1. Dat waar je niet onderuit komt: Shio Kusaka & Jonas Wood in Museum Voorlinden

Gewoon in Nederland en dus geen enkele reden om niet te gaan.

Zij maakt keramiek, hij schildert. Ze delen een huis, kinderen én een atelier samen. Jonas Wood & Shio Kusaka zijn nogal een kunstdroomkoppel. Selfies, planten, interieurs, potten en gekke perspectieven. Hun werk is speels, vrolijk en geeft je een enorme dot energie.

Eigenlijk exposeren ze altijd apart, daarom is hun duotentoonstelling in Museum Voorlinden extra bijzonder. Voor het eerst in Europa is hier te zien hoe ze elkaars ideeën verweven in hun eigen werk. Zijn planten op haar potten, haar keramiek op zijn schilderijen. Een liefdevol pingpongspel der kunsten.

En voor de geoefende kijker zitten er ook behoorlijk wat kunsthistorische references in hun werk. Begin je net met kunst kijken? Ook dan is er bizar veel te zien. Op elke centimeter van hun werk gebeurt iets.

En als je meer wil weten dan moet je maar gewoon ons gesprek in De Wereld Draait Door terugkijken. Of lees het stuk van Kho in de Vrij Nederland Cultuurgids.

Te zien t/m 7 januari 2018

2. Dat waar je niet onderuit komt: Hans Eijkelboom: Identiteiten 1970-2017 in Fotomuseum Den Haag & Maaike Schoorel: Londen | New York | Rome | Amsterdam in GEM, Den Haag

Gewoon in Nederland en dus geen enkele reden om niet te gaan.

Niemand kan het Nederlandse straatbeeld zo goed vangen als Hans Eijkelboom. In twee uurtjes op de Dam fotografeert hij ons gevoel van uniek-zijn helemaal de vernieling in, door tien anderen te vinden die er precies net zo uitzien. Het gevolg: geestige series van mensen die er exact hetzelfde uitzien.

Ook spannend is zijn vroegere werk, waarmee hij aan de hand van fotografie op zoek gaat identiteit. Zo laat hij zich kleden door anderen en was hij door tien dagen lang op een van de foto’s in de plaatselijke krant te staan een ware photobomber avant la lettre.

En als je toch daar bent, ga dan ook even kijken bij de buren, het GEM. Daar hangen de prachtige kwetsbare schilderijen van Maaike Schoorel. Haar werken zijn bijna helemaal wit, of bijna helemaal zwart, maar wie goed kijkt ziet subtiele penseelstreken, bijna doorzichtige kleuren, glinsteringen. Wie langer en beter kijkt, wordt beloond. Of zoals ze zelf zegt: “Mijn werk is luid en aanwezig, zoals gefluisterde woorden snoeihard kunnen aankomen.”

Hans Eijkelboom: Identiteiten 1970-2017 is te zien t/m 7 januari 2018

Maaike Schoorel: Londen | New York | Rome | Amsterdam is te zien t/m 21 januari 2018

3. Dat waar je niet onderuit komt: Locus: Apichatpong Weerasethakul & Cao Guimarães in Eye, Amsterdam

Gewoon in Nederland en dus geen enkele reden om niet te gaan.

Het is een van de tofste videokunstwerken die we dit jaar zagen: Quarta Feira de Cinzas (2016) van Cao Guimarães. Over het scherm dansen felgekleurde rondjes. Het zijn stukjes confetti, in de Braziliaanse aarde. En ze bewegen, omdat ze worden voortgesleept door mieren. Guimarães zette zijn camera erop, en filmt dit kleurenballet.

Maar er is meer in de tentoonstelling Locus, waarin Eye het podium geeft aan twee niet-Westerse slow cinema filmmakers. De andere kunstenaar is de Thai Apichatpong Weerasethakul, waarvan de giga (acht schermen tellende) installatie Primitive (2009) is te zien. Ook zie je er prachtige films vol vuurwerk in de Thaise nacht. De schermen zijn deels reflecterend en licht doorlatend, waardoor je letterlijk soms in het vuurwerk staat.

Te zien t/m 3 december

4. Dit is ook kunst: Willem Sandberg, Portrait of an Artist door Ank Marcar

Voor mensen die niet naar buiten willen

Willem Sandberg was de legendary directeur van het Stedelijk Museum en dit boek is zijn biografie. Hij zorgde er vlak na de WO II voor dat het Stedelijk een van de beste musea ter wereld werd. Het boek is niet alleen prachtig vormgegeven door Rijksakademie-resident Rutger de Vries, ook staat het boordevol toffe verhalen over de kunstwereld en levenslessen van deze Groot Man. Yes, we zijn fanboygirl.

Bestel ‘m hierrr.

5. Dat waar je niet onderuit komt: Carel Visser in het Kröller-Müller Museum, Hoge Veluwe

Gewoon in Nederland en dus geen enkele reden om niet te gaan.

Het lukt ons nooit om in één bezoek alles te zien in het Kröller-Müller. Het is te mooi, te groot, te weids. We wandelen tot we museumbenen krijgen. Lekker geruststellend dat er nu een piepkleine tentoonstelling te zien is, die je abso niet mag missen: Carel Visser.

Twee jaar na zijn dood lijkt de geest van deze alleskunner te dwalen door de tentoonstelling. Grootste woorden we know, maar zodra je de drempel over stapt voel je iets mystieks. Zaal één begroet je met een altaar van hooi en struisvogeleieren, om de hoek een afgeknipte paardenstaart op een zilveren sculptuur. Yes, op papier klinkt het werk wellicht wat crazy, in het echie voel je het een beetje in je buik.

Te zien t/m 10 december

PS: Yessssss! Ook dit jaar zijn wij weer te vinden op de Amsterdamse Museumnacht. Op 4 november hosten wij in het Van Gogh Museum onze Grote En Megabelangrijke Man-Vrouw Vooroordelen in de Kunst Kwis. Over vooroordelen in de kunst inderdaad. En zoals je van ons gewend bent, je kunt ‘m ook winnen als je niks van kunst weet (hoewel iets weten wel helpt). Tickets voor de Museumnacht haal je hier.

PPS: En we hebben weer slecht stil kunnen zitten deze maand. Zo schreef Kho dit stuk over haar opa (designer Kho Liang Ie) in Vrij Nederland, interviewde ze Maartje Wortel voor Vogue, en schreef Ko dit stuk over Slow Art voor FD Persoonlijk en een column over Edward Krasinski (die we vorige keer al tipte) voor Mister Motley. En aanstaande maandag (9 oktober) interviewt Kho internetkunstenaar Rafaël Rozendaal & Amsterdam Art Weekend directeur Adriana Gonzalez Hulshof in de Kring. Toegang is gratis, maar aanmelden wel verplicht: admin@kring.nl onder vermelding van 'de Kunstkring'.