|
|
Που λέτε κάπου κατά την Τρίτη-Τετάρτη μου έρχονται μερικές φανταστικές ιδέες για να σας γράψω σε αυτό εδώ το γράμμα, αλλά μετά γίνεται πάντα το ίδιο, τις ξεχνάω, και μάλιστα τόσο πολύ που δεν είμαι καν σίγουρος ότι τις είχα.
Τέλος πάντων, νομίζω ότι αυτή την εβδομάδα κυκλοφόρησε στα παγκόσμια ίντερνετς το βίντεο που απεικονίζει καλύτερα από όλα την πραγματικότητα που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια εδώ στην Ελλάδα, και δεν εννοώ αυτό. Εννοώ εκείνο το άλλο, που υποθέτω θα έχετε πετύχει ήδη κάπου, εκείνο που δείχνει το ναυάγιο του Τιτανικού σε πραγματικό χρόνο. Μια εταιρεία που φτιάχνει παιχνίδια έφτιαξε ένα (ατελές) 3D μοντέλο του καραβιού και αναπαριστά το ναυάγιο ολόκληρο, από τη στιγμή που χτύπησε το παγόβουνο, μέχρι που βούλιαξε τελείως, σε πραγματικό χρόνο. Δυόμιση ώρες κρατάει. Βλέποντάς το δεν καταλαβαίνεις ότι βουλιάζει. Γίνεται πάρα πολύ αργά το όλο πράγμα, με εξαίρεση μόνο τα τελευταία λεπτά. Φαντάζεσαι ότι αν ήσουν πάνω στο κατάστρωμα εκείνη την ώρα, για περίπου δύο ώρες θα αισθανόσουν περίπου ασφαλής. Ανήσυχος, μα ασφαλής. Σε γενικές γραμμές.
Νομίζω ότι κάπως έτσι είμαστε τώρα.
Βουλιάζουμε, το καράβι έχει πάρει κλίση, μπαίνουν τα νερά στα υπόγεια (δεν τα βλέπουμε) μα το ναυάγιο γίνεται πάρα πολύ αργά, έξι χρόνια κρατάει, κι εμείς εδώ στο κατάστρωμα βλέπουμε φίλους και γνωστούς, συνεπιβάτες να σκαρφαλώνουν στις σωσίβιες λέμβους και να την κοπανάνε, αλλά δε μπορούμε να διανοηθούμε την αναπόφευκτη κατάληξη, αν και θα έπρεπε.
|
|
Σήμερα στην Καθημερινή: Τίποτε, γιατί έχει πάλι απεργία, ώστε να μην καταγραφεί τι συμβαίνει στο γιούρογκρουπ, την υπογραφή τέταρτου μνημονίου, ή το συνέδριο κόμματος από το βοθρο/τσοντο/κάναλα της διαπλοκής. Ή κάτι τέτοιο.
|
|
Από την ίδια εκπομπή, σας επισημαίνω αυτό το ημίωρο ντοκιμαντέρ, μια ανασκόπηση του πώς φτάσαμε στη χρεοκοπία του 2010, και των έξι χρόνων των μνημονίων. Μιλάνε διάφοροι, ο Β. Βενιζέλος, ο Κ. Χατζηδάκης, ο Δ. Μάρδας, η Α. Διαμαντοπούλου, αλλά οι καλύτεροι όλων είναι ο Τίμος Χριστοδούλου και ο Παναγής Βουρλούμης, που έχουν αυτό το χαρακτηριστικό των ανθρώπων που έχουν αποσυρθεί από την ενεργό δράση κι έτσι μπορούν και μιλάνε άφιλτρα, απασφαλισμένοι πλήρως, λέγοντας ακριβώς ό,τι σκέφτονται, πράγματα συνήθως σωστά.
|
|
Ο "Φεβρουάριος" είναι ένα μυθιστόρημα. Αν δεν έχετε διαβάσει τίποτα απολύτως από όσα έχω γράψει ποτέ, κι αν θέλετε να διαβάσετε μόνο ένα, αυτοτελές και πεπερασμένο πράγμα δικό μου, σας προτείνω αυτό. Προσπεράστε το site και τα άρθρα, πηγαίνετε κατευθείαν στο βιβλίο, χάρτινο ή ηλεκτρονικό, ό,τι προτιμάτε.
Είναι μια ιστορία για την κρίση.
|
|
|
|
|
|
|
|