Copy

Jaargang 10 - nummer 2

september 2016

 

Bekijk deze nieuwsbrief online in uw browser>>

(foto Betty Stikkers: Shetland ooi Panini en ooilam Ulku)



In dit nummer onder meer:

 

 
Verdwenen gouden stickers
Als de keurmeester bij U langs is geweest en U bent dit jaar bekroond met een gouden sticker, was het misschien wel even slikken: er staat dit jaar wel een leuke rozet op het fel begeerde kleinood, maar het is geen goud meer wat er blinkt.
Er waren eind 2015 nieuwe stickers besteld en deze zijn ook bij de VSS aangekomen.................. en zijn daarna spoorloos verdwenen.
Een grootscheepse zoektocht mocht niet baten. Het mysterie van de verdwenen glimmende trofeeën is tot op de dag van vandaag niet opgelost. Dus uiteindelijk maar opnieuw stickers besteld, maar er moest wel gekozen worden voor een ander ontwerp, want hoe kun je na 2015 nog nagaan of de sticker oprecht verdiend is?
Tuurlijk is iedere fokker trots als de keurmeester hem of haar de nieuwe sticker overhandigt, maar de glans is er wel een beetje af. (nou ja, van die sticker dan!)
VSS Topdieren van 2016
De keurmeesters hebben de nieuwe 'gouden' stickers uitgereikt
aan onderstaande Topdieren.

Heeft U ook een gouden dier?
Stuur ons een foto, we plaatsen uw Topdier(en) graag in de eerstvolgende Ruif!
Bert van Dijk uit Erp (Noord Brabant) heeft van keurmeester Bennie Feije 88 punten gekregen voor zijn Jacobooi 00DKD-00284 Deze dame is geboren op 1-12-2009 en dus 7 jaar oud. Ze heeft inmiddels 15 lammeren voortgebracht. Bert, proficiat!
Cees Zoon heeft 2 gouden stickers mogen ontvangen. Eén voor zijn Shetlandooi Evi (bijnaam Witje),  82975, geb. 23-05-2014 en kleurnummer 3001. De tweede gouden vermelding is voor zijn ram Maarten (voluit:  van de Hofseweide) 66439, geboren 24-03-2013. Vader van 34 lammeren en kleurnummer 1201. Cees, gefeliciteerd!
De VSS feliciteert Ditske de Heus met haar zelfgefokte Oxford-down ooi Easthill Miss Ryanne. Deze prachtige ooi is op 01-04-2011 geboren en heeft 88 punten behaald. Logisch dat Ditske daar zeer trots op is.
Keurmeester Wim Nijhof maakte de oversteek naar Texel waar hij deze stoere Hebridean ram van Jaap Vlaming 86 punten gaf. Beslist een bijzondere verschijning tussen de Texelaars! Jaap, proficiat!

 
En sommige dieren hebben van zichzelf al sterallures. De Wiltshire Horn ram van Henk Bos uit Tull en 't Waal (Utrecht) poseerde spontaan voor de camera tijdens een promotie fotosessie van Bos Fornuizen. De ram had klaarblijkelijk geen zin om te wachten op de keurmeester, want aan de bomen te zien is het  vroeg in het voorjaar. Zowel de ram, de fotograaf als Henk Bos vonden het in ieder geval Top!
Op 13 augustus werden wij opgeschrikt door het overlijdensbericht van Rene Smid, Wiltshire Horn fokker en coördinator activiteiten bij de VSS.
Het kwam voor ons allen als een grote schok. Rene was samen met Carel de grote drijfveer achter de organisatie van de jaarlijkse evenementen als de Dag van het Schaap, de Farm & Countryfair, Odiliapeel en de Dag van de Wol.
De organisatie van dergelijke evenementen heeft heel wat voeten in aarde. Het is een hele klus om elk jaar weer vele schapenhouders enthousiast te houden om met hun dieren deze evenementen te bezoeken. Dat was Rene op zijn lijf geschreven.
Elke keer benaderde hij je weer met zoveel enthousiasme, grappen en plezier dat je geen néé kon zeggen! Samen met zijn vrouw Janneke pakte hij de caravan om zo een aantal dagen bij de evenementen aanwezig te zijn. Zo was hij altijd vroeg aanwezig om te helpen bij de opbouw en het lossen van de dieren, en ging hij als laatste weg wanneer alles was opgeruimd. Ook het afgelopen jaar, toen de Fair op vrijdag werd afgelast vanwege de slechte weersomstandigheden, was Rene in de tent aanwezig om te zorgen dat het de daar al aanwezige dieren niks ontbrak. Ook had hij altijd een fietsje bij zich, erg handig op het grote terrein van de Fair, wanneer er weer een vrijwilliger bij de poort stond! René kende alle deelnemers en vrijwilligers, had voor iedereen aandacht en met een grap en een klap op je schouder voelde je je welkom en teamgenoot van de VSS. Samen met Janneke stond hij in de VSS stand en hield zodoende het overzicht op het geheel. Rene genoot van deze activiteiten, hij keek er elk jaar naar uit.
Wij wisten niet dat Rene al enige tijd ziek was, hij had dit bewust niet wereldkundig gemaakt omdat hij niet als patiënt benaderd wilde worden en genoot van het leven zolang het nog ging. Dat is tekenent voor hem als persoon, en het is hem dan goed gelukt!
Wij zullen Rene herinneren als een stralende, positieve, gedreven en vooral aimabele man, met een bulderende lach! En we missen hem. We wensen Janneke, Frank & Elske, Annelie en Robert,  en kleinkinderen Guus en Sam heel veel sterkte toe.
Tip ! (noteer alvast in uw agenda)

Lezing
schapen houden/schapenhouderij


In samenwerking met de VSS (Vereniging van Speciale Schapenrassen) verzorgt 'v.d. Schapenhoeve' op zondagmiddag 6 november een lezing over de schapenhouderij met veearts in opleiding Vincent Perney (specialisatie schapenhouderij).
  • Locatie: Camping Veldzicht, Veldweg 1, 7273 PP HAARLO
  • Datum: zondagmiddag 6 november 2016 om 13.30 uur tot ca. 16.30/17.00 uur.
  • Geen voorkennis nodig om mee te doen, iedereen is welkom!
  • Kosten deelname: €15,00 p.p. voor leden VSS / niet leden betalen €17,50
  • Inclusief 1e kopje koffie en koek en een rijk gevulde Goody-bag
  • Opgeven verplicht, via mail: info@schapenhoeve.nl
Deze lezing heeft als doel het leren kijken naar je schapen en begrijpen wat ze laten zien aan de hand van vele foto's. De lezing is interactief. Aan de hand van de foto's willen we van de groep horen wat er te zien is en wat het kan zijn. Je hebt geen voorkennis nodig om mee te doen. De foto's laten een aantal ziektebeelden zien, hoe ze genoemd worden en wat oorzaak en behandeling kan zijn. Ook worden gedragsfoto's getoond.
Het is een boeiende en leerzame lezing  voor een ieder die schapen heeft, er mee werkt of overweegt schapen te gaan houden. Je mag ter plekke alles vragen en over discussiëren.
Aan de hand van de eerste lezing kan er, indien gewenst, een tweede lezing volgen. Daar kunnen dan onderwerpen besproken worden die meer uitdieping vereisen of onderwerpen die aangedragen zijn door de deelnemers.
Deelnemers krijgen tevens een Goody-bag mee met allerhande interessante informatie over schapen.
Een aantal artikelen van onze webwinkel (schapenhoeve) zal ook aanwezig zijn ter verkoop. Mocht je iets speciaals nodig hebben en de verzendkosten willen uitsparen, laat het ons dan weten, dan nemen we het mee.

 


Dom Schaap?!      
                                              
door: Annemarie Hoenderdos


Een column over mooie, leuke, verbluffende of ontroerende voorbeelden van schapengedrag.
 
Eerst verbluft, daarna geïrriteerd en dan weer vol ongeloof lees ik het kleine artikel onderaan pagina 5 van het maandblad "Het Schaap", januari 2016, 40ste jaargang. "Het Schaap" is het gerenommeerde vakblad van Nederland voor schapenhouders. Ik lees: Onpersoonlijk. Op het gedrag van schapen valt geen peil te trekken. 
Ze reageren willekeurig, ongeordend, vaak omgekeerd aan wat je van een fijnzinnig emotioneel schapenleven zou verwachten. Onderscheidende ‘persoonlijkheden’ zijn niet aan te wijzen. Dat blijkt uit een Zwitserse gedragsstudie.
Verbluft staar ik naar het artikel, ben ik nou zo’n sukkel dat ik van alles zie bij mijn schapen?
Geïrriteerd: ja hoor, welke mafketel heeft dit nou geschreven? En dan vol ongeloof: dit kan toch geen serieuze conclusie zijn?
Ik weet het niet. Heb ik het nou echt verkeerd gezien met onze Wiltshire Horn ooi Fatima? Fatima was nog een lam toen ze samen met een barrel van een ramlammetje in een weitje stond en de toenmalige eigenaar aangaf dat hij er geen plezier meer in had. De eigenaar had het idee dat het rammetje het niet zou halen als hij niet wat extra verzorging zou krijgen. Of wij er nog wat mee konden. Toen hebben we Barreltje ingeladen. ‘Neem die andere ook maar mee’. Die andere had nog geen naam, behalve dat de fokker in het jaar van de F was beland. 'Fatima', riep mijn man en al snel werd Fatima voor ons een begrip.

 
              Fatimaatje als lam                                        Barreltje aan de beterende hand
Barreltje heeft de eerste 14 dagen alleen maar wilgenblad gegeten, daar hoefde hij niet voor naar een homeopathisch arts. Wilgenblad zit vol met acetylsalicylzuur dat prima werkt bij pijn en ontstekingen. Het is de werkende stof die je ook in aspirine vindt. Barreltje knapte op en groeide daarna als kool. Fatima mocht, toen Barrel naar de diepvriezer verhuisde, de kudde in. Och, wat heeft ze het daar zwaar gehad. Fatima had als potlam weinig opvoeding genoten. Zij kreeg een stevige heropvoeding van de dames en Fatima transformeerde tot een ideaal schaap. Goed aangepast aan de kudde en toch gezellig, aanhankelijk en alert. En Fatima bleef een dartel schaap, ook toen ze veel te vet en toch drachtig bleek te zijn.

Twee keer heeft ze lammetjes mogen krijgen. De her- opvoeding had dan wel van Fatima op sociaal gebied een ideaal kuddedier gemaakt, het heeft niet voorkomen dat ze geen idee had wat ze met haar lammetjes moest doen. Spierwitte engeltjes bracht ze voort, allemaal flessen- kinderen, net als Fatima zelf.
Fatima heeft de plek van Barreltje ingenomen in de diepvriezer en ik heb er een flinke traan om gelaten.
Onpersoonlijk. Onderscheidende ‘per- soonlijkheden’ zijn niet aan te wijzen. En daar zat ik om te janken.


 
Soms snap ik het zelf niet meer, ik moet janken om een schaap om het daarna zelf te nuttigen.
Ik zal de redactie van "Het Schaap" vragen of ze mij kunnen vertellen waar ik inzage kan krijgen in de resultaten van die Zwitserse gedragsstudie, misschien kunnen ze mij ook eens bestuderen.
Hebridean schapen op Texel 
door: Jaap Vlaming
 
Zo'n tiental jaren geleden wilde ik een stukje land hebben om mijn rabarberverzameling (van 150 verschillende rassen) onder te brengen. Duizend vierkante meter moest genoeg zijn, maar geen boer die zoveel schijnt te kunnen missen. Uiteindelijk een stuk van een hectare gekocht. Maar ja, wat doe je dan met de rest?
Als Texelaar denk je dan al gauw aan schapen. Maar dat vereist nogal wat zorg en nalopen, tenminste als je je aan je eigen eiland-schapen houdt. En het stukje is net te ver van huis dan dat ik er iedere dag naar toe wil.
Aangezien we graag naar eilanden reizen en vooral naar eilanden met eigen rassen als huisdieren, kwamen wel veel mooie schapenrassen in aanmerking, maar de wet- en regelgeving is tegenwoordig zo dat je die niet zomaar kunt aanschaffen en invoeren.
Uiteindelijk gingen het Hebridean schapen worden. Klein, levendig en sterk gebouwd. Met mooie wol, zodat ik ook nog kan spinnen (en vilten) en mijn vrouw er voor mij mooie 'visserstruien' van zou kunnen breien. Ook zijn we, zij het wat later, eens een rondje over de Hebriden gegaan om te zien waar die schapen vandaan komen, waar ze leven en aan welke condities ze zijn aangepast.
Maar het is mogelijk beter om daar eens een apart verhaal over te schrijven.


 
In Noord-Holland zit een fokker van Hebridean schapen, Paul Rupert, die wel wat dieren te koop had. Dus wat ooien en een ram gekocht. Lid van de VSS geworden en geprobeerd te begrijpen hoe de regelgeving werkte.
De gekochte dieren waren voor een deel vierhoornig en voor een deel tweehoornig. Bij dit ras zijn zowel de rammen als de ooien gehoornd en beide kunnen de factor voor vierhoornigheid hebben. Het kunnen, bij uitzondering, ook wel eens vijf, zes of zelfs acht horens zijn. Die factor voor vierhoornigheid is een bijzonderheid. Slechts Hebrideans, Manx Loaghtans en Jacobschapen kennen die. Eigenlijk een erfelijke misdruk, maar wel kenmerkend voor deze rassen. Er wordt uitgezocht of deze factor bij de drie rassen dezelfde oorsprong heeft.
Als de dieren tweehoornig zijn, zijn die hoorns meestal prachtig symmetrisch geplaatst; bij vierhoornige is dat allerminst vanzelfsprekend. Ze staan soms alle kanten op of krullen zo sterk dat ze in de kop kunnen groeien. Een ijzerzaagje doet dan wonderen, maar een keurmeester is er wat minder blij mee...
Omdat er weinig fokkers van Hebrideans zijn en importen zeldzaam tot uitgesloten zijn, bestaat er veel kans op inteelt. Om deze reden ik ben gaan zoeken naar rammen van fokkers die niet bij de VSS zijn aangesloten, maar wel goede dieren hebben.
Onlangs heb ik mijn oude(re) ram geruild met die van iemand anders. Wie schetst mijn verbazing dat het niet alleen een vierhoornige ram is, maar ook nog eens één met een prachtig stel hoorns. Weinig op aan te merken. En waar mijn eigen schaapjes op zo'n 84 punten bleven hangen wegens onvoldoende mooie 'kop en hoorns', scoorde deze ram daarin goed.
Dat zou mijn vorige ram ook gedaan hebben op éénjarige leeftijd, maar daarna groeiden de hoorns aan de ene zijkant heel anders uit dan die aan de andere kant. Geluk bij een ongeluk: hij heeft in de drie jaren bij mij uitsluitend vierhoornige lammeren gegeven.
Nu afwachten wat de nieuwe ram ervan weet te bakken.
Tekenbeet en de ziekte van Lyme

Maandblad "Het Schaap" van september ploft op de mat als de onderstaande oproep net klaar wordt gemaakt om gepubliceerd te worden in De Ruif. (met dank aan de ‘collega nieuwsbrief’ Zwartbles Info, waar Hans Mulder onderstaande oproep in had laten plaatsen. Dit werd weer opgemerkt door Jan van der Zanden, die het doorgestuurd heeft naar de redactie van De Ruif)
Dierenarts Piet Vellema schrijft op pagina 33 van "Het Schaap" over de gevaren van tekenbeten voor schapen en ook voor mensen. De ziekte van Lyme is in Nederland geen onbekende meer, maar toch is nog niet alles bekend over deze akelige infectie met soms desastreuze gevolgen (zie ook de sites www.lymenet.nl of www.ziekte-van-lyme.nl met een handige ‘Lyme-test’)
http://www.ziekte-van-lyme.nl)

Vandaar de oproep in De Ruif. Het kan nog net, want teken zijn met dit mooie weer nog actief.

 
Ter indicatie van de grootte: teken in verschillende groeiperiodes in verhouding met een vingernagel.
Links een hongerig exemplaar, rechts een 'volgevreten loeder'.
OPROEP
Heeft U een teek? Dan hebben wij u nodig!

 
Jaarlijks vinden er in Nederland meer dan een miljoen tekenbeten plaats. Zo’n twintigduizend Nederlanders lopen daarbij de ziekte van Lyme op. De oorzaak is een infectie met de Borrelia bacterie, die teken bij zich kunnen dragen. In een vroeg stadium is de ziekte het best te behandelen. Maar gevoelige diagnostische tests in dit stadium ontbreken nog.
 
Voor betere diagnostiek
Innatoss Laboratories gaat een test ontwikkelen die binnen 4 weken na een tekenbeet laat zien of iemand geïnfecteerd is. Daarbij wordt gebruik gemaakt van een methode die kijkt naar de reactie van je bloedcellen. De cellulaire methode wordt in dit onderzoek vergeleken met de huidige diagnostiek, het meten van de antistoffen. Deze stoffen komen bij de ziekte van Lyme vaak pas laat op. De bloedcellen reageren eerder en kunnen daarom mogelijk goed gebruikt worden in een vroege test.
De Medisch Ethische Commissie Brabant heeft toestemming gegeven om dit onderzoek uit te voeren. Hiervoor zoeken wij proefpersonen.
 
Wie kan meedoen?
  • Mensen die minder dan 10 dagen geleden zijn gebeten door een teek (die minimaal 16 uur heeft vastgezeten)
  • Mensen die sinds maximaal 2 weken de kenmerkende rode ring hebben.
 
Wat wordt er gevraagd?
In dit onderzoek willen we de afweerreacties in het bloed meten. Daarvoor zijn 3 bloedafnames nodig. We meten de reactie van de geheugencellen en de aanwezige antistoffen. Daarnaast wordt met korte vragenlijsten gekeken naar bepaalde ziekteverschijnselen. Bloedafname kan in heel Nederland plaatsvinden, dus er is altijd een locatie in de buurt.
Interesse om mee te doen?
Meld je dan aan via lymestudie@innatoss.com of bel 0412-700530. We nemen binnen 2 dagen contact op. Dan wordt gekeken of uw deelname mogelijk is. Vervolgens krijgt u alle benodigde informatie toegestuurd.
Schroom niet, want met uw hulp kunnen we meer vat krijgen op de ziekte van Lyme!
Erythema Migrans, de rode huiduitslag, welke na een beet van een teek kan ontstaan en kenmerkend is voor de ziekte van Lyme. Deze erythema migrans wordt in de volksmond vaak tekenbeet genoemd. Hieronder is te zien hoe snel dit vervelende fenomeen zich heeft verspreid in Nederland.
Schapen drijven met Glenn
door: Judith Heutink


Hoera, mijn hond werkt! Hij doet dàt waarop ik zo gehoopt had: Schapen drijven! Dit betekent dat we de juiste hond geïmporteerd hebben; een Schotse Herder uit een sportlijn…. wat zeg ik….. een werklijn! En dat is wat we natuurlijk altijd moeten afwachten, voldoet je dier aan het verwachtingspatroon?
Sinds 2011 beoefen ik de sport schapen drijven. Indertijd ben ik begonnen met Scott, een sable Collie die erg actief was en goed luisterde. Op een grote afstand kon ik hem laten zitten en met gemak bleef hij wachten. Handig, zo blijkt, want een hond moet zowel drijven, halen en geduldig zijn. Wachten op het commando om de schapen de juiste richting op te sturen. Ook al hebben we schapen bij huis, de sport drijven is wel wat anders. Leren kijken wat de schapen doen, vooral kijken hoe de voorste reageert en daarop inspelen, is al een kunst op zich.

 
Glenn is een Amerikaanse Collie; gefokt door Christina Golz - Haus Vogelsang -  Reilingen (D). Ze doet veel met haar honden: behendigheid, gehoorzaamheidstrainingen, fietsen maar ook paardrijden met hond ernaast… Twee nazaten van Golz Collies gaan zelfs met helikopters mee om in de bergen hulp te bieden aan gestrande mensen. Christina fokt sport-collies. Dat wij het plan hebben ook met onze hond te gaan sporten, is voor Christina een fijn idee. Natuurlijk wil iedere fokker het beste voor haar dieren. We zijn blij dat we hem gevonden hebben. Glenn komt uit een groot nest van 11 pups. 10 Dagen voor zijn geboorte had een ander teefje van Christina een nest van 9! Ze hadden dus in korte tijd 20 pups om te verzorgen. Een groot deel van de socialisatie periode is bij de fokker geweest; de nieuwe importregels zijn behoorlijk aangescherpt. De hond moet vanaf 12 weken worden ingeënt tegen hondsdolheid waarna hij drie weken in quarantaine moet blijven. Gelukkig bleven er samen met onze hond nog twee zusjes en één broertje en waren er zeven volwassen honden bij Haus Vogelsang. Met 15 weken hebben we Glenn dan eindelijk naar Witharen gehaald. Op ons hek was een groot bord bevestigd: “Hallo Glenn, Welkom”
Toen Glenn 6 maanden oud was, ben ik met hem naar de schaapskooi van Jaap Kremer in Uffelte gegaan. Een speel-/kennismakingslesje om eens te kijken of de hond überhaupt wel interesse heeft in schapen. Zoals ik al schreef: we houden zelf schapen en Glenn zit soms hele dagen aan de rand van het weiland, te turen naar de dieren. Ik voelde al euforie! Vanaf het begin dat hij bij ons was, oefende ik al spelenderwijs met onze drie Indische loopeendjes… en eigenlijk vind ik dat wel moeilijker dan schapen! Twintig Drentse Heideschapen stonden in het weiland van Jaap te wachten op de kleine man. Glenn begon al snuffelend en vond alles interessant, zelfs de schapenkeutels. Jaap en ik begonnen wat te wandelen over het terrein, richting de schapen. Een Border Collie in ons kielzog ter ondersteuning. Het kwartje viel snel; Glenn vond dat hij er wel om heen kon… liet de boel uit elkaar spatten… maar bracht ze ook weer bij elkaar terug. Prachtig om zo’n klein dier te zien springen op het veld… Jaap en ik glunderden van oor tot oor. “Hij werkt… ha ha Judith, Hij werkt…” bleef Jaap maar roepen. Want zeker voor Jaap is dit het moment waarvan hij blij wordt. Dit is waarvoor hij staat: drijvende rassen les geven en dat hoeft niet alleen de Border Collie te zijn. Zijn kracht is juist ook andere honden de kans te geven om de passie te gebruiken. Een kwartier hebben we hem laten dartelen, van les was hier natuurlijk nog geen sprake; immers, hij kon nog geen commando’s weten. Puur instinct werd hier getoond, om later te gaan starten… wanneer hij de juiste leeftijd heeft bereikt.

 
En die juiste leeftijd is bij Glenn ongeveer 9 maanden. Misschien vinden sommigen dit te vroeg… hij is natuurlijk nog niet uitgegroeid, maar mijn leraar past zijn programma heus wel aan, aan de leeftijd van de hond. Bovendien is de sport schapen drijven een natuurlijke sport. De hond zal zijn spieren en heupen op een natuurlijke manier belasten. Spelen en vragen, halen en proberen te laten zitten; alles op zijn tijd. Ook een te hoge druk op je hond leggen is niet de juiste manier van leren, de kunst is om zijn instinct te gebruiken en daarop in te spelen. Met Scott heb ik altijd in het Nederlands getraind. Op zich was dat al moeilijk omdat ik met Scott volgens de fluistermethode van Klaas Wijnberg heb gewerkt. Dit gaat geheel op gebaren. Dat hij ineens moest luisteren naar mijn stem was natuurlijk vreemd voor hem. Bij Glenn wil ik geheel in het Engels gaan, zoals de Border Collies ook getraind worden. Van begin af aan zijn we hem al gaan leren: Sit en Lay down. Er is inmiddels Come bye (naar links), Away (naar rechts), Walk on (spreekt voor zich) en Steady bij gekomen. Dit gaan we straks nog uitbreiden met de herdersfluit. Een plat fluitje met twee gaatjes erin, waarop je maanden moet oefenen voordat je er geluid uit krijgt en dan ook nog de juiste tonen fluit bij de juiste commando’s. Mijn opdracht is: neem je fluitje mee in de auto en oefen…. waar je hond niet bij is! Het zitten gaat nog moeilijk bij Glenn, hij wil liever voorwaarts. Inmiddels zijn we een aantal maanden verder met trainen en mag het wat strakker. Zitten als dat gevraagd wordt… de beloning is het halen!
Elke hond heeft van nature een passieketel. Een Golden Retriever werkt achter het schot, zal de geschoten eenden halen uit het water. Een Pointer werkt juist voor… hij zal verstarren tijdens de jacht om zo zijn baas het wild aan te wijzen. Het zou mooi zijn als wij bazen ons eens meer gaan verdiepen in onze hond. De passieketel van onze Collies is het hoeden. Wat is er mooier dan die passieketel te openen. Te kijken of je hond het talent heeft en kan gebruiken. Want wat is er mooier dan “Natuurlijk omgaan met je hond?”
www.tynyronnen.nl
Nazomeren met Saté Kambing

Het kan misschien nog net als deze Ruif uitkomt: BBQ-en!
Misschien niet meer met tropisch weer, maar wel met een authentieke smaak. Roy Dreezens heeft een geweldig leuke website waar de echte Javaanse smaak bijna van afspat. Hij schrijft het volgende:
'In Indonesië wordt deze saté gemaakt van geitenvlees. Maar wij gebruiken lamsvlees. Saté Kambing is heerlijk met witte rijst, maar zelf vind ik deze saté het lekkerst met koude blokjes lontong (kleefrijst)'.

In Indonesië worden een geit en een schaap allebei kambing genoemd. Als je specifiek een schaap bedoelt, dan zeg je Kambing biri-biri. Maar als je het hebt over schapen voor consumptie (en dat zijn ze daar eigenlijk allemaal) dan wordt het woord domba gebruikt. Waarschijnlijk is het eten van schapen samen met de Islam in Indonesïë gekomen. Het  woord domba komt van het Perzische woord voor vetstaartschaap, dat weer een samenstelling is van (dom) "staart" en  (bara) "lam". Vermoedelijk hebben Arabische kooplieden met het vetstaartschaap, ook het woord "domba" geïntroduceerd.
Ingrediënten:  
1 kg lamsvlees of geitenvlees
3 theel. asem (tamarinde)*
   (of neem een theelepeltje limoensap extra)
1 theel. limoensap
4 lombokjes (rode pepers)
6 sjalotjes
3 teentjes knoflook
4 kemirie nootjes*
   (is evt. te vervangen door macadamianoten)

125 gr drooggebakken geraspte kokos
1 stukje gula djawa* of 1 grote eetl. bruine rietsuiker
1 theel. grof zeezout (uit zo'n molentje)
2 theel. ketoembar poeder
1/2 theel. djinten poeder
1 stukje gember van ca. 1 cm
1/2 theel. trassi (of een half blokje)*
     (of evt.een visbouillonblokje)
1 eetl. ketjap manis
(* te koop in een Chinese, Indische of Surinaamse toko)

Bereiding:
Snij het lamsvlees in mooie blokjes van ong. 1 cm. x 1 cm. Maak bovenstaande ingrediënten zeer klein in een blender of stamp ze zeer fijn in een tjobek (grove vijzel). Voeg de ketjap manis en het tamarindesap/ limoensap bij de fijn gemaakte ingrediënten. Goed roeren en smeer de stukjes vlees in met deze marinade. Laat de marinade tenminste een uurtje in het vlees trekken.
Rijg het vlees aan satéstokjes (van te voren in het water leggen) en bak de saté boven een houtskoolvuurtje of onder de grill mooi bruin en gaar. Draai ze wel af en toe om zodat ze gelijkmatig gaar worden.  Serveer deze heerlijke saté met ketjap- of pindasaus. Geef er wat kroepoek en komkommer bij.
Selamat makan / smakelijk eten!
Bezoek onze besloten Facebookpagina. Klik op de link hiernaast. Meld je aan via Facebook en wordt lid! Deel je nieuws, foto's en weetjes met onze vereniging!


Colofon


De Ruif wordt uitgegeven onder verantwoordelijkheid van het VSS bestuur 
  
Voorzitter: Jan v.d. Zanden  
Selissen 2a | 5283 SB Boxtel | tel. 0411 61 66 36
l janvanderzanden@vssschapen.nl
 
Secretaris: Karin Wassink
Hengeloseweg 4 | 7261 LV Ruurlo | tel. 0573 45 35 96|
karinwassink@vssschapen.nl

Penningmeester: Carel van Amersfoort
Ekris 63 | 3931 PV Woudenberg | tel. 0332 86 71 54 |
carelvanamersfoort@vssschapen.nl
 
Foktechnische commissie:
Bert Steginga
De Leiding 18 | 7738 PH Witharen | tel. 0523 677000 |
bert@vssschapen.nl


 
Vertegenwoordiger rassenafdelingen en importbeleid: vacant

bestuurscommunicatie: Hanneke Noij
Grotestraat 22 | 6617 AJ Bergharen | tel. 06-42309118 |
vssschapen@gmail.com





Ondersteuning bestuurlijke taken

communicatie

redactie en onderhoud website www.vssschapen.nl: Judith Steginga-Heutink 
De Leiding 18 | 7738 PH Witharen | tel. 0523 677000 | 
website@vssschapen.nl 

redactie en lay-out nieuwbrief De Ruif:  Annemarie Hoenderdos
Zuiderhazedwarsdijk 6 | 1755LH Petten | tel. 06-23728504 |
vssderuif@gmail.com


administratie

stamboek-, leden- en financiële administratie : Harry Hoving
Gageldijk 1 |  7241 RJ Lochem | tel.  0573 25 25 56  |
harryhoving@vssschapen.nl


 

SAVE THE DATE!







This email was sent to <<Email Address>>
why did I get this?    unsubscribe from this list    update subscription preferences
Vereniging van Speciale Schapenrassen · Secretariaat: Hengeloseweg 4 · Ruurlo, 7261 LV · Netherlands

Email Marketing Powered by Mailchimp