Het zou de komende tijd nog kouder worden en het hout was op. We hadden met een man afgesproken die een paard en wagen had om het hout voor ons van het bos naar Mureseni te brengen. Voordat we vertrokken baden we met elkaar om bescherming. Vervolgens gingen we op weg naar het bos. Halverwege viel het paard op te grond en brak er iets aan de wagen. Het paard was erg zwak. Het had al een lange tijd niets gegeten, omdat ze geen voer voor het paard hadden. We gingen terug naar het dorp, waar de man het paard een half brood en water gaf. Ondertussen repareerden we de wagen. In het bos aangekomen verzamelden we veel hout, de wagen was afgeladen. Op de terugweg liep ik voorop bij het paard, terwijl Karcsi en de man achteraan liepen om de wagen vast te houden.

Toen we langzaam terugliepen had ik de tijd om met de mannen te praten. Om hen te vertellen hoe goed God is. En dat God heel veel van ons houdt. Dat dat blijkt uit het feit dat ondanks de val van het paard er niemand gewond raakte en het paard niet stierf. Ik zei tegen hen dat ze in de toekomst elkaar moeten helpen, net zoals we elkaar vandaag geholpen hebben. Het was een gezegende dag voor ons allemaal en ik was blij dat ik hen kon helpen. Karcsi heeft soms een zetje nodig en heeft nu ook geleerd dat je wel moet vechten en werken om te overleven. De kinderen waren in ieder geval erg blij dat het weer warm was in hun huisje.

Psalm 23:

 

 

Afgelopen jaar zijn we in contact gekomen met basisschool de Krullevaar in Schoonhoven, die graag een actie wilde starten voor onze Stichting Coming Home. De school zal niet alleen materialen naar Roemenië sturen, maar heeft ook nog eens €786,00 opgehaald voor CH!

Na het zien van de CH! film waren de teamleiders helemaal weg van het project van Baba. Het is de droom van Baba om een eigen ruimte/school te kunnen opzetten voor structureel onderwijs voor de kinderen in Mureseni. Baba is zelfs naar Nederland gekomen (via sponsoring) om op basisschool de Krullevaar persoonlijk te vertellen van haar mooie werk onder vaak moeilijke omstandigheden. Moeilijk omdat deze kinderen bijna geen tijd hebben om te leren. Zij moeten vaak op hun broertjes en zusjes passen omdat de ouders werken op de vuilnisbelt. Ook moeilijk omdat er les gegeven wordt in vaak kleine woningen waar niet eens tafeltjes en stoeltjes zijn om les te krijgen onder  "normale" omstandigheden.

Dat God voorziet in moeilijke omstandigheden blijkt ook nu weer, want de school in Schoonhoven heeft 2 locaties waar er 1 van gesloten moet worden. Hierdoor blijft er heel veel schoolmeubilair over. Bij het komende transport van begin maart gaan er 25 stoeltjes en 25 tafeltjes en 2 schoolborden en heel veel schriften en ander toebehoren naar Tirgu Mures toe. God is goed!!

De school heeft ook een verkoopdag gehouden waarbij kerstspullen van Roman Wood Works zijn verkocht. Daarnaast is er een sponsorloop gehouden en kleding ingezameld. Totaal heeft de actie € 786,00 opgeleverd. Als Stichting zijn wij hier enorm blij en dankbaar voor. Graag willen wij deze actie gedurende het jaar een aantal keer herhalen. Als er iemand is die dit op zijn of haar school ook wil doen of als er in je omgeving iemand in het onderwijs zit die dit een mooi initiatief vindt, laat hem of haar dan contact opnemen met Wim Heij (w.heij@bgttrans.nl)



Wim Heij

Een nieuw jaar staat ons te wachten en is qua werk alweer even aan de gang. Het jaar hebben wij heerlijk met ons eigen gezin afgesloten. Even twee weken niets dan elkaar, voor het eerst in acht jaar. Terugkijkend stond het afgelopen jaar vooral in het teken van veranderingen.

 

Dit betekent voor ons dat we onze eigen positie goed moeten evalueren en aanpassen. We krijgen allebei een nieuwe rol. Meer verantwoording, want er komen meer mensen in dienst waar wij leiding aan mogen geven. Meer organisaties die onderling samenwerken (Coming Home, Roman Works en Turbocam). En als alles groeit dan komen ook de vragen. Hoe bewaken we de kwaliteit van alle projecten? Hoe houden we de individuen gemotiveerd en gefocust? Hoe bewaken we ons eigen leven? We moeten leren om goed te delegeren en anderen te vertrouwen. Anders stapelt het werk zich op en daalt bijvoorbeeld het schrijven van een nieuwsbrief op de prioriteiten lijst. We realiseren ons meer en meer dat we leiders zijn geworden. Dat waren we altijd al maar nu begint het ook zo te voelen. We gaan er ook bewust naar handelen, maar hoe vind je daar de balans in? Hoe ben je “de baas” en blijf je toch onderdeel van de familie die je hebt gecreëerd? Veel ervaring hebben we niet hierin. Het is nieuw, het is een uitdaging. Ja soms leiden deze vragen tot twijfel. Maar we zijn hier al bijna acht jaar en door de jaren heen hebben we veel van dit soort momenten gehad. We kunnen dan ook terugvallen op afgelopen jaren. We zijn altijd onervaren geweest, want alles wat we deden was nieuw. Toch is er wat er nu is. Een mooi netwerk van organisaties die elkaar aanvullen. ‘Resultaten behaald in het verleden die een absolute garantie geven voor de toekomst’. Resultaten niet behaald door ons. Maar door God met ons. Emmanuel.

Debora de Groot