Copy
Έχω να σας πω μερικά πράγματα.
Διαβάστε το στον browser
I kill you
Σήμερα έκανα τον παρουσιαστή σε μια πολύωρη εκδήλωση για στελέχη της διαφημιστικής αγοράς. Ήμουνα δηλαδή αυτός που έλεγε "και τώρα, θα μας μιλήσει ο κύριος Μάικλ Μπιμπίκης, σόσιαλ μάρκετινγκ νίντζα της φλουκ ντοτ κομ. Μάικλ" και μετά ερχόταν ο Μάικλ. Εκτός από αυτό, στην αρχή, έκανα και μία εισαγωγή την οποία προσπάθησα να κάνω αστεία, αλλά μάλλον δεν ήταν πολύ αστεία, ή έφταιγε που το κοινό ήταν πολύ μακριά και σκοτεινά και δεν έβλεπα αν γελάνε, ή έφταιγε το ότι όντως δεν γέλαγαν, ή το ότι έκανε κρύο, είτε το ότι το πολύ ωραίο μέρος όπου γινόταν η εκδήλωση ήταν μια αχανής αίθουσα σε μέγεθος υπόστεγου αεροπλάνων, ή έφταιγε το ότι ξεκινούσε ως εξής: 

"Σε 42 ημέρες ένας παθολογικά εγωπαθής, εκδικητικός και ημιπαράφρων κύριος με πορτοκαλί δέρμα και μαλλιά σαν κατουρημένο μαλλί της γριάς θα αναλάβει την διοίκηση της μεγαλύτερης στρατιωτικής δύναμης που έχει δει ποτέ η ανθρωπότητα, και μαζί και τους κωδικούς ενός πυρηνικού οπλοστασίου που μπορεί να εξαφανίσει κάθε μορφή ζωής από τον πλανήτη. Θα μπορούσαμε να περάσουμε αυτές τις 42 ημέρες με τους ανθρώπους που αγαπάμε, κάνοντας τα πράγματα που μας αρέσουν, όσο ακόμα η ατμόσφαιρα έχει οξυγόνο. Αντ’ αυτού, έχουμε συγκεντρωθεί σήμερα εδώ για να μιλήσουμε για digital media marketing, programmatic buying και content creation, ή όπως αλλιώς τα λέτε αυτά τα πράγματα".  

Θα μπορούσε κάποιος κακοήθης να θεωρήσει ότι έχω μια κάποια εμμονή με το θέμα του τέλους του κόσμου, είναι σα να είμαι στα πρόθυρα του να πάρω ένα soapbox και να το βγάλω στην Πανεπιστημίου, να ανέβω πάνω και να αρχίσω να φωνάζω "Ο Καιρός Γαρ Εγγύς" και "Μετανοείτε". 

Είναι μια ανώφελη θέση, το να προβλέπεις πάρα πολύ άσχημα πράγματα για το μέλλον. Δεν έχει κανένα νόημα, δεν υπάρχει τίποτα που μπορείς να κερδίσεις από αυτό. Κανένας δεν θα σου πει μετά, α, είχες δίκιο βρε μπαγάσα, όντως ήρθε το τέλος του κόσμου. Δεν υπάρχει καμία ηθική ή υλική δικαίωση (ή, τουλάχιστο, καμία που να μπορώ να σκεφτώ εγώ, που γενικά σε θέματα υστεροβουλίας και συμφέροντος είμαι σκράπας) και γι' αυτό νομίζω ότι πολλοί άλλοι που επίσης καταλαβαίνουν τα σημάδια και πού πάει το πράγμα, δε λένε τίποτε, δε γράφουν τίποτε, συνεχίζουν τη ζωή τους και ανεβάζουν φαγητά στο Instragram σα να μην τρέχει τίποτε, γιατί το αντίθετο απλά δεν έχει κανένα νόημα, πέραν μιας περιορισμένης ψυχοθεραπευτικής αξίας. 

Ίσως πρέπει να κάνω κι εγώ το ίδιο. 

Αλλά όχι από σήμερα. 

Σήμερα στην Καθημερινή: Το brand "αριστερά" καταρρέει μέρα με τη μέρα. Όταν ολοκληρώσει ετούτη η κυβέρνηση το έργο της, θα είναι εφάμιλλο σε κύρος και αξιοπιστία με το "Μάρτιν Σκρέλι" και το "Samsung Galaxy Note 7". 

κατά τα άλλα

Όλα τα πράγματα που μπορεί να πάνε (και μάλλον θα πάνε) άσχημα το 2017. Δεν είμαι μόνο εγώ που τα λέω. 

Το τέλος της παγκόσμιας ηγεμονίας των ΗΠΑ έρχεται, ακόμα πιο γρήγορα από ό,τι υπολόγιζε αυτός ο κύριος, που είχε προβλέψει και το τέλος της Σοβιετικής Ένωσης. 

Πόσο χειρότερη είναι η εμπειρία των γυναικών στο ίντερνετ από ό,τι η αντίστοιχη των αντρών. Έχω άποψη γι' αυτό το θέμα. Θα πρέπει να τη γράψω κάποτε. 

Την προηγούμενη εβδομάδα κυκλοφόρησε ευρύτατα αυτή η ανάλυση που δείχνει ότι η αποδοχή της δημοκρατίας ως καλύτερου πολιτεύματος ανάμεσα στους νέους παγκοσμίως καταρρέει. Δεν το πόσταρα γιατί ήθελα να το ψάξω λίγο περισσότερο, να το διαβάσω πιο προσεκτικά. Το έψαξαν άλλοι, και επιβεβαίωσαν ότι δεν είναι και τόσο δραματικά τα πράγματα, τελικά. 

Ο Ντέιβιντ Λέτερμαν παίρνει συνέντευξη από την Τίνα Φέη. Διαπιστώνω ότι οι αλλοδαποί διάσημοι οι ταλαντούχοι που παρακολουθούσαμε στα βίντεα και γελούσαμε ξαφνικά έχουν αρχίσουν να μιλάνε ανοιχτά για την πολιτική, έχοντας φρικάρει από το πορτοκαλί όνειδος που θα έχουν για πρόεδρο. Μου θυμίζει λίγο το δικό μας awakening μετά τη χρεοκοπία του 2010, όταν ξαφνικά αρχίσαν οι παρουσιάστριες πρωινάδικων να έχουν άποψη για τα μνημόνια. Από κάποιες απόψεις είμαστε πολύ μπροστά, τι να λέμε τώρα. 

Trumpgrets - ένα Tumblr με αμερικάνους σανοφάγους ψηφοφόρους του Τραμπ που κατάλαβαν το λάθος τους. Σας λέω, όταν εμείς τα κάναμε αυτά αυτοί τρώγαν βελανίδια. 

"Μας σφαγιάζουν σα ζώα". Απίστευτο φωτογραφικό ρεπορτάζ από το μακελειό στις Φιλιππίνες, όπου παραστρατιωτικοί του νεοεκλεγμένου παράφρονα προέδρου Ροντρίγκο Ντουτέρτε δολοφονούν υπόπτους για εμπόριο ή και για απλή χρήση ναρκωτικών στους δρόμους ή στα σπίτια τους. 

Λίγη ομορφιά: Πετώντας πάνω από το Όρεγκον

Πάρα πολύ αστεία σελίδα 404

Στο σούπερ μάρκετ με το μωρό

Η καλύτερη διαφήμιση της χρονιάς

Το καλύτερο tweet της χρονιάς
 
georgakopoulos.org
Ο "Φεβρουάριος" είναι ένα μυθιστόρημα. Αν δεν έχετε διαβάσει τίποτα απολύτως από όσα έχω γράψει ποτέ, κι αν θέλετε να διαβάσετε μόνο ένα, αυτοτελές και πεπερασμένο πράγμα δικό μου, σας προτείνω αυτό. Προσπεράστε το site και τα άρθρα, πηγαίνετε κατευθείαν στο βιβλίο, χάρτινο ή ηλεκτρονικό, ό,τι προτιμάτε. 

Είναι μια ιστορία για την κρίση. 


 
μπορείτε να βρείτε παρεμφερείς κουβέντες και στα εξής:
Facebook
Facebook
Twitter
Twitter
Instagram
Instagram
Google Plus
Google Plus
LinkedIn
LinkedIn
Mixcloud
Mixcloud
Pinterest
Pinterest
YouTube
YouTube
Tumblr
Tumblr
iTunes
iTunes
© 2014 Georgakopoulos.org All Rights Reserved unsubscribe from this list    update subscription preferences