Copy
Έχω να σας πω μερικά πράγματα.
Διαβάστε το στον browser

Όπως έχουμε ξαναπεί, το επόμενο γράμμα θα σας έρθει από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, στην οποία θα βρίσκομαι ολόκληρο τον ερχόμενο μήνα, ακόμα πιο αποστασιοποιημένος αλλά όχι λιγότερο απελπισμένος. Κι εκεί σκούρα είναι τα πράγματα. 

Κι εδώ σκούρα είναι. 

Ετούτη ήταν άλλη μια δύσκολη εβδομάδα με παλαβές ειδήσεις και φριχτά γεγονότα για τα οποία πάρα πολλά γράφτηκαν μα τίποτε από αυτά δε γράφτηκε από εμένα. Ο αποτροπιασμός για τον τρόπο που αντιδρούμε ως κοινωνία και ως άτομα σε σχεδόν όλα τα ερεθίσματα παραμένει ένα από τα κυρίαρχα συναισθήματά μου, διαρκώς παρόν, ενεργό στο φόντο. Κάθε φορά που κοιτάω σε οθόνη φουντώνει. 

Χρειαζόμαστε ένα διάλειμμα. Να σταματήσει για λίγο ο κόσμος να πάρουμε μιαν ανάσα.

Αλλά πού. 

Σήμερα στην Καθημερινή: Το πρόβλημα των κινήτρων στην πολιτική και τη ζωή γενικότερα. Με τον τρόπο που μαθαίνουμε και μοιραζόμαστε τις πληροφορίες δεν δίνουμε κίνητρα στους ανθρώπους που βρίσκονται σε θέσεις ευθύνης για να παίρνουν σωστές αποφάσεις και να κάνουν καλά πράγματα. Είναι περίπλοκο το θέμα, προσπάθησα να το γράψω κάπως κατανοητά, ξεκινώντας με την τραγική ιστορία του παιδιού που σκοτώθηκε από το κλαδί στον Εθνικό Κήπο*. 

Σχετικό με το σημερινό άρθρο: Στην Ολλανδία σταμάτησαν μια τρομοκρατική επίθεση. Το μάθαμε σε ένα ειδησάριο, γράφτηκε, πέρασε, αυτό ήταν. Αν δεν την είχαν σταματήσει, όμως, θα γινόταν χαμός με το θέμα. Πρωτοσέλιδα, σχόλια, σημαίες στα avatar. Κάτι δεν πάει καθόλου καλά με τον τρόπο που γράφουμε και διαβάζουμε ειδήσεις -με τον τρόπο με τον οποίο σκεφτόμαστε τι είναι είδηση, γενικότερα. 

Όσον αφορά τη World Values Survey που δημοσιεύτηκε την περασμένη Κυριακή, και για μερικά αποτελέσματα της οποίας έγινε πολύς ντόρος (με γνωστή σοβαρότητα και ψυχραιμία που διακρίνει το δημόσιο διάλογο στις μέρες μας), να λινξ: 

Η σύνοψη της έρευνας 
Ένα Instagram story με αποτελέσματα και σχόλια
Ένα άρθρο στην Καθημερινή 
Ένα άλλο άρθρο στην Καθημερινή 
Η σελίδα της έρευνας, με όλα τα στοιχεία και τα PDF 

και τώρα, λινξ: 

Το γκαράζ όπου φτιάχτηκε το Google, όπως ήταν πριν από 20 χρόνια ακριβώς. Είκοσι! 

Μερικά λόγια για την κάμερα των νέων iPhones

Αυτή τη λίστα με τις "25 καλύτερες ταινίες του 1998" δεν σας τη βάζω για την αξιολόγηση, με την οποία μπορεί να διαφωνείτε, αλλά για μια απλή επισήμανση: Πώς βγήκαν τόσες πολύ καλές ταινίες το 1998;

Αυτή η φώκια που πέταξε ένα χταπόδι στον άλλονα που ήταν μέσα στο καγιάκ. Ηρωίδα. 

Comedy Wildlife Photography Awards. Αυτό. 

Οι λίμνες στην Αρκτική λιώνουν. Και βράζουν, ζέχνοντας, μεθάνιο

Τι θα γινόταν αν εξαφανίζονταν όλα τα κουνούπια

Μια από τις καλύτερες κωμικές σειρές που έχω δει ήταν το Frasier. Ήταν σαν το αντίθετο του Friends -στο σύμπαν της σειράς η ευφυία θεωρείτο καλό πράγμα. Να ένα πολύ ωραίο αφιέρωμα με τους συντελεστές που θυμούνται επεισόδια και στιγμές. Αναρωτιέμαι αν κρατάει ακόμα, τόσα χρόνια μετά. Δεν το 'χει το Netflix, δυστυχώς. 

Τέλος, αυτό

*πατήστε το λινκ, τι έρχεστε εδώ, για σπόιλερ; 

Lost and Found
Τέλος, ένα μήνυμα: 

 Το "Lost and Found" είναι μια μικρή αστυνομική νουβέλα, κυκλοφορεί στο Amazon και μπορείτε να την κατεβάσετε και να τη διαβάσετε στο κινητό, το tablet ή το Kindle.  

Κοστίζει $3

Extra bonus: Με κάθε αγορά ενός βιβλίου χρηματοδοτείτε τη λειτουργία αυτού εδώ του newsletter. Το ξέρατε αυτό; Όχι; Έχει σημασία; 
georgakopoulos.org
μπορείτε να βρείτε παρεμφερείς κουβέντες και στα εξής:
Facebook
Facebook
Twitter
Twitter
Instagram
Instagram
LinkedIn
LinkedIn
YouTube
YouTube
Google Plus
Google Plus
© 2017 Georgakopoulos.org All Rights Reserved unsubscribe from this list    update subscription preferences