TWEE DIAMANTEN
Onze held banjert langs de rekken in een lokale supermarkt, en verdwaalt in een hemels tafereel van gemoltoneerde kussentjes, superdik en absorberend. Rekken vol heerlijke verwennerij die je met de glimlach een sprintje doen trekken naar het plaatselijke toilet. De belofte aan "unieke zachtheid met een waaier aan decors" zou je in de verleiding brengen om je reis te annuleren en lekker thuis veertien dagen op een dieet van movicol en citrusvruchten te genieten van deze exotische ervaringen.
De ultieme middenvinger naar het schuurpapier van de lagere school in de jaren zeventig. De rij halfhoge deurtjes op de speelplaats, de gierende wind, de groep pestkoppen die onder en boven de deurrand het begrip "privacy" aan een empirisch onderzoek onderwierpen.
"Met de 13 verschillende bedrukkingen kunt u heerlijk creatief omspringen met de sfeer in uw toilet". Enigszins ontstemd stelt onze held zich tevreden met een zachtroze bloemetjesmotief en een aroma van anjerbloesem. Hij was op zoek naar het skyline motief met een zachte zweem van muskus. Een klein pakje dan maar. De komende maand wordt zachtmoedig ingekleurd.
Zijn tevredenheid komt door een gesprek die hij had met een gevangene die hem vertelde over de dagelijkse routines binnen de gevangenis. Eén daarvan betreft de bedeling (klemtoon op de tweede lettergreep) van water en toiletpapier. Hiertoe wordt het levensnoodzakelijke immers herleid. Soms gaat deze bedeling gepaard met een dispuutje, een onderhandeling, een greintje onmin. Maar soms wordt ook de bruingrijze rol recyclagepapier en de fles plat water stil en belangeloos klaar gezet. De stille bedeler van deze twee diamanten wordt dan eveneens in stilte gedankt door de bewoner van de cel. Onze held denkt terug aan het toilet bij zijn oma, een verzamelplaats van wijsheden, waaronder
Daar alleen kan liefde wonen,
daar alleen is het leven zoet,
waar men stil en ongedwongen
alles voor elkander doet.
|
|
TRAINING IN DE GEVANGENIS VAN GENT
 
Deze maand zijn we na een tussenpauze opnieuw aanwezig in de gevangenis van Gent. We helpen er onze collega's van de Rode Antraciet uit de nood, door voor hen een training 'Creatief met agressie' aan te bieden.
|
|
BRIEF UIT DE GEVANGENIS
Ik ben een veertiger die een goede en normale jeugd gehad heeft. In mijn puberteit ben ik door toedoen van verkeerde vrienden begonnen met kattenkwaad uit te steken. Dit escaleerde rond mijn 23ste tot een eerste kennismaking met de gevangenis. Dit was stoer. Dan is het van kwaad naar erger gegaan. Na verschillende detenties zit ik deze keer voor een assisenzaak. Ik was impulsief, had geen vrees en geen normbesef en was arrogant. Ik voelde mij een crimineel, maar in realiteit was ik een loser. Iedereen waar ik om gaf, liet ik in de steek of maakte ik verdrietig. Het klinkt stoer en cool om een crimineel te zijn, maar dat is het zeker niet. Op een bepaald moment, toen ik bij deze laatste veroordeling weer eens in de problemen kwam in de gevangenis (vechtpartijen, intimidaties)werd ik verplicht om agressiebegeleiding te volgen. Eerst stond ik daar sceptisch tegenover (wat kunnen zij in godsnaam voor mij doen?). Vanaf dat moment is er voor mij een nieuwe wereld open gegaan. Ik ben beginnen luisteren hoe ik mijn problemen ook anders kan oplossen. Door erover te praten op een rustige manier. Ik heb door verschillende oefeningen geleerd om mijn woede in bepaalde situaties te temperen want problemen oplossen met geweld of agressie is de gemakkelijkste oplossing. Ik hou wel van een uitdaging en ben begonnen met het anders aan te pakken. En weet je wat? Het werkt, maar je moet zelf willen veranderen. Ik durf nu zeggen dat ik veranderd ben in positieve zin tegenover vroeger. Toch besef ik dat de weg nog lang is. Maar met vallen en opstaan weet ik zeker dat ik er kom. Had ik de begeleiding van Touché gehad vóór mijn feiten was ik waarschijnlijk nu deze brief niet aan het schrijven. Tot slot heb ik maar één tip: zoek bijtijds hulp en denk niet dat je alles alleen kan oplossen.
|
|
LES DOOR GEDETINEERDEN AAN STUDENTEN ORTHOPEDAGOGIE IN DE GEVANGENIS VAN OUDENAARDE
- IMPRESSIE VAN EEN BEVOORRECHTE GETUIGE
 
Een gevangene, die ook volledig voldeed aan mijn beeld van een gevangene, had een zeer grote Diesel horloge. Dat viel mij gelijk op, en leek me ook normaal dat hij een horloge droeg. Het was wederzijds want hij zag ook mijn Diesel horloge, en hij vond het een zeer ‘schone’. Later realiseerde ik me pas, ‘verdomd die horloge die hij om had kost minstens 300 EUR’, hoe heeft hij dat betaald, als hij maar 400-500 euro per maand verdient in de gevangenis? En mag hij wel zo’n horloge hebben, hij heeft toch een misdaad begaan? Mag hij een dergelijke ‘beloning’ krijgen? Mag hij dan nog zo’n product hebben die vele andere mensen zich niet kunnen permitteren? Al deze vragen schoten mijn hoofd binnen.
Paar minuten later realiseerde ik me ‘het zijn mensen’, met goede en slechte dingen, net zoals ik. Waarom zou hij het niet mogen? Als het hem plezier en genot geeft in de periode van opsluiting, waarom niet? Jammer genoeg tikt de tijd niet sneller op een grote, dure horloge, maar hopelijk geeft het hem wel een gevoel dat het sneller voorbij gaat.
 
Initieel had ik er zelf niet bij stilgestaan en ook niet aan gedacht om te vragen wat ze gedaan hadden. Het leek mij niet relevant om ze te leren kennen, en heb ze ook zo kunnen benaderen zonder enig vooroordeel. Ik was eigenlijk eerder bang van het omgekeerde, dat zij vooroordelen over mij zouden hebben, een vreemde snotaap uit de buitenwereld die even mee kwam doen.
 
Gevangenen zijn normale, lieve en lachende mensen. Het zijn helemaal geen monsters of beesten zoals ik het in mijn beeld had. Gevangenen kunnen verlegen zijn, kunnen onzeker zijn, en kunnen twijfels hebben over zichzelf. Het zijn mensen, net zoals jij en ik.
Bedankt Touché om jullie te mogen vervoeren, om een gevangenis van binnen te zien, maar vooral om te mogen luisteren naar de gevangenen.
Alexander
|
|
|
GASTCOLLEGE AAN DE STUDENTEN PSYCHOLOGIE VAN DE UGENT
Op maandag 7 maart trokken we naar de Henri Dunantlaan, voor een gastcollege aan studenten psychologie van de UGent. We hadden het over oplossingsgericht werken en hoe we dat bij Touché vorm geven. We vertelden dit verhaal vanuit verschillende perspectieven: een oprichter, een individuele begeleider, een groepstrainer, en vooral: een aantal (ex-)cliënten en een praktijkexpert. We eindigden met de film Binneninzicht. En het werd gesmaakt: de gemiddelde score die we van de studenten kregen was een schone 8/10!
Een greep uit de reacties van de studenten:
- Het was zeer interessant om een andere manier van aan 'therapie doen' te leren kennen en heeft mij ook een nieuwe visie. Stof tot nadenken bijgebracht!
- Heel erg boeiende uiteenzetting van hoe deze vzw werkt. Ik vond het heel interessant om in aanraking te komen met deze oplossingsgerichte manier van werken en met het werken met gedetineerden. De persoonlijke ervaring rond begeleid te worden door de vzw was een pluspunt!
- Heel interessant om de stem achter gedetineerden zelf eens te horen. Video heeft mij meer geleerd over hoe de re-integratie verloopt en hoe belangrijk het is om te praten.
- Het belang van het achterwege houden van vooroordelen. Blikverruimende film Enorm moedig hoe de gastspreker zijn verhaal deed.
- Wat ik vooral onthoud en wil blijven onthouden is de menselijke manier waarop Touché mensen benadert, en de poorten die deze manier opent. Verder vond ik de film zeer aangrijpend.
- Het is voor mij erg interessant geweest om te zien hoe jullie in een specifieke context werken en vooral om te zien dat jullie iets vormen om mensen te helpen in die context. Ik ga zeker blijven onthouden dat oplossingsgericht werken een visie / basishouding is die je in verschillende contexten kan toepassen. Ik wil later zeker werken met het idee dat je moet vragen aan de mensen wat ze nodig hebben en ze in actieve rol wil zien.
- Zeer interessante getuigenis, raakt altijd meer dan theorie of "verhalen over iemand": zo zien we dat er meer is dan detentie alleen. Mooi project! Hoop dat het voor jongeren ook lukt, dat lijkt me het "probleem" nog wat vroeger aan te pakken.
- Het heeft mij erg geboeid! Bij de start van deze studie had ik o.a. interesse omtrent forensisch werk. Doordat er heel weinig aan bod komt hierover in onze opleiding, vervaagde deze interesse. Ik vond het dan ook heel interessant om eens iets te horen over het werken met (ex-)delinquenten. De visie hierover heeft me ook sterk geprikkeld. Het is misschien een weg die ik ook zou durven inslaan, aangezien ik zelf nog op zoek ben. Vzw Touché is iets dat ik graag verder wil opvolgen. Mensen verder op weg helpen met hun talenten is iets wat ik heel graag achter sta.
Intussen bereiden we ons verder voor op volgende leservaringen, met nog meer casus- en praktijkmateriaal!
|
|
EEN GETOUCHEERDE DANK JE WEL
|
|
|
Luk, Hannes, Lieven, Tom, Marc, Hannelore, Nicolas, Magali, Ward, Alexander, Pauline, Johan, Elena en Melissa voor de talentgesprekken, de sprankelende verhalen, de stralende foto's, de oplossingsgerichte tweedaagse, het ondersteunende veldproject door Solvay-studenten, de pro bono consultancy door Accenture en alle connecterend werk van Ashoka!
|
|
|
Sinds januari is Siel voor Touché aan het werk, als gloednieuwe eventorganisator! Het eerste resultaat van haar werk kan op 24 juni bewonderd worden in de balzaal van de Vooruit. Dan is er de tweede editie van Café Touché, en het belooft opnieuw een knalfeestje te worden! Houd de datum dus alvast vrij!
|
|
Touché zoekt:
een vrijwilliger voor secretariaat / administratie / permanentie / ICT-ondersteuning. Ben jij wie we zoeken? Laat het ons weten! info@vzwtouche.be.
durvers & heldenmakers: serviceclubs of bedrijven met een hart voor heldendom. Hoe sneller we immers nieuwe potentiële helden vinden, hoe meer we er samen kunnen creëren.
Een jonge kerel die we beiden kennen wil 's avonds na school naar huis fietsen, maar stelt vast dat zijn fiets uit de rekken gestolen is. Ziedend van woede beent hij naar een verdwaalde politie-agent, en fulmineert zijn woede tegen hem uit. Hij schuimbekt dat hij al de dader zijn tanden zal uitslaan. De agent antwoordt hier laconiek het volgende op: "Mannetje, dan zal je eerst moeten leren boksen".
Deze jongeman heeft het geluk gehad dat iemand zijn woede heeft gehoord, en ze een constructieve richting heeft gegeven. We leren deze agressieveling immers en aantal jaren later kennen als Cassius Clay, ofte Muhammad Ali.
Vele jongeren hebben niet dit geluk, maar worden ook dagelijks met hun woede geconfronteerd. Soms kunnen ze hier niet mee om en zitten vast in hun agressie, wachtend op een begrijpende derde.
Wij van touché zijn voor velen die begrijpende derde en kunnen ook richting helpen geven aan de kracht die onder de agressie schuil gaat. Wij maken Cassius Clays, bij wijze van spreken.
Graag hadden we u aangesproken met ons project. Want ook u - of mensen die u kent - kunnen ons mee helpen om helden te maken. Want elke woedende jongere die richting krijgt is potentieel een toekomstige vaandeldrager.
|
|
|
|
