2. The Young Pope
Met zijn hautaine, uitgestreken gezicht is hij perfect gecast als machiavellistische paus: Jude Law. Hij is
the young pope uit de gelijknamige serie, die
twee weken geleden in premiere ging op HBO. In Nederland alleen te zien met een abonnement op Videoland - of je koopt, zoals ik, de DVD-box bij Concerto of Bol.
Dan is het best genieten. Een tot bombast geneigde Italiaanse regisseur die een serie over het Vaticaan maakt voor de Amerikaanse markt. Het resultaat is een bijzondere mix van overdonderende beelden, conflictueuze emoties en politieke intrige. Het Vaticaan maakt nu eenmaal steeds de verdenking van machtsspelletjes bij ons los.
Regisseur Paulo Sorretino manifesteert zich sterk. Hij maakte naam met
La Grande Bellezza, een allegorische film over wellustig, narcistisch Italië.
The Young Pope is iets beheerster, maar de serie blijft speels, zelfs al is de paus (noodzakelijkerwijs) een Amerikaan.
Het mooie van de reeks is, dat hij, net als het recente boek
Conclaaf van Robert Harris, aansluit bij onze fascinatie voor paus Franciscus. Die lijkt de boel in het Vaticaan behoorlijk overhoop te gooien, en zich in ieder geval weinig te storen aan het protocol. Niet voor niets is ook
The Young Pope, net als Franciscus, zeer begaan met het lot van de zwakken en de armen. Franciscus weet met die boodschap zijn bereik uit strekken tot ver buiten de grenzen van zijn kerk. Hij wil een boegbeeld van intelligentie en compassie zijn. De vraag die je jezelf als kijker stelt, luidt: is ook Jude Law dit gegeven?
Ik beken alvast dat ik nog lang niet op het einde van de serie ben aangeland. En ook dan is het nog niet klaar, want serie twee is in de maak. Toch mooi dat de katholieke kerk nog altijd weet te inspireren tot fascinerende artistieke prestaties. Want dat is
The Young Pope beslist.
Ziehier de officiële trailer. En een welwillende recensie uit
De Volkskrant.