Blog over de stage van Berend en Stephan voor Tolong Flores
Mijn naam is Berend Simons. Ik ben een scholier op het Scala College in Alphen aan den Rijn. Met een medescholier, Stephan Kinkel, ben ik naar Flores geweest voor mijn stage. Wij gingen mee met Kees en Linda om op de scholen een handje te helpen en ook Engels les te geven. Wij zijn het derde stel scholieren van het Scala college dat mee gaat met de stichting om Engels les te geven. Op deze manier hebben de Nederlandse scholieren een enorm leerzame en indrukwekkende stage, terwijl ook de leerlingen op Flores extra geholpen worden.
Toen we op Bali (onze tussenstop) aankwamen, viel het meteen op hoe westers de samenleving hier was. Transport, winkels, hotels, recreatieve voorzieningen, fast food ketens, alles draaide hier om de toeristen. Ik ben zelf überhaupt nooit in Azië geweest, maar van Indonesië verwachtte ik eigenlijk heel wat anders dan dit kleine “Amerika”. Flores daarentegen, was een heel ander verhaal. Transport was gering en de behuizing en infrastructuur waren van aanzienlijk mindere kwaliteit. De ernst van beter onderwijs werd al snel duidelijk. Flores is namelijk, met name dankzij de nabijgelegen duikplekken en het Komodo eiland, een plek waar de toeristische sector steeds belangrijker wordt. Door (buitenlandse) ondernemers wordt dit wel opgemerkt. Het hotel waar wij verbleven had een flinke “upgrade” in onder andere sanitaire voorzieningen, en er werd ook een enorm nieuw hotel gebouwd. In de hotels en restaurants zelf, bleek echter dat er nog veel verbeterd kan worden voor de toeristische sector. Het niveau Engels is bijvoorbeeld dramatisch laag, vooral vergeleken met Bali. Dit was aan de andere kant ook wel weer fijn om te zien, want dit betekende dat Stephan en ik hier met een goede reden waren gekomen.
Eerst bezochten we Nanga Nae. Deze basisschool, 15 minuten verwijderd van de haven in Labuan Bajo, is de eerste en primaire school die de stichting ondersteunt. De kinderen bleven stil, totdat Kees en Linda uit het taxibusje stapten. Het enorm gejuich deed mij beseffen hoeveel steun de school heeft aan Tolong Flores. Dit werd bevestigd toen het hoofd van de school ons toesprak. Enkele uren later gingen we naar de tweede school Gorontalo. Dit is een school die pas sinds kort steun krijgt van de stichting. Deze school was overduidelijk armoediger en verder weg verwijderd van Labuan Bajo. De lokalen waren benauwd en vervallen en de kinderen spraken veel minder goed Engels. Dit waarschijnlijk omdat deze school nog geen Engels les van Nederlandse scholieren had gekregen in voorgaande jaren.
De eerste twee “lesdagen” op Nanga Nae waren ceremonieel ingepland. Een dans competitie werd gehouden. Om alvast een idee te krijgen over het niveau Engels, hebben Stephan en ik de kinderen zo veel mogelijk bijgedragen tijdens deze dagen. Door met gebarentaal en naar objecten wijzen leerden de kinderen al snel beter communiceren. Met behulp van bijvoorbeeld Google Translate hebben we zoveel mogelijk de Indonesische woorden te vertalen waarmee ze ons dingen wilden vertellen. Op deze manier hebben ze snel een soort basis gekregen waarmee ze kunnen communiceren. Wat opviel was het enthousiasme van de leerlingen. Ze wilden continu laten zien hoe goed ze waren in Engels en stopte echt moeite in het onthouden van woordjes. In latere “echte” lessen waren ze net zo enthousiast.
Uiteindelijk heb ik veel geleerd van deze ervaring. Door zowel Bali als Flores te hebben gezien is het mij duidelijk geworden hoe belangrijk en krachtig de toeristische industrie kan zijn, maar ook hoe belangrijk goed onderwijs hiervoor is. Het enige was jammer is, is dat de kinderen een groot deel van hun Engels kennis zullen verliezen omdat er geen goede docenten zijn om deze kennis op peil te kunnen houden. Kees en Linda hebben aangegeven hard bezig te zijn met het vinden van een nieuwe Engels docent. Op Gorontalo is dat gelukt, nu Nanga Nae nog.
