Woman. Kijken we niet teveel naar wat een ander doet of vindt? Dagelijks geconfronteerd met de prachtigste beelden en de sterkste meningen maakt dat we niet alleen constant bezig zijn met of we wel aan het ideaal plaatje voldoen, maar ook of we op de hoogte zijn en het juiste te zeggen hebben over wat er in de wereld speelt.
Maar weten we nog wel wie we echt zijn? Of raken we onszelf kwijt in alles wat de maatschappij van ons vraagt? Ons lijf is ons lijf. Het is sterk en gezond. Het werkt en we kunnen er mee naar de maan en terug. Maar de kracht en flexibiliteit die onze lichamen dagelijks tonen lijken we niet meer op te merken als het esthetisch niet voldoet. We hebben liever plastic maar perfect dan echt en een beetje scheef.
We vervreemden van onszelf en van elkaar. We leven in onze bubbeltjes waar één visie, één mening de boventoon voert en algoritme ons nooit meer met ons ongelijk confronteren. Maar ondertussen vinden we een hoop van die andere bubbeltjes: kortzichtig, dom of simpelweg fout. Zonder aan elkaar te vragen waarom we vinden wat we vinden.
Want ondanks dat we allemaal zo ontzettend anders zijn, de een nog beter dan de ander, is alles echt zo vreemd nog niet. We zijn namelijk allemaal mensen.
|
|
|
'In de randgemeenten, daar worden verkiezingen gewonnen'
|
|
Tot onze verbazing zagen we een half jaar geleden het Verenigd Koninkrijk uit de EU vertrekken en in niet veel later de familie Trump hun intrek nemen in het Witte Huis. Met verbazing, ja, want in de peilingen voorafgaand aan beide verkiezingen zagen we toch de voorspelling van een hele andere uitslag?
Nu gaan we over twee weken zelf naar de stembus en laten de peilingen een heel gepolariseerd beeld zien. Maar klopt dit wel of komen we ook hier na 15 maart tot de conclusie dat we bepaalde gevoelens en ideeën in de samenleving compleet hebben gemist?
|
|
|
Josse de Voogd is ‘electoraal geograaf’. Hij kijkt niet alleen naar het verband tussen jouw politieke voorkeur en wie je bent, maar ook naar de verbanden tussen die stem en waar je woont en opgegroeid bent. ‘Ik zie duidelijke verschillen in stemgedrag tussen de verschillende steden, wijken en regio’s en dat verklaart meer dan de traditionele variabelen die we normaal gebruiken om het electoraat in te delen. De sentimenten die ten grondslag kunnen liggen aan een PVV stem worden zichtbaarder als we kijken naar geografie, dan als we zoeken naar verbanden tussen stemgedrag en leeftijdsgroep bijvoorbeeld’.
|
|
Midden 2015 werd Nederland echt geconfronteerd met de vluchtelingencrisis. Niet langer beperkte de toestroom zich tot de Griekse of Italiaanse kusten, waar de gammele bootjes vol vluchtelingen nog steeds in flinke aantallen aanmeren, maar ook aan onze ‘grens’ neemt het aantal mensen dat aanklopt in de hoop op asiel toe. En dus moeten er in rap tempo AZCs en andere opvangmogelijkheden uit de grond gestampt worden. Het leidt tot veel protest.
Maar juist de gemeenten waar we het niet van verwachten, die weinig immigranten huizen en lage criminaliteitscijfers hebben, lijken zich het felst te verzetten. ‘Dit zijn de randgemeenten en kleinere steden waar de politiek en de media zich niet op richten. Die kijken naar de steden, naar de rijke blanken in de binnensteden en de allochtonen in de armere wijken. Maar wat er in de rest van Nederland leeft wordt niet begrepen, omdat politici, journalisten en wetenschappers meestal zelf in de steden wonen. Die hebben daardoor het idee dat heel Nederland er zo uit ziet als hun stad. Ze gaan er daarom ook vanuit dat het hele land multicultureel is, maar de steden zijn helemaal geen goede afspiegeling van de rest van het land.’
|
|
In het Nederland van de middenklasse voelt men zich vervreemd van de politiek die in Den Haag wordt bedreven. Zij wonen in nette wijken in groeikernen, zoals Almere of Amersfoort en hebben het niet zo slecht. Ze zijn opgeleid, hebben een baan en voldoen niet aan het beeld wat we misschien wel hebben van een gemiddelde PVV stemmer, terwijl ze zich wel aangetrokken voelen door het voorgestelde linkse sociaaleconomische beleid, maar zeer conservatieve ideeën wat betreft de Nederlandse cultuur van deze partij. ‘Het is een politieke zuil die door geen enkele partij wordt bediend, volgens de Voogd. ‘Ze voelen zich ontevreden over de stand van het land en hun positie. Het is de groep die zich niet meer met de gevestigde orde kan identificeren’.
‘Dat komt doordat de politiek het contact met deze groep kiezers kwijt is. Er wordt een beetje op deze groep neergekeken, want de politici zien armoede en de achterstand onder de allochtonen in de grote steden waar ze wonen en denken: wat loopt die blanke middengroepen nou te zeuren? Maar vergeten wordt dat de grote steden maar een klein deel van Nederland vertegenwoordigen. De midden groep is misschien wel de meest invloedrijke groep kiezers en in de randgemeenten waar zij wonen maken die problemen wel uit. Dat moet dus je focus zijn, daar worden verkiezingen gewonnen.’
Toch denkt de Voogd niet dat we op 15 maart voor een verassing komen te staan qua uitslag, zoals we die zagen in het Verenigd Koninkrijk of Amerika. ‘De ongelijkheid tussen arm en rijk is in die landen veel groter, wat veel effect heeft. Maar we moeten niet onderschatten wat een gevoel van economische onzekerheid ook hier doet. Dat zijn zorgen waar de politiek naar moet luisteren en een alternatief voor moet bieden.’<
|
|
En ondanks dat je misschien nog wel twijfelt over wie het gaat worden, ga je sowieso wel stemmen toch? En als het kan neem dan lekker een dagje vrij, om te vieren dat we hier de mogelijkheid hebben onze stem te laten horen!
|
|
|
|
|
Illustratie door Xaviera Althena
|
|
|
'Het is tijd voor een nieuwe seksuele revolutie'
|
|
De geur van verse saliethee vult het atelier aan de Amsterdamse Nieuwmarkt. Van buiten dringen de kreetjes van afschuw en ongemakkelijkheid binnen die kunstenares Denise Rosenboom wel vaker krijgt op haar werk. Ze noemt ze Pussy Pendants, glimmende gouden en roze vagina’s aan een ketting.
Voor vrouwen zou het een van de normaalste dingen in het leven moeten zijn, het zien van een vagina. Die zie je toch iedere dag? Maar waarom dan toch zulke ‘extreme’ reacties? Hebben we openheid over ons geslachtsdeel als maatschappij nog steeds niet geaccepteerd? Zijn we vervreemd van de meest pure vorm van onszelf? We vragen het aan de kunstenares die de vrouw centraal heeft staan in haar werk.
|
|
TheTittyMag: Er hangen in jouw atelier veel portretten van vrouwen. Waarom is de vrouw zo’n geliefd onderwerp voor jou?
Denise Rosenboom: Het zijn vooral veel zelfportretten. Elk portret vertegenwoordigd een fase in mijn leven. Het lijkt misschien heel narcistisch dat ik in de periode steeds mezelf tekende, maar met elk portret ontdekte ik een stukje van mezelf. Dat zie ik ook terug in mijn gemaakte werk. Ik zou heel graag willen tijdreizen en daarom speelde ik continue met de tijd waarin ik mezelf plaatste op het schilderij. Ik ben heel tevreden over de tijd waarin ik leef, maar in de Griekse Oudheid leven zou ik ook niet erg vinden. Dat was zo’n rijke en vrije periode! Het is dan ook bizar om te zien dat er daarna een periode aan breekt waarin we een stap terug lijken te nemen, de middeleeuwen. Maar je ziet dat die cyclus zich steeds herhaalt. In de geschiedenis zie je de samenleving steeds op en af gaan.
TTM: Zitten we nu in een opje of een afje?
DR: Ik ben bang een afje, maar dat komt door de mensen die aan de macht zijn. Die roepen te hard, te veel domme dingen. Ik ben bang voor de consequenties, want doordat zij die domme dingen blijven roepen kan er een hele gevaarlijke situatie ontstaan. Ze zouden ons moeten stimuleren om elkaar te vinden, ook al kijken we allemaal anders tegen dingen aan. We mogen ons best bewust zijn hoeveel geluk we hebben als Nederlanders. Dat we hier geboren zijn, want we hebben hier zo ontzettend veel kansen en vrijheden. Dat is echt iets om trots op te zijn.
TTM: Voor het raam hangen jouw bekende kettingen, ‘The Pussy Pendants’. Waarom ben je die ooit gaan maken?
DR: Dat was puur uit plezier. Vorig jaar ging ik naar het festival Africa Burn, de Afrikaanse versie van Burning Man in Amerika, en daar heb je ruilmiddelen nodig omdat je niet met geld kunt betalen. Ik wilde iets geks meenemen, iets opvallends dat echt past op zo’n festival. Daarom ben ik die kettingen gaan maken. Het werd een succes. Bij thuiskomst zat mijn hele mail box vol met aanvragen voor Pussy Pendants van over de hele wereld. Op dat moment merkte ik dat ik iets in handen had.
|
|
TTM: Waarom denk je dat veel mensen zo heftig reageren op een vagina aan een ketting? Er zijn toch bijna geen mensen op de wereld die er nog nooit een hebben gezien?
DR: De reacties variëren natuurlijk enorm. De kettingen hangen hier in mijn raam, dus ze springen meteen in het oog. Het is natuurlijk een heel herkenbaar iets, dus dat triggert. Je ziet dat de ene persoon zich kapot lacht en de ander het heel heftig en not done vindt. Sommigen vinden het shockerend. Ik verkoop ze trouwens meer in het buitenland dan in Nederland. Dus ja, wat zegt dat over onze openheid rondom seks en seksualiteit?
TTM: Welke reactie vind je het meest verbazingwekkend?
DR: De mensen die mijn kettingen heel heftig vinden. Ik heb soms het idee, dat we veel minder vrij en ruimdenkend zijn dan voorheen. Ik ben van de generatie Peurno de Peurno en dat keek ik ook, zonder gene, lekker samen met mijn ouders. Dit soort open-minded televisie zie je bijna niet meer. Ik heb het idee dat we op seksueel vlak minder vrij zijn geworden, iets conservatiever. Er zijn volgens mij meerdere dingen aan de gang op dit moment. Zo is de vagina bijvoorbeeld ‘hot’ in de kunstwereld. Veel kunstenaars proberen op die manier een antwoord te geven op een maatschappelijke veranderd beeld, een waarin vaginacorrecties bijvoorbeeld normaal zijn geworden. Kunst is natuurlijk een reflectie van de tijd. Met de kunstwerken waar mee je een tegengeluid laten horen of zien, geef je tegelijkertijd de huidige opvattingen in de samenleving weer.
TTM: Zijn we vervreemd van wie we echt zijn?
DR: We leven in een hele maakbare wereld en alles is te corrigeren. Na de seksuele revolutie in de jaren ’60 en ‘70 zijn we in een soort porno- industrie terecht gekomen. Alles moet mooi en perfect zijn, maar lijkt daardoor bijna nep. Onze imperfecties maken het seksleven juist spannend, maar dat lijkt niet meer geaccepteerd te zijn. Ik geloof dat er diepere dingen spelen als je een continue drive hebt om je buitenkant aan te passen. Dat besef probeer ik te creëren middels mijn werk.
TTM: Denk je dat dit weer kan omslaan naar de andere kant?
DR: Ik zou het heel tof vinden als er weer een nieuwe seksuele revolutie zou komen, waarin we onze eigen authenticiteit accepteren, waar we vrij en schaamteloos zijn over seks, want dat is dat de allerbeste seks die er is!<
|
|
|
|
VERVREEMDING
jij zegt je wil met z'n twee
ik zeg ik kan daar niet mee
jij zegt ik ben als een eenling
Ik zeg ons voelt als een
ver vreemd ding
|
|
There is more where this came from!
In Gedichten van de broer van Roos. Die vind je hier.
|
|
|
|
|
|
Iedere week The Tittymag in je mailbox? Dat kan! Meld je aan op thetittymag.com. Heb je op- en aanmerkingen, ideeen, inspiratie en wil je graag bijdragen aan The Tittymag? Mail ons dan op thetittymag@gmail.com.
Deze nieuwsbrief is samengesteld door Cathelijne Blok, Lotte Dale, Fannie van Holsteijn en Lizette Pellikaan. We willen Olivier van Kuyen, Raymond van Mil, Xaviera Althena, Josse de Voogd en Tim Hofman duizend maal danken voor hun hulp om deze eenentwintigste editie zo awesome te maken.
|
|
|
|
