Brutaal of bescheiden?
30 x 30 cm, olieverf op doek
Weet je dat het helemaal niet zo simpel is als het lijkt om zo'n onbenullig ruw brutaal portretje te schilderen? Geloof het of niet, maar ik kijk daarvoor zeer geconcentreerd in de spiegel. Terwijl het eruit ziet alsof de verf achteloos op het doek is gekwakt. Wat in zekere zin óók waar is. Het is allebei: aandachtige focus en toch niet nadenken. Sprezzatura! Leuk om nu eens met knalkleuren te experimenteren. Heel anders dan dit:
30 x 30 cm, olieverf op doek
Ook intens geschilderd, maar meer voorzichtig, zoekend, bescheiden. Ik bedoel maar te zeggen: met verf kan je alle kanten op.
Wat doorgaans in de weg zit om een volgende stap te maken zijn m'n eigen gedachten en gewoonten. Gemakzucht ook. En gehecht zijn aan het resultaat, niet willen falen, dat soort dingen...
Maar kijk ook even naar een interessant Tedje (klik hier) over hoe we beter kunnen worden in de dingen waar we van houden. De meeste mensen werken hard maar worden niet aantoonbaar beter. Dat komt, aldus deze spreker, omdat we niet voldoende switchen van de doe-modus naar de leer-modus. Veel meer experimenteren in een veilige omgeving, dat advies haal ik er o.a. uit. Top, ga ik mee door!
Wat was het trouwens een fijne dag, zaterdag 28 januari jl. met de atelierverkoop in DOAS. Alle gratis spullen die ik op de gang had gezet (oude lijsten, schilderkistjes, stillevenvoorwerpen etc.) zijn meegenomen en de verkoop in mijn atelier liep als een trein! Voelde goed. Opruimen moet gewoon af en toe. Daardoor ontstaat ruimte in mijn atelier en in mijn hoofd. En dus ook ruimte om te experimenteren. Met dank aan alle bezoekers!
Groet,
Willy
Ps. Ik vind het leuk van je te horen naar welke stijl jouw voorkeur uitgaat bij deze twee portretjes. Mail me graag!
Deel deze brief gerust met vrienden, familie of anderen in je netwerk
|
|
