Woman. Wat doet dat vlammetje in jou oplaaien? En nee, dan bedoelen we niet die pretty face die je hartje sneller laat kloppen. We staan op dit moment voor voldongen feiten, maar ook voor vele keuzes. We leven in een wereld waar zich iemand op een van de meest belangrijke politieke zetels heeft genesteld en die zich qua gedachtengoed over gelijkheid van de seksen nog twee eeuwen terug bevindt. Waar men, in reactie op, de breinaalden in een slaat en gewapend met roze poezenoren de stem verheft.
Moet het zo ver komen om die fikkies in ons binnenste te ontstoken? Voordat we laten horen wie we zijn, wie willen zijn en waar we voorstaan? Als het eigenlijk al te laat is?
Of volgen we dat hart om uit te komen op dat punt waar we willen zijn? Storten we onszelf head first in het diepe? Voor onszelf en voor elkaar, zij aan zij?
|
|
|
'Door je eigen passie te volgen, zet je anderen aan hun passie te ontdekken'
|
|
|
Hij is een van de talenten van 2017 volgens Het Parool. Hij is rapper, columnist, schrijver en tot voor kort leraar maatschappijleraar, Massih Hutak. Een duizendpoot die zijn hart lijkt te volgen en zijn passies achterna gaat. Dit was laatst nog te lezen in zijn treffende reactie op de brief van onze minister-president Mark Rutte. Wat drijft Massih? En wat wil hij bereiken? Wat kan hij over zijn passies delen en wat brengt het hem tot nu toe?
|
|
TheTittyMag: Wat is passie voor jou?
Massih Hutak: Passie is een heel warm gevoel en heel belangrijk voor mij. Het is mijn batterij en ik moet dit ervaren, want anders kan ik niet functioneren. Mijn vader gebruikt weleens de term ‘peper’ voor passie. Met name niet- gepassioneerde mensen in de familie, die passief en besluiteloos zijn, kunnen dit volgens hem goed gebruiken. Mijn vader zegt dat die mensen ‘peper’ missen in hun bloed. Ik heb dit godzijdank wel en ik heb dit echt nodig, want anders zou ik niet doen wat ik nu allemaal doe. Passies zijn zaken waar je honderd procent in gelooft.
TTM: Hoe ver heeft dit je tot nu toe gebracht?
MH: Ik kon mijn baan als leraar opzeggen en me volledig richten op mijn passies: muziek en schrijven. Die passie voor muziek en schrijven begon op mijn negende en ik ben blijer dan ooit. Vooral als ik kijk naar mijn leeftijdsgenoten, die niet durven te breken met hun leefpatroon, omdat ze hun ouders of anderen tevreden willen houden. Ze kiezen niet voor het volgen van hun eigen passies. Ik respecteer dat, maar ik ben zo blij dat ik nu voor mezelf heb gekozen. Dit heeft mij mijn vrijheid en eigen karakter opgeleverd. Ik kan in de spiegel kijken en denken: “Jij bent best wel okee”. Ik wil nooit met lood in de schoenen de dag beginnen en dat is het hoogst haalbare wat ik mij ooit kon wensen.
TTM: Hoe kwam het dat jij al op je negende inzag dat muziek en schrijven jouw ware passies zijn?
|
|
MH: Dat was toen ik voor het eerst hiphop hoorde! De Islam en hiphop zijn vanaf het moment dat ze in mijn leven kwamen, even belangrijk voor mij. Ze staan voor mij symbool om een zo’n goed mogelijk mens te zijn.
TTM: Kan een passie nooit frustrerend zijn?
MH: Passie niet, maar doelen wel. Als je dit heel goed afstelt op jezelf als persoon dan hoeft het niet frustrerend te zijn. Je moet ze niet te hoog stellen.
|
|
|
TTM: Dat klinkt vrij gemakkelijk, maar hebben mensen überhaupt wel door wat hun passie is?
MH: Ik zie dat mensen wel door hebben wat hun passie is, maar dat ze er geen werk van maken. Ik vind dit het ergste, dat ze er niks mee doen. Het allerbelangrijkste moment in je leven naast je geboorte is je doel in het leven ontdekken. Je moet je passies niet links laten liggen!
Als je vol voor iets gaat dan kan er zo veel teweeg worden gebracht. Ik geloof, dat als je je met volle toewijding ergens op focust, het wel z'n vruchten moet afwerpen. Ik weet zeker, dat we de hele wereld kunnen veranderen als we hier vol samen voor zouden gaan. Het is heel belangrijk om niet het grote plaatje te vergeten. Uiteindelijk is het grote plaatje veel groter dan individuele doelen.
TTM: Denk je dat we dit grote plaatje te vaak vergeten?
MH: Ja, we vergeten dit zeker te vaak. Ik doe dit zelf al soms, wanneer ik me heel erg focus op mijn eigen leven. Als ik dit van mezelf doorheb en me realiseer dat ik te individualistisch bezig ben, probeer ik mezelf weer te dwingen tot een meer collectief denken. Juist dat collectief handelen en denken, helpt jezelf heel erg als individu.
|
|
TTM: Kwam die brief aan Rutte voort uit passie?
MH: Mijn gevoel op papier zetten of op een plaat is het uiten van mijn passie. De brief die ik heb geschreven om op te roepen tot stemmen kwam voort uit woede. Hier zaten allerlei emoties achter, die me aan hadden gezet mijn verantwoordelijk te nemen. Al bereik ik met mijn werk maar één of twee mensen dan vind ik dat ik er voor moet gaan. Ik wil nooit spijt hebben van iets wat ik niet heb gedaan, dus ik had nooit willen denken: ‘Had ik maar die brief geschreven voor de verkiezingen.”
|
|
|
TTM: Welke passies wil je niet uit het oog verliezen?
MH: Muziek staat op 1, maar tot en met 15 maart ga ik voor de verkiezingen om jongeren op te roepen te stemmen. Ik wil me erna weer op mijn muziek focussen. Muziek is mijn grootste passie, maar daarnaast wil ik verbonden blijven met onderwijs en jeugd. Ik ben een grote broer en oom, waardoor ik merk, dat het van belang is om bij alles wat ik doe in contact te blijven met de jeugd of met jongeren. Een van de tofste dingen, die ik laatst recent heb meegemaakt, waren persoonlijke berichten van leerlingen, die mijn brief hadden gelezen en ze reageerden zo tof hierop. Het is zo gaaf, dat het hen heeft bereikt en ze zich dus aangesproken voelen iets te doen. Het laat zien, dat je door jouw eigen passie weer anderen kan aanzetten hun passies te ontdekken. <
|
|
|
|
Illustratie Xaviera Althena
|
|
|
"Onze feministische voorgangers kon je zo aanwijzen, maar wat betekent het voor ons?"
|
|
Het afgelopen jaar ben ik me gaan verdiepen in het feminisme. Puur, omdat ik me aan het woord ergerde en dat terwijl ik een vrouw ben. Ik weet, dat ik het bijna niet eens hardop zou mogen zeggen, want het klinkt gewoon ondankbaar en simpelweg dom. Ik kan me als vrouw niet met het woord ‘feminisme’ identificeren. Daarom heb ik mezelf gedwongen om uit te zoeken waar dit vandaan kwam. Waarom had ik een hekel aan dit woord? Via diverse vakgebieden probeer ik dit voor mij nog grote raadsel op te lossen. Ik kon mezelf er simpelweg niet in vinden. Ik irriteerde me aan dat ene woord, feminisme, maar waarom? Dit woord zou voor mij als vrouw juist grote waarde moeten hebben toch?
Uit deze zoektocht is mijn project TheTittyMag geboren. Ik ben artikelen gaan schrijven, ging boek na boek lezen, omdat ik erachter wilde komen waarom ik dit woord zo verschrikkelijk vond. Waar kwam dit door? Omdat we vergeten zijn hoe hard vrouwen in het verleden voor hun rechten hebben gevochten, of omdat het een populair commercieel trucje is geworden van de gemiddeld R&B zangeres? Of zijn het juist de grote schreeuwers, die met hun fanatieke visie op het feminisme de andere visies hierop wegblazen?
Ik had het idee, dat alles wat ik er nu over las of hoorde, in te delen was in twee groepen: columns van boze vrouwen over hoe kut mannen zijn en de andere helft zijn 5- stappen plannen over hoe je als single vrouw moest overleven in de grote stad. Alleen waar hoor ik zelf thuis? Ik houd van make-up, wijvengeklets en ook van mannen. Zou dat dan niet mogen volgens het feminisme? Ben ik dan geen goede feminist? Ik had het erover met vriendinnen, vrienden, homo’s en hetero’s. Alle cliché hokjes, die je maar aanwijzen kon en de meesten konden zich net als ik niet vinden in het woord feminisme. Uit al die gesprekken, visies en dat gedeelde gevoel van afwijzing van het woord feminisme werd de online nieuwsbrief, the TittyMag geboren. Ik startte 'm samen met twee goede vriendinnen Lizette Pellikaan, co- editor en Lotte Dale, onze fotograaf en beeldeditor.
|
|
BAKFIETSFEMINIST
Dat is zo’n yuppenvrouw, die niet genoeg lef heeft om op te staan voor zichzelf.
Dus wel zou willen, maar als het erop aankomt zo’n bakfiets- muntthee-moeder- wordt.
|
|
|
Bovenstaande woorden zijn de slottekst van deze recent gestarte online nieuwsbrief, waarmee we de moderne feminist willen bereiken. Deze slottekst wordt iedere week geschreven door debroervanroos, beter bekend als presentator Tim Hofman. Nu zal je je misschien meteen afvragen, waarom je in een moderne feministische nieuwsbrief het woord geeft aan een man. Dit is geen vreemde gedachte, maar eigenlijk precies de reden waarom we TheTittyMag gestart zijn, want wat is het feminisme vandaag de dag nog? Onze feministische voorgangers kon je zo aanwijzen; de baanbrekers van de eeuwwisseling kregen zelfs het label ‘stemrecht’. Enkele tientallen jaren later in de geschiedenis noemen we feminisme in één zucht met de termen: bh-loos, gebrek aan scheermesjes, protesten en tuinbroeken, maar hoe staan we hier nu in? Staan onze vrouwelijke feministische neuzen anno 2016 eigenlijk nog dezelfde kant op en welke is dit dan? Wanneer mag je jezelf een feminist noemen, laat staan erover schrijven?
We willen met onze nieuwsbrief juist dat gat proberen te vullen, waarvan wij vonden, dat het er was. The Titty is onze zoektocht naar het feminisme van nu, maar die zoektocht hoeft zeker niet gelijk aan die van jou te zijn en juist door dat toe te geven is al een stap in de goede richting. Wij geloven, dat het woord feminisme vandaag de dag niet maar 1 betekenis heeft.
We willen daarom met onze online nieuwsbrief een platform creëren voor iedereen, die inspirerend is en iets te vertellen heeft, van kleine verhalen tot grote verhalen. Iedere week een ander thema waar we over filosoferen. We doen dit door middel van die verhalen, maar ook door middel van mooie beelden van Lotte Dale en de rijmpjes van de broer van Roos.
Het is voor mij een persoonlijke oneindige zoektocht geworden naar mijn eigen plek binnen het feminisme en welke vorm het bij mij krijgt. Ik kan ongegeneerd platonisch daten met de meest intrigerende, inspirerende personen en de conclusie die ik uit die gesprekken trek is dat we allemaal hetzelfde willen: gelijkheid en respect. Het luisteren naar elkaars verhaal. En dat lijkt synoniem aan feminisme. Van Lisa, die bewust haar eierstokken heeft laten verwijderen, van powerwoman Sigrid Kaag, blogger Liza Chloe, die openlijk praat over de keerzijde van bekend zijn op social media tot presentatrice Gwen van Poorten, die laat zien dat ambitie een voordeel en een nadeel heeft.
We laten in onze nieuwsbrief vrouwen aan het woord, maar ook mannen. Want eerlijk is eerlijk, we zijn nou eenmaal anders en dat moeten we ook accepteren. En is dat zo verkeerd om dat toe te geven? Zou ik volgens sommige feministen dan denken volgens het systeem van het patriarchaat? Nee, dat geloof ik niet. Ik denk dat het een nieuwe stap kan zijn. We moeten ons als vrouw niet steeds in het hokje vrouw laten stoppen, maar dat juist vergeten.
Daarom interviewden we in onze eerste editie Maxim Hartman. Dit werd heel goed ontvangen, maar ook kregen we commentaar omdat we een man aan het woord lieten. Terwijl deze man zijn frisse visie gaf op het woord feminisme. Zo gaf Maxim ons het advies om onze bescheidenheid uit het raam te pleuren en volgens hem hoefden we niet bang te zijn om meteen een bitch te worden:
|
|
“Jullie zijn zo slim en mooi, maar zo onzeker. Ik denk altijd waarom? Ik heb doorgaans meer medelijden met mannen dan met vrouwen. Dan kijk ik naar hen en denk ik mannen zijn zo simpel.
Mannen hebben eigenlijk niet zoveel om trots op te zijn, we hebben een grote bek maar verder? Wat weten we nou echt meer? Wat kunnen we nou echt beter? Jullie vrouwen moeten niet zoveel twijfelen, jullie zijn veel intelligenter.”
|
|
|
Ja, we laten bij TittyMag mannen aan het woord, ja! En we erkennen dat we als vrouw anders zijn dan de man, maar maakt dat ons zwakker? Maakt dat ons minder feministisch? Ik denk het niet, ik denk dat wij een grote groep vertegenwoordigen, die juist niet de verschillen wil benadrukken tussen mannen en vrouwen op een negatieve manier, maar die juist erkent, dat die verschillen ons interessant maken en elkaar inspireren.
Precies dit is voor mij het probleem binnen het feminisme, want we moeten ook feministen niet in hokjes willen indelen. Het feminisme is namelijk iets wat we allemaal delen: de strijd om dezelfde gelijke rechten. Elke visie op feminisme is er één, één die laat horen dat we erover praten, erover denken en ons bewust zijn. We hoeven het niet met elkaar eens te zijn wat de exacte definitie is en op welke manier we dit uiten.
Die verschillende visies op het feminisme zorgen ervoor, dat het woord blijft leven, want we moeten elkaar niet afvallen of aanvallen. Je hoeft niet een grens te trekken rondom het woord feminist en de betekenis ervan.
Of zoals journalist en programmamaker SInan Can zegt in een van onze eerdere edities van the Titty: “Grenzen zijn het meest achterlijke wat er is en helaas grijpen we hier steeds weer op terug.” <
|
|
|
|
PUNCHLINE
Dat er
in iedere
pacifist,
een passie
voor vuisten
zit.
|
|
There is more where this came from!
In Gedichten van de broer van Roos. Die vind je hier.
|
|
|
|
|
|
Iedere week The Tittymag in je mailbox? Dat kan! Meld je aan op thetittymag.com. Heb je op- en aanmerkingen, ideeen, inspiratie en wil je graag bijdragen aan The Tittymag? Mail ons dan op thetittymag@gmail.com.
Deze nieuwsbrief is samengesteld door Cathelijne Blok, Lotte Dale, Fannie van Holsteijn en Lizette Pellikaan. We willen Olivier van Kuyen, Raymond van Mil, Massih Hutak, Xaviera Althena en Tim Hofman duizend maal danken voor hun hulp om deze achtiende editie zo awesome te maken.
|
|
|
|
