Φτάσαμε εδώ λοιπόν. Σήμερα αρχίζει μια νέα εποχή και άλλα τέτοια. Ακούσατε τι είπε το Πορτοκαλί Όνειδος (πάρα πολύ αργά και με ολιγοσύλλαβες λέξεις, για να τα καταλαβαίνουν οι ψηφοφόροι) στην ομιλία της ορκομωσίας του; Απομονωτισμός, μιζέρια, κούφιο πατριωτιλίκι και, πρώτα και πάνω απ' όλα, η βάση και η αφετηρία κάθε λαϊκιστή:
Εγώ εκφράζω το λαό. Εγώ και κανένας άλλος. Σήμερα ο λαός παίρνει τη χώρα πίσω. Πριν κυβερνούσαν κακοί, που δεν εξέφραζαν τη βούληση του λαού (που τους ψήφισε). Σήμερα, εγώ (που με ψήφισαν 3 εκ. λιγότεροι από ό,τι την άλληνα), σας δίνω τη χώρα πίσω. Μόνο εγώ.
Ο ορισμός του λαϊκισμού, δηλαδή.
Και τώρα; Τι θα γίνει τώρα; Θα υπάρχει Mailchimp για να σας στείλω γράμμα την άλλη Παρασκευή; Θα υπάρξει άλλη Παρασκευή; Κι αν υπάρξει, πώς θα είναι;
Ποιος ξέρει;
Για αρχή, να μερικά βιβλία που μπορείτε να διαβάσετε για να ξεχαστείτε από την ασχήμια και τη μαυρίλα.
Επίσης, σήμερα στην Καθημερινή: Περισσότερες οδηγίες για το τέλος του κόσμου, με μια απόπειρα για, πώς το λέτε εσείς κάτσε να δεις, α ναι, αισιοδοξία. Μην κάνετε αυστηρή κριτική, δεν είμαι συνηθισμένος να γράφω τέτοια. Θα προσπαθήσω στο μέλλον να κάνω εξάσκηση, εάν και εφόσον αφήσει ανοιχτό το ίντερνετ ο Πρόεδρος Ζάκερμπεργκ.
|
|