Als ik wist dat morgen de wereld zou vergaan, zou ik vandaag nog een appelboom planten
(Martin Luther)

Aan deze uitspraak van Martin Luther heb ik veel gedacht de afgelopen dagen toen ik in de ochtenden met de mensen van de spoorlijn aan het vergaderen was en in de middag met mijn handen in de tuin bezig was.
Het is nu bijna twee jaar geleden dat we te horen kregen dat de regering ons land wil hebben voor een spoorlijn door Oost Afrika.
Net toen mijn geduld echt opraakte kreeg ik een uitnodiging voor verschillende vergaderingen.
De plannen van de regering zien er serieus uit maar diep van binnen is er een vrede die maakt dat ik bomen en bloemen aan het planten ben in de hoop dat ik ze zie groeien en de vruchten ervan zal eten.
Misschien hou ik me zelf volledig voor de gek, maar deze onzekere situatie leert me te leven bij de dag en ik word eraan herinnerd mijn zegeningen te tellen.
Ik wil zo graag tot een punt komen waarop ik vanuit mijn hart kan zeggen: 'niet mijn wil maar Uw wil geschiede'.
Het lastige is dat ik  zo goed weet wat ik wil; gewoon hier blijven wonen en mensen te zien veranderen in zonen en dochters van de beste Vader in de wereld.

Ingrid