Femme wat betekent dit woord voor ons als vrouw? IS het een term om trots op te zijn of is het ouderwets om te denken in geslachten? Moeten we ‘man’ of ‘vrouw’ eerder zien als een eigenschap in plaats van een hokje? We spreken erover met feministe en kunstenares Daantje Bons. Deze inspirator maakt intrigerende foto’s en alternatieve reclamebeelden voor merken, die het zelf niet meer snappen. Zo reageerde ze recent nog op het niet zo goed uitgepakte ´feministische´ spotje van Ici Paris. Hoe ziet zij de vrouw? Is ‘vrouw’ een krachtige geuzenaam of is het een term waar we zwakker door worden?

TheTittyMag: Allereerst..Ici Paris deed volgens velen een gefaalde poging een feministisch statement te maken. Wat was jouw eerste reactie op de reclame?
Daantje Bons: Ik werd erop geattendeerd. Soms wil een merk meeliften op het begrip ‘feminisme’, maar willen ze uiteindelijk gewoon een product verkopen. Dit is niet verkeerd, maar doe niet alsof je je bekommert om de consument. Ze schetsen in de communicatie, dat je jezelf moet zijn, maar dat je dat pas bent wanneer je iets van Ici Paris gebruikt. Ze brengen die boodschap zo verkeerd, dus ik ben letterlijk met mijn beeld die verkeerde boodschap gaan uitbeelden.

TTM: Hoe werd daarop gereageerd?
DB: Eigenlijk alleen maar reacties van mensen die dezelfde gevoelens hadden. Ik krijg altijd reactie op mijn werk, ook die minder positief zijn.  Mensen die het onzin vinden wat ik aanhaal bijvoorbeeld. Ik hoop wel altijd reactie te krijgen van het merk of bedrijf zelf, dus ik tag ze vaak in mijn werk. Ik hoor wel dat Ici Paris al in enkele Facebookgroepen heeft gereageerd en aangaven dat ze het belangrijk vinden te weten hoe de consument denkt. Al gaat het me met name om de volledige beeldvorming van zo’n merk. Je hebt als merk een bepaalde verantwoordelijkheid, omdat jouw beeld zo bepalend is in het dagelijks leven. Ik wil ze dus direct aanspreken op hun gefaalde poging. Ik zou het helemaal te gek vinden als ze echt eens met mij gaan praten als beeldmaker.

TTM: Wat is het vrouw zijn voor jou?
DB: Ik ben mijn werk gaan maken vanuit mijn eigen ervaringen. Ik refereer in mijn werk aan datgene, waar ik zelf tegenaan loop en wat ik meemaak. Ik vind vrouwelijkheid een belangrijk thema. Want niet een geslacht is definiërend, maar juist een bepaald kenmerk. Iemand is vrouwelijk of mannelijk of beide. Ik vind dat een interessant gegeven. Ook in welk opzicht vrouwelijkheid mijn identiteit beheerst. Ik liep behoorlijk tegen de verwachtingen aan die aan de vrouw worden gesteld zoals je ladylike gedragen of hoe je als Vrouw moet communiceren. Ik wilde kijken hoe dit van toepassing was op mij als vrouw. Nu gaat het me ook steeds meer om de andere kant, mannelijkheid. Tegenwoordig ben ik bijvoorbeeld bezig met hoe mannen tegen bepaalde dingen aankijken zoals afkomst en seksualiteit. Ik vind het vooral heel erg belangrijk om bij te dragen aan de beeldvorming en een belangrijk statement te maken over de idealen waar we naar streven. Ik wil dat er een tegengeluid is en ik wil hier een stem in zijn.

TTM: Hoezo toch die fixatie?
DB: . Natuur, de een de mogelijkheid heeft om baby’s te creëren in de buik en de ander niet. Ik denk dat de geschiedenis er mee te maken heeft,  de kerk heeft er bijvoorbeeld een aandeel in gehad om dit zo strikt mogelijk gescheiden te houden. Ook is de hele commerciële wereld er bij gebaat om twee hokjes te hanteren om zo makkelijker een product te kunnen verkopen om bij het een of het ander te horen.

TTM: Wat is jouw associatie bij het begrip ‘vrouw’?
DB: Ik vind het lastig, want ik kan moeilijk een bepaald idee hebben bij het woord ‘vrouw’, omdat je op zoveel manieren vrouw kan zijn dat het voor mij een unieke vorm is die zelf kan worden vormgegeven. Het is dus vrij abstract. 

TTM: Soms wordt het gezien als iets zwaks, ‘vrouw zijn’..
DB: Er zijn goede redenen voor te bedenken. Ik denk vooral vanwege religie. Denk aan Eva, die is geschapen uit de rib van Adam. Hiernaast is de vrouw fysiek minder sterk en onderscheiden we dit daarom vaak niet goed, maar dat doen we ook tussen rassen. Het is denk ik moeilijk om dit los te laten. Vrouwen zijn voor een groot deel hiernaar gaan leven en hebben dit geaccepteerd. Dat is volgens mij de reden, dat het feminisme zo belangrijk is en we in een volgende golf hiervan zitten, omdat we nog steeds op veel vlakken niet gelijk zijn.

TTM: Wordt de vrouw ooit gelijkwaardig aan de man?
DB: Het is mijn eigen zoektocht naar mijn identiteit, maar ik hoop dat ik tevredenheid zal vinden qua acceptatie. Ik zal wel werk kunnen blijven maken, want ik word ouder en ik kom andere dingen tegen in mijn leven. Ik put er nieuwe energie uit door op onderzoek uit te gaan aan de hand van veranderingen in mezelf en in de maatschappij. Ik denk dus niet, dat ik hiermee ooit klaar zal zijn, misschien als ik dood ben.  Ik denk niet, dat ik ga meemaken, dat ik tevreden zal zijn over de verhouding tussen de man en vrouw en dat is een behoorlijke frustratie. Het is zo lastig, omdat de mannelijkheid en vrouwelijkheid tot een identiteit verweven is geraakt. Dus mensen hebben het idee, dat als je dat open gooit, ze een deel van hun identiteit weggooien. Alleen op deze manier beperk je ook andere mensen in hun vrijheid en het maakt het zo lastiger om hier met alle begrip mee om te gaan. <

De dag die je niet kan inplannen. Waar je al van jongs af aan al tegenop ziet. De dag waar niemand op zit te wachten. De een viert het met taart. De ander moet allerlei rituelen ondergaan. De dag dat je officieel een vrouw bent...  Bahhhhhh!

Er is geen vaste leeftijd waarop elk meisje voor het eerst ongesteld wordt, maar meestal gebeurt het tussen je 10e en 16e. Bij mij was dit op m’n 11de. Ik zat in groep 7. En kreeg last van gevoelige tepels. Baby tieten. En donkere haartjes bij m’n oksels. Moet je nagaan ik luisterde toen der tijd naar kinderen voor kinderen: ‘Het tietenlied’ Dit nummer was zo herkenbaar. Huilen kon ik erom. 

Bijna niemand in mijn klas droeg een bh. Maar ik wel. Waarom ik! Dat was het enige wat ik kon bedenken. Ik begon zelfs schietgebedjes te doen: laat het terug groeien als u echt bestaat. Straf mij niet. Ik zal nooit meer liegen. Helaas ‘t werkte niet. Als we gingen gymmen trok ik drie shirtjes over elkaar aan zodat iedereen zou denken dat ik gewoon een plank was. Want toen was dat nog hip. Een plank zijn.. 

Op een of andere manier voelde ik het al dat m’n eerste keer ongesteld worden eraan zat te komen. Ik ging 30x per dag naar de wc. Als ik iedere keer had moeten betalen voor die wc-bezoekjes zat ik nu nog in de schuldsanering. En ja, hoor. Daar kwam het. Ik werd ongesteld. Zieke buikkrampen met ieniemienie bloed. Huilen.. Alweer, I know dramaqueen. Want wat moest ik doen? Ik ben opgegroeid met mijn vader. En ondanks dat hij super flex is, ging ik niet m’n onderbroek tijdens zijn ontbijt laten zien. Op de dag des oordeels moest ik eigenlijk naar school. Maar uhh ik had last van ieniemienie druppels. Stel je voor dat iemand op school dat zou zien.. 

Tijd voor actie dus! Ik ging snel naar de Kruidvat. Fijn zoveel keuze.. Wat moest ik kopen? Ik heb letterlijk de hele ochtend tot aan de lunch in de Kruidvat rondgelopen. Ik durfde niet af te rekenen. Elke keer stonden er mensen bij de kassa. Achter de kassa stond een oudere man. Fuck dacht ik.. Stel dat iemand zag dat zo’n jong meisje al ongesteld zou zijn. En helemaal zo’n oude man. Dan weet hij dat ik vruchtbaar ben. Goshh..
                                                                                                                                                       Ik was veel te bang dat iemand erachter kwam. En waarom? Geen idee. Schaamte denk ik. Ik twijfelde. Zal ik het in m’n zak stoppen en wegrennen? Maar op ‘t moment dat ik in de start houding stond om de winkel uit te rennen kwam de beveiligster eraan. Ze nam mij mee naar het magazijn. Ik moest huilen. Ik dacht die gaat de politie bellen. Alweer fuck.. Nu kan ik ’t voor de rest van mijn leven wel schudden. Ze gaan erachter komen dat ik vandaag heb gespijbeld. En wilde stelen.. 
                                                                                                                                                            Ik was zo aan’ t angstzweten dat de verpakking van de inlegkruisjes al helemaal aan ’t ontkleuren was. De beveiligster vroeg wat ik in mijn hand had. Met mijn trillende handjes haalde ik het uit mijn zakken. Ze moest lachen. En zei: ‘Ik zal het voor je afrekenen. Ze stopten er nog wat andere dingen bij. Maandverband in plaats van Tena Lady. Oke, dat is een grapje. Maar ik had wel superplus met drie druppels in m’n hand. Wat niet nodig was met ieniemienie bloed. Ze stopte er ook nog wat tampons bij voor als ik ging zwemmen. Buiten gaf ze alles in een tasje aan me. Ik mocht een andere keer het geld komen brengen. Dat zat wel goed zei ze..

Wat een opluchting! Maar ik moest toch mijn moed bij elkaar sprokkelen en het thuis vertellen. We hadden ook geen prullenbakjes en dat soort dingen in huis. Elk half uur rende ik naar de wc. Op school was ik mega bang dat iemand zou zien dat ik een inlegkruisje in had. Niemand van mijn vriendinnen was al ongesteld, dus ik was niet normaal. Mijn vader merkte dat ik weer eens raar zat te doen en hij had al een vermoeden. Wat best logisch was aangezien er 100 rolletjes omwikkeld in wc-papier in de prullenbak lagen. Zodat hij zogenaamd niks door zou hebben. Dat is namelijk helemaaal niet opvallend. Waar maakte ik me vroeger druk om?!                                                       

Na een instructie van mijn tante te hebben gehad met: ‘Hoe plaats je een inlegkruisje’ Kreeg ik een paar dagen later een boek van mijn pa. Want ja wat weet hij nou van die vrouwen dingen en erover praten is al helemaal ongemakkelijk. Het boek heette ‘Seks enzo’ Super fijn boek! Er stonden een heleboel plaatjes in van verschillende borsten, piemels en vagina’s met of zonder haargroei. Dat gaf me weer een beetje zekerheid. Op je 11de ongesteld worden is wel wat vroeg. Maar raar was ik dus niet. Gelukkig! 

We gingen met de familie een weekendje weg. En ik was alweer voor de tweede keer ongesteld. En wat doe je met familie dag? Zwemmen. Ojeej ik moest een tampon in doen. Goddamm waarom is dat zo pijnlijk! ‘t zit daar maar te irriteren. We gingen naar het zwembad fietsen. Ik fietste naast mijn nicht. En het enige wat ik dacht is hoe doen al die vrouwen dit? Hoe overleef je in godsnaam een tampon.. Ik bleef maar spastische bewegingen maken. En gewoon normaal fietsen lukte niet. 
Tot dat mijn nicht zei: Fann, heb je je tampon wel goed naar binnen gedaan? Shit! Hoe weet ze dat ik een tampon in heb. ‘Kan je dat zien? Dan weten mijn klasgenoten het dadelijk ook.’ Ze begon zo hard te lachen dat we over de grond rolde met z'n tweeen. Het was blijkbaar wel aardig duidelijk. Ik riep: ‘Ik dacht als je hem helemaal naar binnen doet hij kwijtraakt. Zo’n fragiel touwtje. Moet ik dadelijk naar de dokter omdat het verstopt zit’. Tranen van het lachen kreeg ze. Maar meer om mijn spastische bewegingen en de ongemakkelijke trage fietstocht. Ik had het voor mezelf weer eens onnodig moeilijk gemaakt. Maar na wat tips van haar ging het eigenlijk best prima.. Fijne uitvinding zo’n tampon. Nu wist ik dit te overleven..

Het blijft  gek, bloed uit je kut. Ik val al flauw bij het bloedprikken, dus moet je nagaan elke keer als ik naar beneden keek werd ik bijna misselijk. Vies dat ongesteld worden. Dus wat deed ik? Wassen voor het leven. Als ik zeg dat ik drie keer op één dag douchte overdrijf ik niet. Ik kocht Lactacyd, vaginale deo, opfrisdoekjes en al die bullshit.. 
Niet veel dagen later ging ik dooood. Killing, het leek wel alsof daar beneden in brand stond.. Paniek! Dus ik naar de dokter tijdens ‘t inloopspreekuur. Zitten ging weer niet. Schaamde me kapot. Op google stonden allemaal enge ziektes die ik kon hebben. Seks had ik nog niet. Maar ik zwom, zat op wc-brillen, had weleens iemand zijn handdoek gebruikt. En ja op die leeftijd denk je dat je overal iets van kan krijgen. 

Maar gelukkig het viel best mee. Ik kreeg een kuurtje met de mededeling dat ik nooit meer met Lactacyd, zeep en al die andere poespas mag wassen. Iedereen heeft namelijk een eigen lichaamsgeur. En gewoon met water wassen is voldoende. Ik dacht alleen water? Wat zijn die mensen vies. Je dweilt toch ook niet alleen met water? Eerlijk ik had er echt moeite mee.. Inmiddels kwam ik erachter dat er wat meer meisjes om me heen vrouw zijn geworden. Weer werd ik uitgelachen. Je moet nooit met zeep wassen. ‘Joh? Kon je dat niet eerder zeggen’. 

Best gek, dat iets wat goed is voor ‘t reinigingsproces in je lichaam. En waar bijna de halve bevolking mee te maken krijgt nog steeds en natuurlijk niet bij iedereen, als een belemmering wordt gezien. Ik slikte altijd jaren de pil door. En nu sinds een aantal maanden heb ik weer mijn normale cyclus. En voor het eerst heb ik er geen problemen mee, word ik er niet misselijk van en ben ik best blij met m’n tieten. En dat mijn lichaam zichzelf iedere maand reinigt. YES! <