deze nieuwsbrief over had. De achtste PB Dag zal een waardig opvolger worden van de zesde en de zevende: we gaan zoveel dingen combineren, dingen die onder andere te maken hebben met Innofest en de makermovement... waar ik het ook al eerder over had.
Misschien dat deze nieuwsbrief hiermee dan af is.:)
|
|
|
|
|
|
|
|
