Copy
Έχω να σας πω μερικά πράγματα.
Διαβάστε το στον browser

Καθώς οι διακοπές πολλών έχουνε πια πάρει τον δρόμο τους (πράγμα που τεκμηριώνεται από τα μυριάδες "out of office" emails που θα λάβω μόλις πατήσω το κουμπί για να σας έρθει το παρόν), σκεφτόμουν να σας στείλω ένα ουδέτερο γράμμα, μερικά λινξ, ένα βιβλίο, αυτά. Καταλαβαίνω ότι κάποιοι από εσάς θα θέλετε σιγά σιγά να αρχίσετε να ξεχνάτε την τραγωδία. Να αρχίσετε να σκέφτεστε κι άλλα πράγματα. Να προσπαθήσετε να απολαύσετε το μέρος στο οποίο βρίσκεστε, την ομορφιά, όποια γαλήνη. Το αντιλαμβάνομαι και το σέβομαι. Κι εγώ θέλω να βλέπω τέτοιες φωτογραφίες σας στο Instagram. Αλλά τις προάλλες έγινε κάτι άλλο. 

Ανακοινώθηκαν τα ονόματα των νεκρών στο Μάτι.

Με τρόπο απολύτως εξοργιστικό και εντελώς αντιπροσωπευτικό της γενικότερης αντιμετώπισης της κρίσης από το ελληνικό κράτος. Οπότε έκανα μια άσκηση που μου έφαγε αρκετή ώρα, βράδυ Αυγούστου μάλιστα, αλλά αποδείχτηκε εξαιρετικά γόνιμη: Έγραψα τα ονόματα και τις ηλικίες των θυμάτων

Σήμερα, λοιπόν, σας συστήνω να κάνετε το ίδιο. 

Πάρτε τον υπολογιστή σας, ανοίξτε τα ονόματα σε ένα παράθυρο, ανοίξτε ένα draft στο άλλο παράθυρο, και αρχίστε να αντιγράφετε. Μην τα διαβάσετε απλώς. Δεν έχει το ίδιο αποτέλεσμα. Γράψτε ένα ένα τα γράμματα. Δώστε χρόνο. Καθώς τα δάχτυλά σας σχηματίζουν τις λέξεις, το μυαλό σας θα έχει το χρόνο να καταγράψει την πραγματικότητα, την έκταση, τη φρίκη, τις ζωές που χάθηκαν, τις καθημερινές ιστορίες με γιαγιάδες και παππούδες και εγγόνια.

Έχω διαβάσει μέχρι τώρα άπειρα άρθρα για το θέμα, και έχω γράψει και μερικά. Τίποτε δεν έκανε το μέγεθος και το χαρακτήρα της τραγωδίας να κατακάτσει μέσα μου περισσότερο από αυτή την άσκηση: Να γράψω τα ονόματά τους, ένα ένα. 

Στο μέλλον, όποτε ξανασυμβεί τέτοια φρίκη (γιατί θα ξανασυμβούν), εγώ θα κάνω το ίδιο. Σας το προτείνω κι εσάς, μολονότι αντιλαμβάνομαι ότι μπορεί να μην αντέχετε άλλο, και το καταλαβαίνω. 

Σήμερα στην Καθημερινή: Τίποτε. Πάλι στην Κυριακάτικη θα το βρείτε το άρθρο. Είναι για το θέμα της ηγεσίας στην Ελλάδα. Ότι δεν έχουμε. Θα το ανεβάσουν εδώ το βράδυ της Κυριακής

και τώρα, λινξ 

Την περασμένη εβδομάδα προσπάθησα να δοκιμάσω να φτιάξω ένα Instagram story χρησιμοποιώντας το τελευταίο άρθρο μου στην εφημερίδα και φωτογραφίες από μια επίσκεψη στο Μάτι. Εγώ, όπως σας έχω ξαναπεί, μ' αυτά δεν τα πάω καλά, κάπου στο Pinterest άρχισα να τη χάνω τη μπάλα με τα σόσιαλ μύδια, τα σναψτσατ πώς τα λέτε δεν τα έμαθα ποτέ, οπότε ζορίστηκα για να το φτιάξω, αλλά μου άρεσε, καθώς είναι μια μορφή storytelling (που λέμε και στο Τρίκορφο) που μου μοιάζει ενδιαφέρουσα. Τέλος πάντων, αυτό που μου προξένησε τρομερή έκπληξη ήταν ότι το είδαν περίπου 25.000 άνθρωποι, δηλαδή περισσότεροι από αυτούς που διαβάζουν την Καθημερινή τις Παρασκευές. Φαίνεται ότι πάρα πολύς κόσμος τα κοιτάζει αυτά τα πράγματα. Περιττό να σας πω το ότι αυτό με έκανε κι ένιωσα γέρος και αποκομμένος από την πραγματικότητα. Τέλος πάντων, το στόρι είναι το εξής

Την περασμένη εβδομάδα, επίσης, το Facebook, το YouTube και η Apple απέκλεισαν από τις πλατφόρμες τους τον Άλεξ Τζόουνς, έναν παλαβό συνομωσιολόγο που ξερνάει μίσος και ρατσισμό από αλλόκοτες εκπομπές-τελεμάρκετινγκ που έχει. Το Twitter αρνήθηκε να τον μπλοκάρει, πάντως επειδή, όπως είπε ο συνιδρυτής και CEO Τζακ Ντόρσι, "δεν παραβίασε τους κανόνες". Πέραν του ότι αυτό φαίνεται ότι δεν ισχύει, αυτή η επιλογή επιβεβαιώνει αυτό που όλοι υποπτεύονται (και που ο Σεθ Ρόγκεν, ναι, αυτός ο κωμικός με την εμμονή με το χασίς, είχε αποκαλύψει ορθά κοφτά), ότι δηλαδή η διοίκηση του Twitter δεν ενδιαφέρεται καθόλου για τους ναζί, τους ρατσιστές και τα χολερικά τρολ που ευδοκιμούν στην πλατφόρμα τους, δεν τους βλέπουν ως πρόβλημα και δεν ενδιαφέρονται καθόλου να τους εμποδίσουν να χύνουν το δηλητήριό τους. 

Η αθλήτρια Βούλα Παπαχρήστου κέρδισε χρυσό μετάλλιο στο πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα στίβου και έκανε συγκινητικές και μετρημένες δηλώσεις για τα θύματα της πυρκαγιάς. Πράγμα που υποδεικνύει μια σημαντική ωρίμανση από εκείνες τις λιγότερο περήφανες εποχές, όταν αποκλειόταν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες εξαιτίας ενός tweet. Τέτοιες ενδείξεις ενθαρρυντικές αξίζει να επισημαίνονται, φρονώ. 

Αυτή η συνέντευξη της Καθλίν Τέρνερ. Για κάτι πιο ελαφρύ, αλλά έξω απ΄ τα δόντια. 

Ένα άρθρο που καταφέρεται κατά των "open plan" σπιτιών, αυτών, που έχουν όλους τους χώρους ενιαίους, και γράφει και την ιστορία των δωματίων πολύ ωραία. Το σπιτόσκυλο μέσα μου το εκτίμησε. 

Lost & Found
Τέλος, ένα μήνυμα: 

 Το "Lost and Found" είναι μια μικρή αστυνομική νουβέλα, κυκλοφορεί στο Amazon και μπορείτε να την κατεβάσετε και να τη διαβάσετε στο κινητό, το tablet ή το Kindle.  

Κοστίζει $3

Extra bonus: Με κάθε αγορά ενός βιβλίου χρηματοδοτείτε τη λειτουργία αυτού εδώ του newsletter. Το ξέρατε αυτό; Όχι; Έχει σημασία; 
georgakopoulos.org
μπορείτε να βρείτε παρεμφερείς κουβέντες και στα εξής:
Facebook
Facebook
Twitter
Twitter
Instagram
Instagram
LinkedIn
LinkedIn
YouTube
YouTube
Google Plus
Google Plus
© 2017 Georgakopoulos.org All Rights Reserved unsubscribe from this list    update subscription preferences