2017

Januari is alweer een tijdje bezig, maar het is nog niet te laat om de lezers van mijn nieuwsbrief een gelukkig nieuwjaar te wensen, vind ik.

Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar voor mij lijkt het erop dat 2017 een spannend jaar gaat worden. Want je kunt zeggen wat je wilt over 2016, maar niet dat het geen vruchtbaar jaar was: in februari wordt, als het allemaal goed gaat natuurlijk, ons tweede kindje geboren. En ook op andere vlakken lijkt het erop dat ik in 2017 kan oogsten wat in 2016 gezaaid is. 

Zo hoop ik vurig dat we in het voorjaar kunnen afreizen naar Iran, om de eerste Permanent Beta bijeenkomst in Teheran te organiseren. Er bestaat een grote behoefte aan verbindende netwerken tussen verschillende vakgebieden, met name onder jongeren. Dat blijkt wel; de meetup groep aldaar is inmiddels groter dan die in Kaapstad...

En over Kaapstad gesproken, daar ga ik over een paar maanden ook weer naartoe, of eigenlijk naar Stellenbosch, voor een gaaf project over onderwijs, innovatie en festivals. 

Ook ben ik gevraagd om mee te denken over een spannend Europees project, waarover ik nog niets kan vertellen, behalve dat ik ervoor naar Malta en Bratislava moet reizen en dat vind ik leuk want daar was ik nog nooit.

En er is meer aanstaande: ik ben betrokken (net als televisiekok Rudolph) bij een nieuw platform voor gezondheid, koken en care/cure. Over een paar maanden kan ik er meer over vertellen. Het blijft interessant dat gezondheid en voeding telkens weer op mijn pad komen. 

In juni (17&18) vindt de Europese Quantified Self Conference Europe weer plaats in Amsterdam, waar ik een actievere rol zal hebben dan voorgaande edities. 


Mijn lezingen-agenda is ook alweer aardig gevuld. Wat opvalt is dat het met name de politie- en onderwijssector zijn waar ze momenteel behoefte aan mijn zienswijzen en Nooit Af lijken te hebben.

De hoogtepunten wat betreft de lezingen dit jaar zijn waarschijnlijk TEDx (ik ben nu al zenuwachtig) en een optreden in november voor 13.000 (dertienDUIZEND) mensen. (Waarvoor ik gelukkig nog een maand of tien heb om te oefenen.)

Oh, en wat ik ook heel leuk vind: ik ben geboekt voor de Zwarte Cross!
(Die een slogan heeft voor 2017, waar ik me helemaal in kan vinden!)

Nooit af is Nooit Af

2016 was voor mij wel echt het jaar van Nooit Af. Wat is er veel gebeurd sinds de verschijning! En het gaat maar door; de titel doet ook wat dit betreft zijn naam eer aan. 
 

Ten eerste hebben we natuurlijk het papieren boek, dat nog steeds (inmiddels in de zevende druk) over de toonbank vliegt.
Sinds een week of vier is het boek ook, zoals beloofd, gratis te downloaden! (En dan ook echt gratis: geen verplichte mailregistratie, of ‘pay with a tweet’ of wat dan ook.)
Een beetje Nooit Af is onlangs verschenen; een korte hervertelling van het grote boek, voor mensen die  ‘niet zo’n lezer zijn’  of gewoon weinig tijd hebben. Of die de hoofdlijnen van het boek graag aan iemand cadeau doen. Het boekje kost los €6,99, maar als je er meer dan 200 bestelt worden ze ineens heel goedkoop!)

Oja, en dan hadden we natuurlijk ook nog zo’n 80.000 amuseboekjes verspreid. (Een smakelijk voorhapje, dat ook online te lezen is.)


2017 zal in het teken staan van een reeks bijzondere uitgaven. Zoals Nooit Af in het Onderwijs, Nooit Af in de Gezondheidszorg, Nooit Af en Geld, Nooit Af en het Openbaar Bestuur, Nooit Af en Duurzaamheid en Nooit Af en de Arbeidsmarkt. We zijn experts aan het verzamelen die de verschillende uitgaven gaan inleiden en samenstellen. 

De eerste uitgave die het levenslicht zal zien is Nooit Af in het Onderwijs. De expert in kwestie voor deze editie is - hoe kan het ook anders - Annette Dölle.

Hiernaast zijn we bezig met een wel héél bijzondere (en very limited!) editie, een exclusieve in leer gebonden versie, van Nooit Af en Easycratie. Een soort toverboek. Dat overigens niet te koop zal zijn in de winkel, maar de hoofdrol speelt in een spel......





Samen met de mensen van Sherlocked (The Architect, The Vault, The Port Game) zijn we een game aan het ontwikkelen: The NeverEnding Game.



Ik kan er alvast een paar dingen over vertellen:
- De game is te spelen vanaf oktober volgend jaar (ijs en weder dienende);
- Je speelt met maximaal vier mensen;
- De game is te spelen op acht plekken in Nederland;
- De game bestaat uit twaalf missies en het doel is (vanzelfsprekend): het omzeilen (of zelfs verslaan) van de bureaucratie;
-  Het spel+boek is echt heel exclusief en limited enzo, dus als je zeker wilt weten dat je niet achter het net vist, meld je dan hier aan en blijf op de hoogte.


 

het onderwijs is nooit af

We kunnen niet meer om de digitale ontwikkelingen heen en je moet onder een steen gelegen hebben, wil je de veranderingen gemist hebben. Talloze schrijvers en sprekers werpen een blik op de transformerende werkelijkheid van de laatste decennia. In essentie een uiterst simpel verhaal, echter de uitvoering blijkt een stuk complexer.

Het (middelbaar en hoger) onderwijs heeft als taak om jong volwassenen voor te bereiden op een zelfstandig leven in de maatschappij. Hoe wonderlijk is het dan als we onze pedagogische interventies daar dan níet op aanpassen? Elke school heeft digiborden, wifi en een elektronische leeromgeving. Maar onze houding ten opzichte van de veranderende wereld is nog lang niet aangepast. We kennen veel docenten die er door de waan van de dag niet aan toe komen, zich hierin te verdiepen en bij te scholen. Maar is het niet onze taak om samen met leerling en student het maatschappelijke veld te onderzoeken? Vanuit elk vakgebied en niet enkel binnen de lijntjes van maatschappelijke vakken.

Met de intrede van de 21ste eeuw is hierin iets onomkeerbaar veranderd. Niet alleen het internet, maar ook de mondiale economische crisis en haar effecten op onze humane kant, hebben hierin als sneeuwbal-effect gefungeerd. De realiteit heeft de voorspelling ingehaald en voor we het wisten zaten we er middenin. Banen verdwijnen en organisaties veranderen.
Wil de school  'overleven', dan zal ze die veranderingen moeten toejuichen in plaats van afwijzen. En laten we over één ding helder zijn: Onze jongeren zijn allang begonnen!

In de powwow-sessie 'Nooit Af in het Onderwijs' kijken Annette Dölle en ik naar een eigentijdse manier van werken die zich kenmerkt door zo min mogelijk gedoe. Twee 'middelen' die binnen organisaties vaak vermomd een rol spelen als 'doel', zijn het gebruik van papier en geld. Hierdoor kunnen er obstakels ontstaan die eenvoudig voorkomen hadden kunnen worden, mits er anders naar de randvoorwaarden gekeken was. Met name in het onderwijs beperken hiërarchische lagen hands-on oplossingen die snel en eenvoudig tot stand hadden kunnen komen. Routes om dingen voor elkaar te krijgen duren onnodig lang, wat net zulke onnodige kosten met zich mee brengt. 

Lees hier mee over de powwow sessie Nooit Af in het Onderwijs

nog even terug naar 2016

Het is zo'n beetje het heersende sentiment in de wereld: 2016 was een pittig jaar.
Voor mij persoonlijk ook. Ik zeil graag scherp aan de wind, maar dan moeten er niet al te veel windstoten zijn... en die waren er wel het afgelopen jaar. Er is niets echt mis gegaan – ik tel mijn zegeningen – maar ik heb wel veel geworsteld. Met financiële ongemakken (in mijn werk gaat de spreekwoordelijke cost vaak voor de baet uit) en met het zoeken naar evenwicht; mijn drukke leven trekt een zware wissel op mijn gezin en mijn sociale netwerk. Ik ben heel dankbaar voor een stevig thuisfront en mijn familie, waardoor ik me flink gesteund voel in hetgeen ik doe. (Overigens levert mijn manier van werken aan de andere kant ook weer zoveel vrijheid op dat ik, voor zover ik om me heen kijk, nog best veel tijd doorbreng met mijn dochter..)


2016 was ook het jaar waarin een groot aantal bijzondere mensen overleed. Niet alleen een bizarre verzameling wereldsterren (David Bowie, Prince, Leonard Cohen én George Michael!? WTF?)  maar ook dierbare mensen in mijn omgeving zoals mijn schoonvader, en Mauk Mulder. Vlak voor het einde van het jaar bereikte mij nog het nieuws dat ook Aleid Rensen, de eigenaresse van het Noorder Dierenpark – een van de meest innovatieve bijzondere dierenparken ter wereld –  en een lief, grappig, belezen en bereisd mens, was gestorven. Tussen mijn 20ste en 30ste ben ik met grote regelmaat koffie gaan drinken bij Aleid. We hadden een leuke band; de oude rot in het vak en de losbol uit Borger met grote wilde plannen. Ik heb veel van haar geleerd en ik ben blij dat ik haar heb gekend. 

Wie ook overleed afgelopen jaar – en ik moet eerlijk zeggen dat het me was ontgaan, anders had ik er al eerder aandacht aan besteed, is Berend Mensing, die ooit deze legendarische column over mij schreef: 



;)