Wemmel

De afgelopen maanden heb ik keihard gewerkt aan de één-na-laatste ronde van het manuscript ‘Wemmel. Ook de proeflezers kregen het druk!
Ik veranderde zinnen, haalde alleen al in deze ronde 23.723 woorden weg (dat zijn 61 pagina’s) waardoor het verhaal over het dorpje Wemmel strak trok, zuiver ging zingen en vloeiend werd.
Daarna ging ik met angst en beven naar Amsterdam. Op hetzelfde terras waar Redacteur (die nog steeds anoniem wenst te blijven) me 2 jaar geleden terecht een figuurlijke schop onder mijn achterste verkocht omdat ik een wangedrocht van een manuscript had verstuurd naar uitgevers, kreeg ik nu te horen dat een laatste ronde niet eens meer nodig was!
We besloten ter plekke om dit gepast te vieren: ijs!

En toen?

Ik heb het manuscript toch nog een keer doorgenomen om alles te checken en te dubbel checken.

Gaat Redacteur 'Wemmel' uitgeven?

Deze vraag wordt me, heel begrijpelijk, vaak gesteld. Het antwoord is ‘nee’, dit omdat deze redacteur wetenschappelijke boeken en non-fictie uitgeeft en mijn ‘Wemmel’ een roman is. Maar het zal duidelijk zijn dat Redacteur verstand van schrijven heeft en dit ook goed kan overbrengen. Ik heb daardoor veel geleerd en daar ben ik heel blij mee!
Ik heb ook echt met heel veel plezier aan het herschrijven gewerkt (al zal ik niet ontkennen dat het veel werk was).

Wat nu dan?

Mijn persoonlijke doel is gehaald: Het manuscript ís op een punt gekomen waarop het heel voorzichtig op pad kan gaan. Dat ga ik stapje voor stapje doen.

Wie of wat is Wemmel?

‘Wemmel’ is de werktitel van het boek en de naam van een (fictief) dorpje in Nederland dat te maken krijgt met macht en manipulatie. Er worden daarnaast een paar dorpelingen uitgelicht die in hun persoonlijk leven ook te maken hebben met macht en manipulatie.

Valt er nog wel wat te lachen?

Dit wordt me vaak gevraagd door lezers van ‘Moe is Moe maar voldaan’. Ze zijn bang dat de roman saai is en niet te vergelijken met de stijl van mijn eerste boek.
Toch kan ik jullie beloven dat de schrijfstijl wel echt die á la Irene is (zeker bij deze versie van het manuscript).

Libelle

Tijdschrift Libelle vroeg me om iets te vertellen over het taalcoach/taalmaatje zijn van vluchtelingen. Nou, dat wilde ik wel doen want er zijn nog steeds veel taalcoaches nodig, de wachtlijst voor de vluchtelingen met verblijfstatus is lang.
Overigens ben ik inmiddels taalcoach van twee vluchtelingen.
Je kunt het Libelle-stukje hier lezen!

Columns over taalcoachen
De eerste: Daar wil ik liever niet over praten

Over mijn ervaringen als taalcoach schrijf ik columns. Ze geven weer waar ik tegenaan loop maar ook hoe het leven van een vluchteling met verblijfsstatus eruit ziet.
Van NRC, De Gelderlander, Wegwijs en Libelle kreeg ik te horen dat ze de columns erg leuk/goed vinden en graag zouden plaatsen maar met ruimtegebrek kampen.
Ik ben van plan om de columns uiteindelijk te bundelen tot een boek.
Vluchtelingenwerk plaatste onlangs de eerste met als titel ‘Daar wil ik liever niet over praten’ op hun website.
Je kunt de column ook op mijn website (homepagina) lezen www.wingeaston.nl

Recensies

Omdat het linkje het de vorige keer niet deed…

Recensie ‘Moe is Moe maar voldaan op website van Boekenbijlage (o.a. bekend door Wim Krings die in boekenpanel van DWDD zat) geschreven door Corine Gorter.
http://www.boekenbijlage.nl/moederschapsstress-en-typische-moederkwalen/

Recensie door Marrie Rietveld van de Twist coaching, op coachy.nl
http://www.coachy.nl/boekbespreking/moe-is-moe-maar-voldaan/

Lezingen

- September: Centrum voor Jeugd en Gezin, Barneveld, besloten lezing.

- 1 November: Mama Café Den Bosch, gerund door Joyce Vlamings van pedagogisch adviesbureau Joyeux. Het begint om 10 uur en ik ben er tot 11.30uur. Toegang is gratis, iedereen is welkom. Het Mama Café Den Bosch wordt gehouden bij de Yoghurt Barn, Orthenstraat 5-7 ’s Hertogenbosch.

- November: Probus, besloten lezing.

Vervelen?

Vervelen zal ik me niet. Ik heb een flink aantal columns in de steigers staan, die maak ik af. Ook ga ik mijn aantekeningen van ‘Moe is Moe deel2’ uitwerken. Maar…er borrelt ook alweer een roman. En een vervolg op Wemmel, hm, dat zie ik ook wel zitten. Maar eerst ga ik even uitrusten.

Zo kom je nog eens ergens

Een lezeres van ‘Moe is Moe maar voldaan’, Anneliese Piersma, stuurde me deze foto vanaf Kreta. Ze meldde dat ze Oma is en hierover blogs schrijft (omavannu.nl) en veel herkent in ‘Moe is Moe maar voldaan.’ Voor mij was het heel leuk om mijn boek zo op de badhanddoek te zien liggen, zo kom ‘ik’ nog eens ergens!

Nu we dan toch bij het onderwerp ‘zomer’ beland zijn… Ik wens iedereen een fijne tijd toe en als er nieuws is, dan laat ik zeker van me horen.

Tot slot: Proeflezers over Wemmel

‘Wanneer komt het volgende hoofdstuk, ik wil weten hoe het verder gaat.’
‘Ik zat af en toe hardop te grinniken.’
‘Ach, die Lief…’
‘Man man die Theo, wat een….’
‘Wat een einde!’