Καλησπέρα σας και καλώς ήρθατε στο γράμμα αυτής της Παρασκευής. Καθώς έπιασαν τα πρώτα κρύα, βάλτε ένα ζεστό ρόφημα, χωθείτε κάτω απ' το παπλωματάκι και σκρολάρετε φιλήδονα: 

Πρώτα, θα ήθελα να σας υποδείξω μερικές εκδηλώσεις εκεί έξω στον πραγματικό κόσμο οι οποίες θα λάβουν χώρα τις επόμενες ημέρες. Ήτοι, μια εκδήλωση για την "Ψηφιακή Εποχή και την Οικονομική Ανάπτυξη" στην Ελληνοαμερικανικη Ένωση την ερχόμενη Τρίτη, 20 Νοεμβρίου, στις 18:00, αλλά και το επόμενο Bookworm, το Σάββατο, 24/11 στη 13:30 το μεσημέρι στον Ψυχογιό. 

Επίσης, κάτι άλλο σημαντικό. Εγώ δεν σας προτρέπω να δώσετε λεφτά για τίποτε άλλο εκτός από βιβλία, αλλά σήμερα έχω σας προτείνω δύο πράγματα: Να ρίξετε μια ματιά στο The Correspondent, μια ανεξάρτητη δημοσιογραφική προσπάθεια που πέτυχε στην Ολλανδία και τώρα προσπαθούν να τη διεθνοποιήσουν. Το ωραίο είναι ότι προσπαθούν να προσεγγίσουν διαφορετικά την έννοια της "είδησης" καθαυτής. Αν το βρίσκετε ενδιαφέρον και χρήσιμο, μπορείτε να δώσετε κάτι. 
Το δεύτερο είναι το γνωστό και ελληνικό GoldenDawnWatch, μια άλλη ανεξάρτητη δημοσιογραφική προσπάθεια που, ερήμην της κανονικής δημοσιογραφίας, παρακολουθεί και καταγράφει ό,τι συμβαίνει στη δίκη της Χρυσής Αυγής, ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα της εποχής μας. Σκεφτείτε το. Η δίκη των Ναζί στην Ελλάδα καταγράφεται από εθελοντές. Κανένας άλλος δεν ασχολείται σοβαρά. Είναι μια προσπάθεια που κατά τη γνώμη μου αξίζει στήριξης, επίσης. 

Σήμερα στην Καθημερινή: Μερικά λόγια για την Ευρώπη μετά το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, καθώς υπάρχει μια παρανόηση, και στο μυαλό του Έλληνα πρωθυπουργού αλλά και αλλού: Ότι δήθεν οι ευρωπαϊκοί λαοί διεκδίκησαν μια "Ευρώπη" και ότι η "Ευρώπη" φτιάχτηκε μαγικά και αυθόρμητα μετά τον πόλεμο γιατί όλοι ήθελαν ειρήνη και ευημερία και αγκαλιές κι αλληλεγγύη. Τίποτε τέτοιο δεν έγινε. Σας τα γράφω σε 1400 λέξεις συνοπτικά αλλά αν σας ενδιαφέρει να μάθετε περισσότερα για το τι φριχτή κόλαση ήταν η Ευρώπη αμέσως μετά τον πόλεμο αλλά και για πολλά χρόνια αργότερα, να βιβλία που προτείνω: 

Postwar, του Τόνι Τζαντ 
Year Zero, του Ίαν Μπουρούμα
Dark Continent, του Μαρκ Μαζάουερ και 
Savage Continent, του Κιθ Λόου, από το οποίο χρησιμοποιώ και αποσπάσματα στο κείμενο. 

λίγα λινξ:

Το τρομερό ρεπορτάζ της εβδομάδας: Πώς αντιμετώπισε το Facebook όλο το φιάσκο των αλλεπάλληλων σκανδάλων των τελευταίων χρόνων. Είναι μια ιστορία που αποκαλύπτει κάτι που πολλοί υποπτεύονταν: πως τα στελέχη του Facebook είτε όντως δεν αντιλαμβάνονται τις επιπτώσεις που έχει η πλατφόρμα τους στις πραγματικές ανθρώπινες κοινωνίες, είτε δεν τους νοιάζει. Τα πράγματα που έκαναν -και, προφανώς, κάνουν ακόμη- για να κουκουλώσουν τις ευθύνες τους είναι απίστευτα. Διαβάστε. 

Καταπληκτικό: 12 οφθαλμαπάτες. Τι αλλόκοτο, ατελές πράγμα που είναι το μυαλό. 

Δέρνοντας ανθρώπους κατά λάθος (με αναφέρει!) 

Ήταν θέμα χρόνου: Η νέα γενιά τεχνολογιών παραγωγής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές είναι πιο αποδοτική από το λιγνίτη. 

Ταξιδεύοντας τον Οκτώβριο στις ΗΠΑ διαπίστωσα και από μόνος μου ότι η χώρα αυτή είναι τόσο διχασμένη που μέρη της είναι πολύ πιο "συγγενικά" από άποψη ιδεολογική και αξιακή με την Ευρώπη από ό,τι με άλλα μέρη της. Σε αυτό το άρθρο εξετάζουνε (μισο)σοβαρά το ενδεχόμενο μιας πιθανής διχοτόμησης της χώρας στο μέλλον. 

12 βιβλία που προτείνει ο Γιουβάλ Χαράρι (έχω διαβάσει τα μισά). 

Ένα άλλο use case των αυτόνομων αυτοκινήτων. Αναμενόμενο.

Εδώ, ένας ψηφοφόρος του "Leave" κλαίει στο ραδιόφωνο, έχοντας συνειδητοποιήσει τι είναι αυτό το "Brexit" που μαζί με άλλα 17 εκατομμύρια ανθρώπους ψήφισε. 

Πώς είναι δυνατό οι γάτες να χωράνε στα μέρη που χωράνε. 

Αποχαρακτηρισμένα βίντεο αεροσκαφών της NASA. 

Μια οικογένεια μετακόμισε σε ένα νέο, ευρύχωρο σπίτι. Μετά, τα μυστηριώδη μηνύματα από άγνωστο με το ψευδώνυμο "The Watcher" άρχισαν. Μια αληθινή, απίστευτη ιστορία. 

Trumpy bear O_O