|
Ja hoor, we made it to Kunst Kijken #20. Vol trots presenteren we jullie onze herfstige oktober editie. We sturen je naar analoge film, duistere ruimtes en heftige foto’s uit Israël. Lekker kunst kijken in je coltrui. Veel plezier!
|
|
1. Dat waar je niet onder uit komt: Celluloid in EYE, Amsterdam
Dichtbij en dus geen enkele reden om niet te gaan.
Links: Tacita Dean, FILM, 2011. Tate Modern, London, 2011. Foto: Marcus Leith & Andrew Dunkley. Rechts: Tacita Dean, FILM, 2011. Celluloid, EYE Filmmuseum, 2016, Amsterdam. Foto: ® Studio Hans Wilschut. Voor beiden geldt: Courtesy of the artist, Marian Goodman Gallery, New York/Paris and Frith Street Gallery, London.
Dat EYE meer is dan een toffe bioscoop in een waanzinnig gebouw, dat wisten we natuurlijk al. Maar de tentoonstelling die er nu te zien is, Celluloid, man dat is er eentje hoor. Een prachtige ode aan analoge film, want de digitalisering van film heeft niet alleen voordelen (denk: minder mooie kleuren en het geen heerlijke gepriegel met filmrol meer.)
Absoluut hoogtepunt is het werk FILM van de Engelse Tacita Dean. Een filmexperiment dat wordt geprojecteerd op een metershoge muur. Overweldigend, en lekker niet zo lang, dus geen excuus om ‘m niet af te kijken. Kijk dan.
Te zien t/m 8 januari 2017
|
|
2. Klikkunst: Destino
Voor luie mensen die vanaf de bank nieuwe kunst willen ontdekken.
Still uit de film Destino (2003)
OMG! Wat een droomcombinatie: Salvador Dalí x Walt Disney (de studio, niet de ingevroren oprichter). In 1945 begonnen ze aan een gezamenlijk animatieproject, maar pas in 2003 was het af.
De korte animatie Destino vertelt het verhaal van Chromos, de tijd, en het onvermogen om met sterfelijkheid om te kunnen gaan (lees: lobi voor een sterfelijk schatje). Volgen hoef je het verhaal niet, er naar kijken is al prachtig. Mensen die verstenen, perspectief dat je hoofd doet tollen en vormen die in elkaar overvloeien. De animatie is Dalí ten voeten uit. Een tijdloos parelske. <3
|
|
3. Dat waar je niet onder uit komt: Levi van Veluw: The Monolith in Galerie Ron Mandos
Een tentoonstelling in Nederland. Dichtbij en dus geen enkele reden om niet te gaan.
Levi van Veluw, Container, 2016
Het is donker, desoriënterend en bijna eng. We hebben het over de tentoonstelling van yung Levi van Veluw in de Amsterdamse galerie Ron Mandos. Van duistere ruimtes waar je in kunt tot te gekke surrealistische houtskooltekeningen. Eerder tipten we al zijn tentoonstelling in Marres Maastricht, en dit is een lekkere volgende stap.
Redenen genoeg eigenlijk al om te gaan. Maar je kunt het ook kopen, als je het geld hebt. En, wat wij altijd zo lekker vinden aan galeries, je kan gelijk met je vragen terecht. De tentoonstelling is klein, maar zijn daden benne groot.
Te zien t/m 29 oktober
|
|
4. Dat waar je niet onder uit komt: Josef Koudelka: Exiles/Wall in het Nederlands Fotomuseum, Rotterdam
Een tentoonstelling in Nederland. Dichtbij en dus geen enkele reden om niet te gaan.
Josef Koudelka, Spanje, 1971.
Verbannen uit Tsjecho-Slowakije (yes, we praten een tijdje terug dus) zwierf Josef Koudelka door Europa en daar maakte hij toch een potje rauwe foto’s. In het Nederlands Fotomuseum in Rotterdam zijn nu foto’s uit twee series van hem te zien: Exiles en Wall.
In Exiles zien we vervreemdende foto’s van alledaagse taferelen die hij maakte door heel Europa. In Wall zien we hoe de Israëlische muur een land letterlijk verdeeld. Je weet wel wat er daar gaande is, maar in deze tentoonstelling kregen we pas echt de kriebels. Rauw, prachtig, naar én fokking belangrijk.
Te zien t/m 15 januari 2017
|
|
5. Dat waar je niet onder uit komt: Jean Tinguely Machinespektakel in het Stedelijk Museum, Amsterdam
Een tentoonstelling in Nederland. Dichtbij en dus geen enkele reden om niet te gaan
Ko & Kho bij het kunstwerk Casimir dat Tinguely in 1964 maakte.
Ti-Ta-Tinguely, de man die schroot omtoverde tot prachtinstallaties, heeft nu een grote tentoonstelling in het Stedelijk. Veel van de installaties werken nog echt en kun je met een rode knop aanknallen. Het mooie is dat zijn werk weerspiegelt hoe Tinguely zich tijdens het maakproces voelde, zo zijn er zalen vol vrolijke viltstiftmachines, kleurrijk en speels, maar ook duistere zalen.
Het absolute hoogtepunt is de laatste zaal, waar een enorm bewegend, ratelend en puffend altaar staat, bestaande uit verkoolde boerderijmachines en schedels. Die overbleven na een enorme brand waar hij getuige van was, in een periode waarin zijn gezondheid ook nog eens verslechterde. Niet heel gezellig misschien, wel heel indrukwekkend.
Te zien t/m 5 maart 2017
|
|
PS: Kunst Kijken goes international. De Young Collectors Circle gaat op 29 oktober heen- en weer per luxueuze tourbus naar de Art.Fair in Keulen. En wij verzorgen het entertainment op de heenreis. Vette leuk. Lijkt ons te gek als meegaat! Kaartjes kopen doe je hiero.
PPS: 🎉 Met rode konen kwamen we erachter dat Kho genomineerd is voor de Viva400, aka de lijst stoere vrouwen die toffe dingen doen. Stem dus!
|
|
Dat was 'm weer! Tot de volgende keer!
(Ennn... volg ons op Instagram voor meer meer kunst in je stream!)
|
|
|
|
