Inhoud deze maand:
- Literatuur: Dichteres Tjitske Kansen en musicus Jeroen Zijlstra
- Fotografie: Magnum fotograaf: Sabastião Salgado - Tipvan de Maand.
Jeroen Zijlstra & Tjitske Jansen Nieuws van twee kanten
Fonkelnieuwe liedjes van Jeroen Zijlstra worden gezongen, afgewisseld door de verhalende poëzie van Tjitske Jansen die hier en daar voorzien zijn van onderliggende muziek.
Een literaire muzikale avond waarop de poëtische teksten van Tjitske Jansen en de pop en jazzmuziek van Jeroen Zijlstra samenkomen. Swingend, kwetsbaar en direct. Jansen leest voor uit haar bundel Voor altijd voor het laatst. Hierin vertelt ze over haar leven. Over opgroeien in Barneveld in de jaren '70 en '80, studeren in Arnhem in de jaren '90, over Utrecht, Schotland, Amsterdam. Ze portretteert, scherp, liefdevol en met de nodige humor ouders en broers, juffen en meesters, pleegouders, leraren, vrienden, geliefden, zichzelf. Zijlstra zingt en maakt muziek. Zonder opsmuk, want die hebben Jansen en Zijlstra niet nodig.
Waar? In het Cultuurkerkje Oudesluis Wanneer? Zaterdag 14 jan. 2017 Aanvang 20:30 uur. Kaartverkoop: De kaartverkoopbalie in het Cultuurkerkje is vanaf 19:30 geopend.
Advies: reserveer voor zekerheid met via deze link
‘Meer dan ooit was de fotografie zo licht als nu’.
Dat beweert Johan de Vos in zijn boek “Nerveuze pixels”. Fotografie is een vluchtige bezigheid geworden. Hij wijt dit vooral aan de digitalisering. De Vos meent dat de beleving van tijd bij de digitale fotografie anders is. ‘Het wordt lichter in de betekenis van minder gewichtig. Er worden meer opnames gemaakt (en gewist). Men gaat slordiger om met het moment’.
De expositie van Sabastião Salgado bewijst echter het tegendeel. Wat wil de fotograaf laten zien, wat heeft hij er voor over? Het is ook een kwestie van kiezen.
Wie is Salgado? Een van zijn bekendste foto’s is die van duizenden mannen, gehuld in weinig meer dan een versleten korte broek, zwoegend in de modder van een goudmijn in Brazilië. Een besmeurde massa mensen delft de erts en sleept het naar boven.
De Magnum fotograaf Salgado werd vooral bekend om zijn foto's van mensen. Mensen aan het werk (Workers: An Archaeology of the Industrial Age). In Workers schreef hij: 'In de geschiedenis bestaan geen afzonderlijke dromen; de ene dromer blaast de volgende dromer nieuwe adem in.' Mensen op zoek naar een ander land (Migrations: Humanity in Transition). In de inleiding van Migration: 'Overal regeert het individuele overlevingsinstinct. Als ras lijken we te koersen naar zelfvernietiging. In het boek over kinderen overal ter wereld (Children) , stelt hij: Bij elke crisissituatie zijn kinderen de grootste slachtoffers. Fysiek zwak zijn zij vaak de eerste om te bezwijken. Onschuldig en nog niet bewust van de werking van de wereld, begrijpen ze niet waarom er gevaar is. Dat laat de fotograaf zien.
Waarom raakt hij mij? Dat vroeg ik me af toen ik medio 2016 zijn expositie 'Genesis’ zag in Lublin (Polen). 'Genesis is een fotografieproject over de diversiteit van de aarde.
Het is ook een project dat gaat over de teloorgang van nog maagdelijk levende volkeren. Kleine groepen in het Amazonegebied, in Madagaskar of Kamchatca'.
De titel Genesis verwijst naar de schepping van de aarde. Die, zoals Salgado suggereert, door de mens ten onder dreigt te gaan. Met deze foto's brengt hij een ode aan onze planeet en roept hij op tot bescherming.
Veel van wat hij toont staat op punt te verdwijnen. Is het niet door de stijging van de zeespiegel dan wel vanwege de globalisering. Mogelijk dat binnen afzienbare tijd deze volkeren niet meer bestaan. Dankzij Sebastiao Salgado kunnen we er een glimp van zien. 'Nooit was de fotografie zo zwaar als in deze tijd van transitie'.
Kees Looijesteijn
Tip van de maand:
De tentoonstelling Ata Kandó - I Shall Use My Time is een eerbetoon aan fotografe Ata Kandó Zij behoort tot één van de topfotografen uit de collectie van het Nederlands Fotomuseum. Daarom heeft het museum de fotografen Koos Breukel en Rose Ieneke van Kalsbeek uitgenodigd een bijzondere selectie uit haar archief te maken. Zie link
