Copy
24 januari 2017 | Editie 16 | Keuze

“You can do one of two things; just shut up, which is something I don't find easy, or learn an awful lot very fast, which is what I tried to do." 
Jane Fonda

'Ik ben er gewoon nog, maar ik heb een ander buitenkantje'
Bart maakte een hele belangrijke keuze, namelijk die om zich eindelijk echt zichzelf te kunnen voelen. Hij besloot niet langer als vrouw door het leven te gaan, maar de transitie naar man te doorlopen. Een keuze die niet alleen zijn leven veranderde, maar ook die van de mensen om hem heen.
'Het gevoel nastreven van 'Ik ben er!' klopt niet, want je gaat gewoon.'
Alle vastigheid loslaten en helemaal voor jezelf durven kiezen. Veel mensen zouden dat een enge keuze vinden, maar Lize Korpershoek wordt daar juist heel gelukkig van. "Mensen vinden keuzes eng als dat verandering betekent. Ik ben daar niet zo bang voor. Alles verandert toch continu."
Lotte Dale
Elke week een ander thema, elke week een nieuwe foto van Lotte Dale. Deze week: Keuze.


Woman. Op elke splitsing in je leven, of misschien alleen die splitsecond, die je dwingt te kiezen, wat heeft dan de overhand? Aan ons ‘zijn’ kleven verwachtingen, kleeft een plaatje geschetst door de samenleving wat we onbewust mee wegen in onze keuzes. Want als je tegen de stroom in beweegt, ben je je er dan van bewust dat je dit doet? Is die keuze misschien bewuster dan je ontspannen mee te laten voeren in de overdaad aan ideeën, vooroordelen en verwachtingen?
Anders durven zijn. Je niet binden aan regels waar een ander zich in heeft gewikkeld als een vertrouwde, veilige deken, resulteert in het verdedigen van die keuze. Want ineens valt het op, er is een keuze. Niet iedereen wordt gelukkig van de dingen die we zogenaamd moeten bereiken in ons leven. Niet iedereen voelt zich gelukkig door niet te kiezen voor nog beter, voor anders, voor haar echte zelf. Dus de volgende keer dat je op die tweesprong staat, durf je dan eens in het diepe te springen? Je hart te volgen? Want wat is dan het slechtste resultaat? Een foute keuze?

'Ik ben er gewoon nog, maar ik heb een ander buitenkantje'
Stel dat je niet blij bent met wie je bent. Wel met je persoonlijkheid, maar niet met een van de factoren die wij als samenleving zien als een belangrijk onderdeel van je identiteit, bijvoorbeeld je geslacht. Dan kies je er voor om echt jezelf te worden, maar in andermans ogen kies je er misschien wel voor om niet langer jezelf te zijn. Bart Peters koos. 
TheTittyMag: Ben jij goed in keuzes maken?
Bart Peters: Ja ik ben eigenlijk best goed in het maken van keuzes. Ik merk het gemak waarmee me dat af gaat bijvoorbeeld in mijn werk als regisseur, ik moet dan continue moeilijke beslissingen maken en mijn team aansturen en ondersteunen in het maken van keuzes.
Al kan ik over sommige dingen ook lang tobben, als ik eenmaal iets heb bedacht dan ga ik daar helemaal voor. Een keuze zoals die van mijn transitie van vrouw naar man, die wa snatuurlijk neit zomaar gemaakt. Daar gaan veel emoties mee gepaard. Ondanks dat mijn leven leuk was en ik in een fijne queer- vriendengroep zat, bleef toch het gevoel terug komen dat het zonde zou zijn om dit ene leven dat ik heb, in een verkeerd lichaam te leven. Ik heb toen actie ondernomen, heb het ziekenhuis gebeld en ben de opties gaan onderzoeken om iets aan dit gevoel te doen.
 
TTM: Dit klinkt alsof je redelijk stellig bent in je keuzeproces, ben je altijd zo geweest?
BP: Haha, nee! Ik heb weleens onhandige keuzes gemaakt, maar dat had vaak meer te maken met een drankje teveel en het ging dan ook niet om belangrijke levensbeslissingen.
 
TTM: Wat is de belangrijkste levenskeuze, die je hebt gemaakt?
BP: Mijn transitie. Al maak ik nu in mijn leven vooral keuzes gebaseerd op dingen die ik wil bereiken of ervaren. Ik zat bijvoorbeeld een tijdje vast in het horecawerk, omdat het op werkvlak gewoon allemaal even niet voor de wind ging en ondanks dat het tegen zat heb ik toen toch besloten hier iets aan te gaan doen. Niet voor de makkelijke weg te kiezen.
Mijn vriendin heeft me vaak genoeg gestimuleerd om na te denken over mijn keuzes, maar uiteindelijk maak ik de belangrijke beslissingen vaak zelf, want ik weet natuurlijk zelf het beste wat ik wil bereiken.

 
TTM: Was die keuze van transitie voor jouw omgeving niet ontzettend lastig?
BP: Mijn vriendin had me er al een paar keer op gewezen dat ik gewoon mijn gevoel en hart moest volgen. Voor haar was het dus juist fijn dat ik eindelijk de beslissing maakte, maar natuurlijk ook heel heftig. Je gaat hier samen in!
Voor mijn ouders is het wel heel lastig geweest. Mijn moeder had het idee, dat ze een dochter verloor en dat was voor mij ook erg moeilijk. Ik ben er gewoon nog, ik ben nog steeds dezelfde persoon, maar ik heb een ander buitenkantje. Mijn ouders wisten dat het voor mij beter was, maar het was voor hen een soort rouwproces. Ergens is het misschien een egoïstische keuze die ik heb gemaakt, want iedereen  om je heen moet zich aan passen aan de keuze die ik heb gemaakt. Je vraagt best wel wat van mensen als je in transitie gaat.
TTM: Maar uiteindelijk is jouw transitie een keuze die voor jouw leven en geluk heel erg belangrijk is. Voelde het  als een opluchting of toch ook alsof je anderen een last oplegde?
BP: Ik maakte me wel veel zorgen om mijn ouders, maar ik heb dit gevoel snel kunnen loslaten. Ik kan natuurlijk ook niet  voor anderen invullen hoe ze zich voelen. Ik heb wel gemerkt, dat het op veel levels consequenties heeft gehad voor de mensen om me heen. Zo moeten zelfs je buren ineens wennen aan het feit, dat ze een buurjongen hebben en je dus anders moeten aanspreken.
 
TTM: Heb je ooit spijt gehad?
BP: Er is een lastig moment geweest waarbij het proces van de transitie zoveel van me opeiste dat ik er geen dingen meer naast kon doen, zoals werk. Ik was toen wel bang dat dat stilstaan blijvend was. Toch heb ik nooit spijt gehad, maar wel even angst dat ik verder wilde op carrièrevlak en mijn transitie dit tijdelijk tegenhield.
En natuurlijk heb je tijdens het proces ook lastige momenten dan ga je toch nadenken over hoe mijn leven eruit had gezien als ik niet de transitie was aangegaan en of dat dat beter zou zijn geweest.
 
TTM: Je hebt zelf een allesbeslissende keuze gemaakt,. Is het dan frustrerend om te zien dat mensen niet durven te kiezen voor wat ze echt willen?
BP: Soms vind ik het zonde om te zien dat mensen te lang ergens in blijven hangen. Je moet soms gewoon in het diepe springen, dat maakt je leven zo veel leuker. Als je niet af en toe een gewaagde keuze maakt dan mis je hele belangrijke levenservaring  en blijf je voor altijd maar aan de oppervlakte.
 
TTM: Dus je hebt zelf geen onrust over je keuzes tot nu toe?
BP: Nee, al voel ik dat soms wel als het gaat om mijn werk als regisseur. Ik zou graag een stapje sneller willen en grotere stappen in een keer willen maken. Mijn visie op de toekomst wordt momenteel sterk beïnvloed door mijn vriendin. We gaan dit jaar trouwen en ze wil graag zwanger worden, maar ik sta nog een beetje met 1 been in de fase daarvoor. Ik ben jonger dan mijn vriendin en daarnaast sta ik door mijn transitie misschien een beetje stil op vlakken waar mijn leeftijdsgenoten al plannen voor maken. Al wil ik wel ooit vader worden, ik vind het idee nog heel spannend. Want hoe bereid je je op zoiets voor? 
 
TTM: Heb je het nooit gevoel, dat je continu keuzes moet maken om geprikkeld te blijven in je leven?
BP: Ik heb dat zelf niet, maar ik zie dit wel heel erg in mijn omgeving. Ik zie mensen, die zoekende zijn en continue door willen gaan, meer en beter willen. Ik ben zelf wel echt blij met waar ik nu sta in het leven en daarom kan ik hier nu ook wel een tijdje blijven.
 
TTM: Kan er eigenlijk nog wel een spannendere keuze zijn dan je eigen transitie?
BP: Een kind opvoeden en de verantwoordelijkheid daarvoor vind ik wel echt veel spannender dan een transitie. <
'Het gevoel nastreven van 'Ik ben er!' klopt niet, want je gaat gewoon.'
Lize Korpershoek, bekend van haar humorvolle filmpjes, fantastische snaps en awesome tekeningen. Alles wat ze maakt geeft het leven een stukje meer kleur. Het lijkt alsof ze volledig kiest voor wat ze zelf wil, maar is dit altijd al zo geweest? En hoe lang staat ze stil bij het maken van haar keuzes?
TheTittyMag: Het lijkt alsof jij volledig zelf bepaalt wat je doet. Is dat ook echt zo?
Lize Korpershoek: De basis hiervan ligt natuurlijk in mijn jeugd. Ik heb al heel vroeg keuzes gemaakt. Grotendeels omdat ik in mijn jeugd te maken had met een situatie waarin ik zelf veel moest regelen. Op mijn 16e maakte ik de keuze om naar Haarlem te verhuizen. In het begin huilde ik non-stop, maar na vier maanden was dat over en zag ik dat het goed voor me was. Dat soort positieve ervaringen maken het makkelijker om later ook keuzes te maken. Het wordt minder eng. Ik heb vaste banen geprobeerd, maar ik voelde me er echt ongelukkig door. In de vaste werktijden voelde ik me gevangen. Ik vond het werk pas leuk na zes uur, omdat ik dan helemaal zelf kon bepalen wat ik wilde doen.
 
TTM: Ben je nooit bang geweest bij het maken van zo’n keuze?
LK: Nee. Dat is misschien gek! Ik ga het gewoon doen en als het niet goed uitpakt, dan is dat jammer. Ik heb wel angsten, maar niet als het gaat om mijn werk. Dan duik ik gewoon in het diepe. In relationele sfeer kan ik wel eens bang zijn voor de gevolgen van een keuze. Ik heb er daarom ook weleens voor gekozen om bepaalde dingen niet te doen, omdat ik me dan aan iets moest binden of omdat het gevolgen had voor andere mensen. Ik wil niet te veel de verantwoordelijkheid hebben voor anderen. Dat heeft denk ik te maken met een mate van verlatings- of bindingsangst. Als een keuze goed voelt dan voelt het niet als het maken van een keuze, maar eerder als de weg waar ik heen ga.
 

TTM: Kan je rust voelen nadat je een keuze gemaakt hebt?
LK: Het voelt alsof ik altijd onderweg ben, maar het afgelopen jaar begint dit gevoel te veranderen. Ik heb vorig jaar veel structuur in mijn leven aangebracht en nu geef ik mezelf meer hieraan over. Ik heb in Amsterdam in vijf jaar in vijftien huizen gewoond, omdat ik ze steeds niet goed genoeg vond. Dan maakte ik liever niet een echte keuze voor zo’n huis, aangezien het nog niet goed genoeg voelde. Ik woon nu anderhalf jaar op dezelfde plek en dat is voor mij heel lang. Ook heb ik nu een relatie. Ik krijg het gevoel dat ik nu durf te settelen. Ik ben nu bezig met keuzes die gevolgen kunnen hebben voor een langere termijn en dan wil ik het wel zeker weten.
 
TTM: Zijn jouw keuzes tegenwoordig altijd zo weloverwogen?
LK: Ik verbind me niet snel aan een keuze. Ik kan even iets uitproberen en als ik het niet fijn vind dan ga ik gewoon iets anders doen. Ik heb nooit spijt gehad van een keuze die ik maakte. Ik heb ooit weleens een project gedaan, wat niet zo succesvol was, maar dan trek ik gewoon de stekker eruit.
 
TTM: Dus je ziet altijd een weg terug?
LK: Ja! Mensen vinden keuzes eng als dat verandering betekent. Ik ben daar niet zo bang voor. Alles verandert toch continu. Het heeft ook te maken met het leven in een stad denk ik. We zijn heel oké vandaag de dag met steeds iets anders doen en ons niet zo vast te leggen. Kijk bijvoorbeeld naar je telefoon. Die biedt zoveel keuzes. Je kunt even naar het nieuws gaan, een filmpje kijken, een appje sturen of je mail checken. Je kunt de hele tijd andere dingen doen. Het lijkt alsof we niks anders gewend zijn. Is dat goed of slecht? Ik weet het niet.
TTM: Denk je niet, dat dit allemaal gaat in ons gezicht gaat ontploffen?
LK: Ik denk dat het zich gaat uitbalanceren, maar het zou ook kunnen zijn dat je voor altijd blijft ‘zweven’ als je niet resoluut voor iets gaat. Het is wel echt belangrijk om een paar ankers te hebben, zoals een vast huis, vaste partner of vaste goede vrienden. Dit zijn je pilaren en dan kun je daarop een plateautje leggen waarop je kan dansen en wild doen. Bij mij zijn de dingen zich nu aan het uitbalanceren en dat ervaar ik nu ook heel erg sterk zo in mijn leven.


TTM: Wil je alles altijd zelf in de hand houden?
LK: Ik heb dit jaar voor het eerst mensen in mijn omgeving waarmee ik fijn kan werken. Ik denk heel vaak: wat leveren jullie goed werk af! Ik wil dat als iets de wereld ingaat, dat ik er tevreden over ben. Ik heb vaak een idee over dingen en dan wil ik ook dat het zo gebeurt.
 
TTM: Ben jij nooit bang voor wat er nog komen gaat?
LK: Eerst dacht ik altijd dat we allemaal ergens naar toe bewogen, maar nu voel ik, dat zo het leven gewoon ís. Het gevoel van ‘Ik ben er!’ klopt niet, want je gáát gewoon. Je bent in je leven continu onderweg, maar het is allemaal nu gaande! Het gaan zelf is er zijn!
 
TTM: Is het gevoel van ‘gewoon gáán’ er niet te weinig?
LK: Ja totaal, want we zijn onverzadigbaar. Het is een luxe dat je alles kan proberen. Iedereen ambieert denk ik weleens het gevoel van het zitten in een hutje op de hei met een boek en het gevoel, dat je geen keuze hebt. Keuzes zijn heel chill, maar toch wil je in essentie allemaal dat het leven heel duidelijk is. Ik maak mijn leven nu bewust veel kleiner. Ik heb mijn vaste vrienden, ik ben veel thuis en ik hoef niet de hele tijd naar feestjes. Ik heb die onrustige periode wel moeten doormaken om hier te komen waar ik nu ben. Ik hoop dat mensen die nu in die chaotische, onrustige periode zitten doorhebben, dat zo’n tijd uiteindelijk een functie heeft.
 
TTM: Met welke keuze die je maakte ben je ontzettend gelukkig?
LK: Het was net uit met mijn vriend en ik stond voor de spiegel en toen dacht ik: wat vind ik nou leuk en wie ben ik nou? Toen besefte ik dat ik tekenen heel leuk vond. Ik ben een jaar lang elke dag gaan tekenen en als je dat elke dag doet dan besef je dat het gewoon kan.
 
TTM: Voelt het als egoïstisch om voor jezelf te kiezen?
LK: Ik denk dat egoïstisch zijn goed is, want je bent uiteindelijk ook beter voor iemand anders als je daardoor veel vriendelijker en oprechter bent. Ik ben nu echt nee aan het zeggen tegen dingen. Ik koos op een bepaald punt in mijn leven voor tekenen en toen kreeg ik van mensen tegen wie ik opkeek geen leuke reacties. Je  kan dan wel heel stoer zeggen 'negativiteit doet me niks', maar dat deed het wel. Toen ben ik gestopt met het tekenen in openbaar, want ik deed het voor mezelf.
Het gave was, dat ik door voor iets te kiezen het ineens ook kón. Het was zó vet om door te hebben, dat als je iets wil en je kiest ervoor, dat je het gewoon kúnt. Je moet het wel echt willen. Nu teken ik dus gewoon altijd en overal, als ik daar zin in heb. mensen zeggen vaak: "Ah, ik zou echt meer tijd willen om dit of dat te kunnen doen", maar ze ondernemen dan geen actie om het te bewerkstelligen. Dan wil je het gewoon niet echt. 

 
TTM: Of is het denk je eerder angst?
LK: Ja dat kan absoluut, en die mensen wil ik graag mee geven dat je op je tachtigste nooit zal zeggen: ‘Had ik in mijn leven maar minder gekozen voor de dingen die ik leuk vind’. Dat ga je echt nooit zeggen! <
De broer van Roos

KIEZEN

als kiezen
voor jezelf

niet mag

is kiezen
voor de ander
een slecht idee

want al heb je
nast elkaar
twee gebouwen

wanneer dan de
ene valt, valt 
de ander mee.


 
There is more where this came from! 
In Gedichten van de broer van Roos. Die vind je hier.  
Iedere week The Tittymag in je mailbox? Dat kan! Meld je aan op thetittymag.com. Heb je op- en aanmerkingen, ideeen, inspiratie en wil je graag bijdragen aan The Tittymag? Mail ons dan op thetittymag@gmail.com. 

Deze nieuwsbrief is samengesteld door Cathelijne Blok, Lotte Dale en Lizette Pellikaan. We willen Olivier van Kuyen, Raymond van Mil, Bart Peters, Lize Korpershoek en Tim Hofman duizend maal danken voor hun hulp om deze zestiende editie zo awesome te maken. 
Copyright © 2017 TheTittyMag, All rights reserved.


Want to change how you receive these emails?
You can update your preferences or unsubscribe from this list

Email Marketing Powered by Mailchimp