Tittymag editie 33

23 mei 2017 | Editie 33 | Voorbeeld

“I hear many young women say they can't find well-known feminists with whom they identify. That can be disheartening, but I say, let us (try to) become the feminists we would like to see moving through the world.”

Roxane Gay

Hoe je schizofrenie van je af kan tekenen. Onze maatschappij eist veel van mensen. Zo moet iedereen presenteren, wil iedereen een goede baan hebben, wil je een druk sociaal leven en hiernaast er nog eens goed uit zien.
Maar wat betekent het eigenlijk als je zo’n stoornis hebt? Nou ja. Dan doe je dus niet meer mee, want je kleurt niet binnen de lijntjes. Lees het verhaal van Danny Steggerda of beter nog bekijk het. Want Danny maakt stripverhalen om te dealen met zijn ziekte schizofrenie. Een voorbeeld voor ons allemaal..

Je wilt niet terugkijken op je foto's en denken: "Heh, had ik die bikini maar gewoon aangedaan, ik had een prachtig figuur!" Danielle van Grondelle heeft maat 40/42 en is een succesvol plus model. Het model reist de hele wereld over en liep als eerste Nederlandse plus-size model een modeshow tijdens New York Fashion Week. Haar carrière is bijna niet meer bij te benen en ze wordt gezien als voorbeeld voor vele vrouwen. Hoe belangrijk is een voorbeeldfunctie? En moeten wij als vrouwen een voorbeeldfunctie aannemen voor elkaar of moeten we vertrouwen op onze eigen krachten?

Lotte Dale
Elke week een ander thema, elke week een nieuwe foto van Lotte Dale. Deze week: Voorbeeld

Voorbeeld. Ja voorbeeld, wie is dat voor jou? Heb je die? Of probeer je die zelf te zijn? Is het hebben van een voorbeeld iets goeds of zijn we op deze manier constant bezig met het vergelijken van onszelf met een ander?

We leven in een maatschappij waarin we non- stop onszelf al vergelijken, maar is dat nou wel een goed uitgangspunt? Moeten we niet beginnen met meer te kijken naar onszelf? We creëren misschien ergens zelfs een onrust door steeds om ons heen te kijken. We lijken onszelf een missie op te leggen door onmogelijke en complexe vragen te willen beantwoorden. Want zijn wel wel goed genoeg? Slim genoeg? Knap genoeg? Maar moeten we de antwoorden zoeken bij een ander? Of? Of een voorbeeld hebben om van te leren of ons door te laten inspireren? Natuurlijk weten we niet zeker wanneer een voorbeeld het juiste is, maar gaandeweg zullen we hier achter komen.

Want zelf ben je misschien ook wel een voorbeeld voor mensen en vrienden om je heen. En zodra je dat doorhebt, zie je dat we allemaal sterke voorbeelden zijn en juist daar zouden we inspiratie uit moeten halen.

Hoe je schizofrenie van je af kan tekenen

Stel, je krijgt te maken met een ziekte zoals schizofrenie. Dat je opeens voor gek wordt uitgemaakt. En je er niet meer bij hoort. Dit over kwam Danny Steggerda op 19-jarige leeftijd. Nu op 45-jarige leeftijd heeft hij het eindelijk een plekje kunnen geven door middel van zijn stripverhalen.

Onze maatschappij eist veel van mensen. Er heerst een grote sociale druk. Iedereen moet presteren. Je moet een goede baan hebben. Je moet een goede ouder zijn. Je moet een druk sociaal leven hebben. Je relatie moet altijd perfect gaan en anders er zijn altijd nog genoeg vissen in de zee. Je moet er goed uit zien, anders maak je minder kans op die ene droombaan. En als je wat te zwaar bent, wordt dat weer als ongezond gezien.

Maar wat betekent het eigenlijk als je zo’n stoornis hebt? Nou ja. Dan doe je dus niet meer mee, want je kleurt niet binnen de lijntjes.
En als je eenmaal buiten de lijntjes zit, is het knap lastig er weer bij te horen.  Dit geldt niet alleen voor mensen met een psychische stoornis, genoeg andere hebben hier last van. Denk aan iemand die arbeidsongeschikt wordt verklaard, de taal niet goed spreekt of doof is. Doordat de maatschappij de eigenschapjes die jou uniek maken als ‘’foutjes’’ bestempelt, kan het leven er voor jou een stuk somberder uit gaan zien. Een van de mensen die dit heeft meegemaakt is Danny Steggerda. 
 

Ik kwam in aanraking met Danny via zijn hulpverlener Hilma. Samen met Annebel is zij de grondlegger van De Regisseur bij Stichting Anton Constandse. De Regisseur geeft mensen de regie over hun leven terug, die ze eerder verloren zijn.  Toen ik Danny een jaar geleden ontmoette was hij enorm bescheiden, verlegen en op zoek naar acceptatie. Danny heeft namelijk schizofrenie. Nee, hij rent niet in zijn blote pik over straat. Hij spreekt geen oertaal. En nee, hij smeert zich ook niet in met mayonaise in de avondwinkel. Hij tekent. Dat kan namelijk ook. 

 In het gesprek van een jaar geleden was er heel veel afstand tussen ons. Vragen moesten niet te snel of te ingewikkeld worden gesteld. Danny’s kring was en is heel erg klein. Hij had zijn ouders en een voormalige vriendin. Meer had hij niet nodig. Want dat werd ingewikkeld en te druk voor hem. In de tram en overal waar hij kwam, voelde hij dat hij anders was, raar wordt aangestaard en buiten de lijntjes kleurt.

Nu - een jaar verder - kom ik op bezoek bij De Regisseur. In plaats van dat ik iemand verstopt zie zitten achter de tafel, zwaait hij groots en krijg ik zelfs een knuffel. “Bizar”, denk ik. “Daar zit opeens veel pit in’’ Tijdens het gesprek merk ik al snel dat Danny niet meer de Danny van toen is. Hij is enthousiast en hij straalt nog harder als een glossy. Hij lijkt zelfs geen probleem meer te hebben met zijn schizofrenie. Zelf zegt hij ook: “Gek genoeg weet ik er nu mee om te gaan. Als ik rust wil, dan neem ik dat ook. Ik kan nu veel meer aan.’’ 

De striptekeningen zijn z’n redding geweest. Zijn boek is inmiddels ook gepubliceerd. Hij is zelfs een kleine ondernemer aan het worden. Tijdens het interview blijft hij maar hameren op het verkopen van zijn boek. Maar het ging mij juist niet om het boek, maar om zijn verhaal. <

Danny heeft een doorgang gemaakt voor de andere cliënten bij de stichting. En daarnaast voor heel veel meer mensen die buiten de lijntjes kleuren. Zo kunnen cliënten werken aan wat ze leuk vinden. Iemand die bijvoorbeeld van mode houdt kan naaicursussen leren geven. En zo kijken ze per persoon hoe ze iemand kunnen begeleiden. Voor de unieke mensen die niet zo sterk weten wat ze willen, heeft de stichting ook een samenwerking met het Parkpop Festival in Den Haag. 

De cliënten mogen dan op het festival in Den Haag als beveiligers aan de slag. Zodat ze net als Danny weer deel uit kunnen maken van de maatschappij.  Maar is het wel verstandig om hen te laten werken als beveiligers? In eerste instantie zegt mijn gevoel: “Zijn jullie gek geworden?” Maar wie ben ik om daar een mening over te geven omdat ik misschien bevooroordeeld ben? Als je ziet hoe iemand open kan bloeien, door simpelweg weer zin in het leven te hebben. Waar maken we ons dan nog druk om?  

Illustratie door Gerdien van Halteren

Je wilt niet terugkijken op je foto's en denken:

"Heh, had ik die bikini maar gewoon aangedaan, ik had een prachtig figuur!"

Danielle van Grondelle heeft maat 40/42 en is een succesvol plus model. Het model reist de hele wereld over en liep als eerste Nederlandse plus-size model een modeshow tijdens New York Fashion Week. Haar carrière is bijna niet meer bij te benen en ze wordt gezien als voorbeeld voor vele vrouwen. Hoe belangrijk is een voorbeeldfunctie? En moeten wij als vrouwen een voorbeeldfunctie aannemen voor elkaar of moeten we vertrouwen op onze eigen krachten?

TheTiityMag: We leven in een maatschappij waarin een gezond lichaam heel erg belangrijk is, maar wat is dat volgens jou?Danielle van Grondelle: Een gezond lichaam is voor iedereen verschillend. Ik ben met mijn maat 42 mijn gezonde versie en een andere vrouw is haar gezonde versie met een maatje 34. Ik denk dat, als je je gezonde versie bent, je niet heel veel moet laten of doen behalve wat goed voelt. Dus de ene week ga ik trouw naar de sportschool en de andere week bestel ik lekker een gebakje als ik daar trek in heb. Een gezond lichaam is een ideaal lichaam voor mij, maar daarbij hoort natuurlijk een gezonde geest.

TTM: Vind je dat we hier te veel mee bezig zijn?
DvG: Ja ik vind dat vrouwen erg hard kunnen zijn voor zichzelf, het is vaak niet goed genoeg, soms zelfs nooit genoeg. Je wilt niet terug kijken op je fotos en denken "hèh, had ik die bikini maar gewoon aangedaan, ik had een prachtig figuur”.

TTM: Hoe uit zich dit vandaag de dag?
DvG: Veel vrouwen durven niet in bikini op het strand! Ik vind dat zo zonde! Ik hoop, dat ik met mijn werk als plusmodel als een soort voorbeeld kan dienen en zo kan bijdragen aan een positiever zelfbeeld. Ik wil laten zien, dat schoonheid in alle vormen en maten komt.

TTM: Is het oppervlakkig om zo veel bezig te zijn met ons uiterlijk?
DvG: Van die vrouwen? Nee ik denk meer dat het te maken heeft met de (social) media en alle gefotoshopte werkelijkheden, die we zien in de modebladen. Deze vrouwen spiegelen zich aan een droombeeld waar de modellen zelf niet eens aan voldoen. Alle make- up, licht en ander techniek, die erbij komt kijken, maken het een niet realistisch iets.

TTM: Zijn we te streng voor onszelf?
DvG: Jazeker, ik vind van wel.

TTM: Denk je dat we ooit minder streng voor onszelf kunnen worden?
DvG: Ja dit moet veranderen, ik hoop op een toekomst met nog meer diversiteit in de modewereld. Met diversiteit bedoel ik diversiteit in maat, kleur,leeftijd etc. Ik zie al kleine stapjes die we maken, ik heb bijvoorbeeld nu al 6 keer meegelopen met New York Fashion Week. Voorheen werden hier alleen de superslanke modellen voor geboekt, maar er valt nog zoveel meer te bereiken. Diversiteit is prachtig, laten we dat ook vieren.

TTM: Maar kunnen we dit doorbreken?
DvG: Denk dat er bepaalde dingen zijn in de modewereld, die altijd zo gedaan werden. Het is altijd eng om als eerste een stap te maken naar verandering, maar door die stap te maken, creëren we wel een betere toekomst en een beter voorbeeld voor alle verschillende vrouwen in alle soorten en maten.

TTM: Jij lijkt ontzettend veel positiviteit uit te stralen.. Hoe kijk jij naar jezelf?
DvG: Ik ben blij met mezelf, ik ben mijn gezonde versie en ik omring me met fijne mensen. Vroeger was je meer bezig met de mening van anderen, maar nu is het minder belangrijk hoe bepaalde mensen over je denken. Ik heb mijn cirkel van fijne mensen en de rest is niet meer van belang.Ik weet ook, dat het heel belangrijk is om een goed hart te hebben en dank een deel van mijn succes aan m’n nuchtere (werk)houding. Er kunnen altijd dingen beter, maar zoveel dingen ook slechter dus ik ben blij met wie ik ben. Ik ben dankbaar voor mijn gezondheid, de mensen van wie ik hou, en mijn werk.

TTM: Ben je hierin veranderd?
DvG: Nee ben eigenlijk altijd zelfverzekerd geweest, denk dat dat door mijn opvoeding komt. Mijn ouders hebben me altijd heel erg gesteund en me altijd laten weten dat ik goed genoeg ben. Ook dat er een tijd zou komen dat de modewereld zich zou aanpassen aan mijn soort schoonheid. Ik ben altijd dankbaar geweest. Zo vertelde mijn vader me, dat ik van kleins af aan al mensen wilde helpen die het minder hadden. Zo ging ik vroeger eten brengen naar een zwerver in de buurt en wilde ik benen maken voor een man zonder benen in Thailand. <

Lotte

De seriewoordenaar

Iedere week The Tittymag in je mailbox? Dat kan! Meld je aan op thetittymag.com. Heb je op- en aanmerkingen, ideeën, inspiratie en wil je graag bijdragen aan The Tittymag? Mail ons dan op thetittymag@gmail.com.

Deze nieuwsbrief is samengesteld door Cathelijne Blok, Lotte Dale, Lotte den Toonder, Fannie van Holsteijn en Lizette Pellikaan. We willen Olivier van Kuyen, Raymond van Mil, Gerdien van Halteren en Tim Hofman duizend maal danken voor hun hulp om deze tweeendertigste editie zo awesome te maken.

Copyright © 2017 TheTittyMag, All rights reserved.
You are receiving this newsletter because you subscribed at thetittymag.com

Our mailing address is:

TheTittyMag
jan van galenstraat 95-2
Amsterdam, MA 1056 BJ
Netherlands

Want to change how you receive these emails?
You can update your preferences or unsubscribe from this list

This email was sent to <<Email Address>>
why did I get this? unsubscribe from this list update subscription preferences
TheTittyMag · jan van galenstraat 95-2 · Amsterdam, MA 1056 BJ · Netherlands