Nieuwsbrief september 2016

Dag <<Voornaam>>,

time flies when you're having fun.
Dat de tijd vliegt, daar ben ik het helemaal mee eens, maar persoonlijk heb ik het gevoel dat die altijd vliegt en niet alleen wanneer ik me kostelijk amuseer.

Op de allereerste dag van de zomervakantie stuurde ik mijn eerste nieuwsbrief uit waarin ik onder andere uitpakte met mijn zomerplannen. Ik kan al verklappen dat ik ietwat te ambitieus was en dus niet alles heb kunnen verwezenlijken. Blijkbaar had ik eerdere ervaringen met die lange zomervakanties ergens verdrongen en geen rekening gehouden met wat er allemaal bij komt kijken aan sportkampen, uitstapjes, opvang, huishouden,...
De vakantie zit er bijna op en ik heb het gevoel aan vakantie toe te zijn. Nog iemand?

Alle gekheid op een stokje, er ligt al het één en ander klaar aan workshopmateriaal en ik werk er de komende dagen en weken lustig aan door. Zoals steeds houd ik jullie op alle mogelijke manieren hiervan op de hoogte!

De zomervakantie was druk, maar we hebben er (af en toe) van genoten. ;-)
Ik hoop van jullie hetzelfde!

Op het menu

Terugblik op een alweer boeiende opleiding
Traumatherapeut - essentials. Klik hier.
Blijven schrijven!
Die burn-out: hoe is het toch zover gekomen? Klik hier.
Inspiratie
Een goed boek en een veel te herkenbaar filmpje. Klik hier.
Lieselot zkt netwerk (want alleen is maar alleen)
Over connecties en coworking. Klik hier.

Terugblik op een alweer boeiende opleiding

Traumatherapeut - essentials

Begin juli ging ik voor het eerst aan de slag met traumawerk. Zes namiddagen lang werd ik bij Open Mind in Lovendegem ondergedompeld in de Essentials-module van hun opleiding tot traumatherapeut.
Op het programma:

wat is trauma?
hoe reageren mensen op trauma?
hoe ga je hier als traumatherapeut mee om?

Trauma's hebben we allemaal en een trauma hoeft niet gigantisch groot te zijn om impact te hebben op ons leven. Soms is het zelfs raadzaam om de grote trauma's te laten rusten en aan de slag te gaan met de kleintjes zodat je terug kan bewegen en draagkracht kan opbouwen om misschien ooit die olifant te temmen.

Zoals gewoonlijk (bij Open Mind) moesten we er allemaal aan geloven. Eerst zelf door de modder om te ervaren hoe het werkt en wat de oefeningen met je doen. En "ervaren" heb ik.
Over de details ga ik hier niet uitwijden, maar ik kan je zeggen dat het bij momenten best heftig was.

De "beleefformats" die we aangeleerd kregen, gingen in hun eenvoud recht naar de kern van de zaak. Er werden geen beerputten opengetrokken, geen eindeloos gepraat over waar het allemaal fout ging. Heel praktische technieken om trauma en traumareactiepatronen te detecteren en hiermee aan de slag te gaan.

Ik heb hier alweer heel veel praktisch bruikbaar materiaal opgedaan en vooral heel veel geleerd over trauma (en over mezelf...). In het najaar ga ik hiermee verder in de opleiding traumatherapie - professional.

Terug naar menu

Blijven schrijven

Die burn-out: hoe is het toch zover gekomen?

Ik ging weer door. Ik leverde geen resultaten meer.
Wist niet meer wat ik daar nog liep te doen en begon te rebelleren.
Proberen overleven. Ik ging door tot er geen doorgaan meer aan was.
Ik hoef je niet uit te leggen wat er gebeurt met een rekker waar je blijft aan trekken. Of toch?

Ik heb al heel wat op papier gezet over mijn burn-out. Meer bepaald heb ik beschreven hoe ik mijn burn-out ervaren heb en welke fases ik doorlopen heb om te staan waar ik nu sta.

Half augustus kroop ik opnieuw in mijn pen, deze keer om stil te staan bij hoe ik nu eigenlijk in die burn-out verzeild ben. Het resultaat kan je nalezen op mijn website:

Die burn-out: hoe is het toch zover gekomen?

Terug naar menu

Inspiratie

... uit een goed boek...

Deze zomer las ik (onder andere) "Sterker dan ooit", één van de boeken van Brené Brown.
De auteur is professor aan de Universiteit van Houston waar ze zich al jaren gepassioneerd verdiept in kwetsbaarheid, moed, authenticiteit en schaamte.

Na eerdere boeken over kwetsbaarheid en imperfectie wijdt Brené Brown dit boek aan vallen en opstaan. Want willen of niet... we gaan allemaal wel eens op onze bek. En wat dan?
Gevuld met concrete verhalen uit haar eigen leven, schetst ze het proces van vallen en sterk weer opstaan nadien.

Ik deed enkele boeiende inzichten op bij het lezen van dit boek, namelijk:

als je steeds als toeschouwer in de tribune van de arena gaat zitten, loop je weinig risico om op je buik in het zand terecht te komen... maar mis je ook alle actie en zal je nooit weten waar je zelf toe in staat bent.
net zoals in een sprookje, kent elke situatie, elk conflict, elk verhaal drie onderdelen:
- Het eerste deel is de "wat vooraf ging": een situatieschets, de opbouw van de context,...
- In het tweede deel gaat het mis en moet het hoofdpersonage op weg om het probleem op te lossen. De helden en prinsen hebben zelden direct de juiste strategie vast en moeten wat zoeken naar de juiste weg.
- Tot slot komt in het derde deel weer alles goed en "ze leefden nog lang en gelukkig..."
  
  Zonder deel twee heb je geen verhaal, geen oplossing, geen goede afloop. Kortom, je kan deel twee niet overslaan. Hoe lastig het ook moge zijn, je moet erdoor.

Voor mij was het een boek vol herkenning en ontdekking.
Een aanrader!

... en een veel te herkenbaar filmpje!

Uitstelgedrag. Wie heeft er (geen) last mee?
Ik in ieder geval wel.
Tim Urban heeft er een bijzonder boeiende TED Talk over gegeven. Kijk en leer...

(of klik hier mocht de link op de foto niet werken)

Terug naar menu

Lieselot zkt netwerk (want alleen is maar alleen)

Over connecties en coworking

Zelfstandig zijn is gewoonweg fantastisch. Ik stippel zelf mijn weg uit, ik werk wanneer ik dat wil (of wanneer mijn cliënten dat willen), ik kies waar ik mijn focus op leg, wat ik wel of niet doe.
Alleen ben ik niet echt iemand om helemaal alleen te werken. Ik werk dan wel met mensen (en dat doe ik zo graag), maar dat zijn geen collega's of partners. Ik miste mensen om mee te lunchen, een koffietje te drinken, sociale controle (jaja, de uitsteller in mij is wat kalmer in gezelschap),...
Op zoek naar gezelschap, dus.

Zo kwam ik via via terecht bij LikeBirds, een plaats waar er aan "creative coworking" wordt gedaan. LikeBirds is intussen gevestigd op de Wiedauwkaai in Gent en biedt plaats aan een groep van ondernemers, freelancers en inspiratiezoekers. Ik ga daar één keer per week werken en heb daar dan een bureau, wifi en een leuk gezelschap ter beschikking. Wat wil een mens nog meer?

Naast mijn stekje bij LikeBirds, bouw ik intussen ook aan een netwerk van zorgverstrekkers en hulpverlening. Ik kan niet elk probleem oplossen of aan elke vraag voldoen, maar ik wil wel iedereen verder kunnen helpen.
Daarom zoek ik steeds naar professionelen naar wie ik kan doorverwijzen voor specifieke vragen of klachten. Samen kunnen we mensen een pak verder helpen dan alleen.
Op mijn website maak ik heel binnenkort een plek vrij om hier meer informatie over te verschaffen!

Terug naar menu.