Την επόμενη εβδομάδα επανερχόμαστε με το γνωστό μας πρόγραμμα*, αλλά αυτή τη φορά θέλω να δοκιμάσουμε κάτι διαφορετικό:
Θα σας δώσω ένα λινκ, μόνο ένα, που οδηγεί σε ένα κείμενο πάρα πολύ μεγάλου μεγέθους. Πρώτα θέλω να διαβάσετε
αυτό.
Και παρακάτω θα σας βάλω και τον αντίλογο, που είναι άλλα λινξ.
Λίγα λόγια για το έργο: Πριν από λίγες ημέρες το περιοδικό New York δημοσίευσε
ένα πολύ μεγάλο και πολύ ενδιαφέρον άρθρο για την κλιματική αλλαγή. Το άρθρο διαβάζεται σα ταινία τρόμου -υποστηρίζει ότι οι επιστήμονες, επειδή μιλάνε σα τσιτσιφιόγκοι, με στοιχεία και "ναι μεν αλλά", δεν επισημαίνουν όσο βροντερά θα έπρεπε το μέγεθος του κινδύνου για τον πλανήτη. Όπερ, ότι ο πλανήτης βαίνει ολοταχώς προς ένα extinction level event του τύπου εκείνου που έγινε 250 εκ. χρόνια πριν, εκείνου που αφάνισε το 97% των έμβιων όντων στον πλανήτη.
Είναι μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση, κυρίως επειδή αφορά τον τρόπο με τον οποίο μιλάμε για τα πράγματα, και όχι τόσο τα πράγματα καθ' αυτά.
Μου άρεσε αυτό ως θέμα, και θα το σκεφτώ περισσότερο στο μέλλον. Ίσως γράψω και τίποτε γι' αυτό. Και βέβαια το θέμα της κλιματικής αλλαγής είναι ούτως ή άλλως συναρπαστικό.
Τέλος πάντων αν
το διαβάσατε, να και λίγος αντίλογος:
Από το
New Scientist (χρειάζεται log-in)
Από τον
Atlantic.
Και επιστημονική αξιολόγηση του άρθρου από το
Climate Feedback.
και μετά αντίλογος στον αντίλογο
από το Outline.
*την άλλη εβδομάδα έχουμε καινούρια έρευνα
διαΝΕΟσις για τις διαγενεακές σχέσεις και την ανεργία των νέων, και επίσης και κάτι νεότερο για το θέμα με το Δημήτρη Καμμένο -Αντιπρόεδρο Βουλής, που
γκρίνιαζα. Καταλαβαίνετε τι εννοώ, υποθέτω.
Επίσης, ICYMI:
Ο πάτος.