Van een coördinator
'Hier in Nederland noemen jullie me altijd bij mijn achternaam. Ik mis het horen van mijn naam.' 'Het is voor ons ook een moeilijke naam', zeg ik. 'Ebtesam, die naam hoor je niet veel.' 'Glimlach', zegt ze, 'dat is de betekenis van mijn naam.' Wij moeten lachen. 'Dat is een mooie naam! En toepasselijk, want je hebt maar liefst twee kuiltjes in je wangen.' 'Mijn naam is Loes', zegt de voorlezer, 'komt van Louisa. Ken je die naam? Het is mijn doopnaam.' Aan de andere kant blijft het stil. 'Bij ons was het vroeger gebruikelijk om je kinderen naar opa's en oma's te vernoemen.' Ebtesam kijkt ons vrolijk aan. 'Je naam moet wel een betekenis hebben, toch? Het is gek als het niks betekent.' Vervolgens kabbelt het gesprek door over de verschillen tussen jongens en meisjes. We praten nog over waar je in Amersfoort de beste dadels kunt kopen, wat ze kosten en hoe je kunt zien of ze hard of zacht zijn.
'Het was weer een leerzame intake!' aldus de coördinator.
|
