|
|
Αυτά που λέμε μεταξύ μας για το τέλος του κόσμου και τι θα πάθουμε από την κλιματική αλλαγή και τις τεχνητές νοημοσύνες και το Τραμπ τα λέμε εν μέρει στα αστεία, δεν τα εννοούμε εντελώς. Κανείς μας δεν πιστεύει πραγματικά ότι κάτι εντελώς καταστροφικό θα συμβεί. Απλά κάνουμε πλάκα με τις φαινομενικά ολοένα αυξανόμενες πιθανότητες.
Έλα όμως που υπάρχουν και μερικοί που διαφωνούν με αυτή την προσέγγιση. Μάλιστα, μια υποομάδα αυτών είναι κάτι πάρα πολύ πλούσιοι, οι οποίοι είναι πεπεισμένοι πως μια κολοσσιαία και παγκόσμιας κλίμακας καταστροφή (ή κάτι άλλο, όχι τόσο καθολικά καταστροφικό) θα συμβεί τις επόμενες δεκαετίες, και προετοιμάζονται γι' αυτό φτιάχνοντας καταφύγια και άλλες υποτίθεται ανθεκτικές υποδομές για τους εαυτούς τους.
Υπάρχουν πολλές καταγραφές τέτοιων ανθρώπων, πολλοί εκ των οποίων όντως μοιάζουν κάπως, πώς να το πω κομψά, εκκεντρικοί. Διαβάστε όμως κι αυτή την πρόσφατη εμπειρία κάποιου που εκλήθη να κάνει σεμινάριο σε κάτι τέτοιους, και τον ρώταγαν διάφορα περίεργα πράγματα, όπως το αν θα είναι ασφαλέστερο να φτιάξουν το καταφύγιο στην Αλάσκα ή στη Νέα Ζηλανδία, και το πώς θα πείσουν το προσωπικό ασφαλείας τους να τους υπακούει και μετά την καταστροφή.
Βεβαίως μπορεί κάποιος να τους καταχωρήσει ως παλαβούς και περίεργους όλους αυτούς, ωστόσο μια πισινή δεν μπορείς να μην την κρατάς, δεδομένου ότι είναι πάρα πολύ πλούσιοι, ποιος ξέρει, μπορεί να γνωρίζουν κάτι που δεν ξέρουμε οι υπόλοιποι. Θα μου πεις, κι εμείς δεν "κάνουμε πλάκα με τις ολοένα αυξανόμενες πιθανότητες"; Από την πλάκα μέχρι να φτιάξεις τετραόροφο καταφύγιο κάτω από τη γη για να ταμπουρωθείς εάν και εφόσον, υφίσταται μιαν απόσταση, όμως.
Από την άλλη, επειδή έχει τύχει να γνωρίσω και μερικούς παρόμοιους, θέλω να σας πω να μην ανησυχείτε και πάρα πολύ. Πιθανότατα έχουν πάρα πολύ ελεύθερο χρόνο, καθώς έχουν λύσει πολλά από τα εγκόσμια και ψάχνουνε να βρούνε άλλα, πιο εξωτικά προβλήματα. Δεν είναι παράλογο.
Όπως λέει και το άρθρο, όμως, και μια υποκατηγορία αυτών κάπως πιο σκοτεινή, που δεν φοβάται μια καταστροφή γενικώς και αορίστως, αλλά προετοιμάζεται για κάτι άλλο: για την πλήρη αποκόλληση ενός μικρού πληθυσμού ανθρώπων (στον οποίο ανήκουν) από την υπόλοιπη ανθρωπότητα, είτε υπό την πίεση κάποιας καταστροφής, είτε απλά επειδή τα ευεργετήματα των μελλοντικών εξελίξεων θα κατανεμηθούν τόσο άνισα που, σχεδόν αναπόφευκτα, το είδος μας θα πάψει να είναι ένα.
Βαριές σκέψεις για Παρασκευή Ιουλίου, ας το ξανασυζητήσουμε αυτό το θέμα μιαν εποχή που θα βρέχει.
Σήμερα στην Καθημερινή: Πάλι τίποτε. Πάλι το άρθρο θα βγει στην Κυριακάτικη. Έχει για θέμα τα μικρά λάθη που υπονοούν μεγάλα, τον Τραμπ, το βιντεάκι για τις Πρέσπες και τον Ντέιβιντ Λι Ροθ. Αναζητήστε το στα περίπτερα ή Κυριακή βράδυ εδώ.
|
|
Το βιβλίο της εβδομάδας: Αυτό εδώ το βιβλίο διαφημίζεται ως ένα από τα καλύτερα αναγνώσματα για να κατανοήσει κανείς τους ψηφοφόρους του Τραμπ. Στην πραγματικότητα είναι κάτι πολύ ευρύτερο. Είναι η αυτοβιογραφία ενός νέου που μεγάλωσε στο Κεντάκι και το Οχάιο και περιγράφει το πώς ζουν, παντρεύονται και ανατρέφουν τα παιδιά τους αυτοί οι λευκοί, κατά κανόνα φτωχοί και αμόρφωτοι Αμερικανοί που τους αποκαλούν με το αντίστοιχο του "βλάχου" στα εγγλέζικα. Ναι, είναι εν μέρει ο λαός του Τραμπ. Η ιστορία του Βανς δείχνει πάνω-κάτω το πώς σκέφονται, γιατί είναι έτσι όπως είναι. Αλλά τα γράφει με αγάπη και κατανόηση. Πολύ ωραίο.
|
|
|
και τώρα, λινξ
Πρώτα θέλω να σας προτείνω να διαβάσετε αυτό το καταπληκτικό thread, την τουιταιγίδα που λέμε στα ελληνικά. Είναι παλιό, έχει γραφτεί μετά εκείνη την επεισοδιακή πορεία αμερικανών νεοναζί στο Σάρλοτβιλ, όπου μια γυναίκα σκοτώθηκε, αλλά το θέμα του είναι διαχρονικό. Μέσα σε λίγες φράσεις ο συγγραφέας περιγράφει άψογα το white privilege, την καταγέλαστη οργή φανατισμένων προνομιούχων που δεν τους απειλεί κανένας αλλά διαμαρτύρονται επειδή ο κόσμος γίνεται αλλιώτικος από αυτόν που έχουν συνηθίσει.
Θυμάστε εκείνο το βιβλίο που σας το πρότεινα λίγες εβδομάδες πριν; Ο Μπιλ Γκέιτς το χαρίζει σε όλους τους απόφοιτους των αμερικανικών κολλεγίων.
Πώς η χρήση μιας λάθος γραμματοσειράς στοίχισε τη δουλειά του πρωθυπουργού του Πακιστάν. Καταραμένο Calibri!
Η αξιοθρήνητη απόπειρα ενός ζεύγους να δραπετεύσει από τους αστυνομικούς σε ένα σούπερ μάρκετ του Καναδά. Αξίζει να δείτε τι γίνεται όταν αυτή πάει να φύγει από την ψευδοροφή.
Εσείς ξέρατε ότι το Νάσβιλ του Τενεσί έχει Παρθενώνα; Σε φυσικό μέγεθος, ρέπλικα του κανονικού όπως ήταν όταν φτιάχτηκε, με χρυσελεφάντινο (περίπου) άγαλμα της Αθηνάς μέσα και απ' όλα.
Σε κάθε περίοδο της ζωής του κάθε άνθρωπος συχνάζει σε μέχρι 25 μέρη το πολύ. Όχι παραπάνω. Πολύ ενδιαφέρουσα έρευνα.
Ένα ενδιαφέρον προφίλ του Εμανουέλ Μακρόν, για την περίπτωση που θέλατε να μάθετε περισσότερα για το ποιόν του. Με αφορμή την κυκλοφορία αυτού του βιβλίου.
Επίσης ενδιαφέρον άρθρο: Αν οι πολίτες των ανεπτυγμένων χωρών κάνουν έτσι για τους μετανάστες, φανταστείτε τι θα κάνουν για τα ρομπότ. Τα οποία ρομπότ, λέει, θα αντικαταστήσουν τους ανθρώπους στο 25% των θέσεων εργασίας τις επόμενες δύο δεκαετίες.
Μια έρευνα για το πώς οι διάφοροι λαοί στήνονται στην ουρά.
Αυτά προς το παρόν. Αλλά κάποια στιγμή πρέπει να μιλήσουμε για τον Ήλον Μασκ και τα θεματάκια του. Γενικότερα το θέμα των ηρώων της εποχής των στάρταψ, τώρα που καταλάγιασε ο κουρνιαχτός και καταλάβαμε περί τίνος πρόκειται, είναι ενδιαφέρον.
Αλλά τι να πρωτοπρολάβει να πιάσει κανείς, με όσα γίνονται. Φευ.
|
|
|
|
|
|
|