Ετούτο το γράμμα σας το γράφω ξανά με τρόπο περιπετειώδη, ανάμεσα, κατά τη διάρκεια και μετά από δύο ομιλίες στην εξωτική Κομοτηνή, μια πόλη στην οποία έχω να έρθω 13 χρόνια, και την οποία μάλλον ούτε τώρα δεν θα προλάβω να δω. Τέλος πάντων, είμαι εδώ για ένα συνέδριο που κάνει το γραφείο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην Ελλάδα, και στις τρεις διαφορετικές εκδηλώσεις που περιλαμβάνει θα μιλήσω για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η παράσταση περιλαμβάνει για πρώτη φορά υλικό από κάτι καινούριο που ετοιμάζεται, υλικό ακατέργαστο και πρωτόλειο, που όμως καταλήγει σε μηνύματα και ζουμί που έχει, κατά τη δικιά μου ταπεινή γνώμη αρκετό ενδιαφέρον. Για παράδειγμα, πετάω τη εξής φράση: "Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι 27 άνθρωποι".
Κι όποιος κατάλαβε κατάλαβε.
Κάποτε θα τα σας τα εξηγήσω αναλυτικότερα. Όχι σε κάποιο μέλλον απώτερο, σύντομα.
|
|