Jaar 2017 nr. 4

Van het bestuur (Kees Kropff)

Beste Coming Home-vriend en vriendin,

Hallo, leuk dat we jullie weer mogen mee nemen via de nieuwsbrief!

Eind september/begin oktober mochten wij als bestuur het werk in Roemenië weer van dichtbij bekijken. Hartverwarmend om te zien welke ontwikkelingen er zijn binnen het onderwijsprogramma en de hulpverlening voor de kansarmen. Begin november ontvingen wij het droevige nieuws van het overlijden van onze vriend en mede-bestuurslid Wim Heij. Over beide onderwerpen zult u in deze nieuwsbrief meer kunnen lezen. Ik neem u graag mee naar de situatie van Nehemia, die ondanks de moeilijke omstandigheden toch doorging met het pakken van strategische kansen.
.

In Nehemia 7:1 staat dat Nehemia het werk afrondt; de muur rond Jeruzalem is gebouwd, poorten geplaatst en de tempeldienst in ere hersteld. Het werk is daarmee af. Daar gingen verschillende ervaringen aan vooraf. Belangrijke keuzes en focus leidde tot het doel.

Als eerste is het voor ons hart belangrijk dat de geloofsfundamenten op orde zijn om verder te bouwen. Jezus is de hoeksteen, de belangrijkste plaats in het huis. Van daaruit kun je veilig en zeker verder bouwen of het nu voor jezelf is, je familie, kerk, straat of werk. Ons hart moet gefocust blijven. Die focus wordt vergroot door lofprijzing en aanbidding. Nehemia laat ook zien dat de last op zijn schouders met God tot resultaat komt, dat geeft jou en mij hoop in de dingen die we door voor Gods Koninkrijk.
Ik wens je veel leesplezier en we horen graag welke ideeën je hebt om het werk verder uit te bouwen.

Gods zegen!
Kees Kropff, Voorzitter Coming Home!

In memoriam - Wim Heij

"Uw liefde is meer dan het leven, mijn lippen zingen Uw lof." (Psalm 63 vers 4) Deze alles zeggende woorden stonden boven de rouwkaart van Wim Heij. Wim, een mede-bestuurslid en vriend, met een geweldig hart voor het werk in Roemenië overleed op 3 november jl. aan de gevolgen van ALS.

De laatste jaren werd het voor Wim steeds moeilijker om fysiek zijn bijdrage te leveren aan het werk van de stichting, maar hij volgde alles nauwgezet en was via mail en app heel direct betrokken. Wij hebben Wim leren kennen als een mooi mens, met passie voor wat hem lief was en wat God op zijn pad bracht. Die passie hebben wij zeker mogen ervaren in het Roemenië-werk. Als deelnemer aan reizen, als bestuurslid, als stille kracht op de achtergrond. Op Wim kon en mocht je rekenen.
Wij hebben dankbaar mogen ervaren hoe Wim in vertrouwen zijn ziekte aanvaarde en daarbij getuigde van Gods trouw en liefde. Op 8 november werd Wim begraven. Wij wensen zijn vrouw, kinderen en kleinkinderen de kracht toe om dit verlies te dragen. Maar bovenal wensen wij hen Gods Zegen toe, de Zegen die Wim zo heeft gesterkt.

Een nieuw seizoen

Begin oktober zijn we weer gestart het educatieproject. De eerste weken zijn voorbij gevlogen. De motivatie om te leren is niet minder geworden tijdens de vakantie. De kinderen konden haast niet wachten om weer te starten.

We hebben 5 nieuwe leerlingen. Zij zijn nog nooit naar school geweest. Voor hen staan de eerste weken vooral in het tegen van wennen aan structuur en regels. Vanaf nu wordt er een bepaalde routine in hun leven gebracht, iets wat zij nooit gekend hebben. De andere 15 leerlingen wennen aan de strengere regels die we dit jaar handhaven. Het is tijd voor de volgende stap. Een groei naar volwassenheid en verantwoordelijkheid.

Ik ben heel trots op ze, omdat de kinderen vorig jaar al een flinke groei hebben laten zien. Er is bijvoorbeeld een jongen die vorig jaar alleen maar wilde doen waar hij zin in had. Dit jaar wil hij leren en doen wat ik van hem vraag. Hij is gehoorzamer geworden. De kinderen weten wanneer het tijd om stil te zijn en te luisteren en ze weten beter hun emoties te controleren. Bijna iedere dag vragen ze naar onze collega Baba, die helaas afscheid heeft genomen van ons project. Het is nog niet bij ze doorgedrongen, dat ze niet meer terug zal komen. In haar plaats is een nieuwe lerares gekomen. Iemand die hen begrijpt, fijn lesgeeft, met allerlei leuke activiteiten. De kinderen passen zich snel aan en zijn enthousiast. Ja, ze missen Baba heel erg, maar hun leven gaat door en ze zijn blij dat er nu iemand anders is die om hen geeft.

Een van de meiden die vorig jaar bij ons in de klas zat, is dit jaar overgegaan naar een reguliere klas. Een bemoediging en motivatie voor de andere kinderen. Iedereen heeft de wens om naar een reguliere klas te gaan, om normaal te zijn, zoals de andere kinderen op school. We zijn God enorm dankbaar. Want Hij is het die een echt verandering heeft gebracht in het gedrag en het leven van de kinderen. Hij is het die ons kracht geeft om steeds weer naar school te gaan, ook wanneer het gewoon heel moeilijk en en zwaar is om met deze kinderen te werken. En ik geloof dat Hij het is die een verandering zal brengen in de leefgemeenschap van de zigeuners in Targu Mures, door middel van dit project.

Betty

Personele ontwikkelingen in Roemenië

Tot nu toe was het onze deur voorbij gegaan. Teamleden die vertrekken naar het buitenland omdat daar veel meer geld te verdienen is. Deze zomer kwam het er wel van. Baba besloot om tijdens de vakantie in Engeland te gaan werken en besloot daarna een vast contract in Engeland te accepteren. Veel redenen -met name op privé gebied- hebben geleid tot deze keuze.

Voor ons als projectleiders was het een moeilijke periode waar we vooral heel veel vragen hadden. Het kwam ook zo onverwacht. We moesten ons best doen het niet persoonlijk op te vatten. Dit is lastig omdat onze relatie met onze collega's persoonlijk is en we met elkaar lief en leed delen in de opbouw van het project. In het geval van Baba is zij degene die het educatie project heeft geïnitieerd en die het project droeg. En dat deed zij goed en met passie. Verschillende personen in Nederland steunde met name haar in haar droom om educatie te realiseren voor kinderen uit achterstandswijken. Dan komt het hard aan als ze zo plots vertrekt. Gelukkig houdt het vertrek van Baba de ontwikkeling van educatie project niet tegen. Het vertrekt heeft ons wel laten inzien dat projecten minder afhankelijk van personen moeten worden. Daarbij realiserend dat een hechte band de kracht van ons team is. Ook dat hebben wij mogen ervaren!

Anna en Gideon gaan sinds september allebei naar de kindergarden. Hierdoor kan Debora meer tijd besteden aan het werk voor Coming Home. Ons gebed was om een duidelijke nood in het project waar Debora zich voor kon inzetten. Met het vertrek van Baba is dit gebed verhoord. Nu zijn we opzoek naar een nieuwe collega. Tijdelijk wonen we buiten de stad. Hierdoor hebben we veel meer reistijd dan voorheen tussen de beide projecten. Tegen het eind van het jaar hopen weer dichter naar de stad toe te verhuizen. Het managen van twee projecten tegelijk is een uitdaging. Nu Baba weg is zal ik weer meer taken binnen Coming Home op me nemen. Maar er is ook genoeg werk te doen bij Roman Works. Het vinden van goed personeel blijft een uitdaging. We hebben het geprobeerd met de bezoekers van Coming Home, met jongeren die zijn opgegroeid in kinderhuizen, vaders van kinderen van het schoolproject, zigeunermannen in de buurt van het project. Sommigen willen niet eens een normale baan want dan verliezen ze hun uitkering. Anderen willen niet vast zitten aan een programma of verdienen zwart meer.

Uw gebed voor ons project en voor de mensen die voor ons werken is zeer nodig.

Daan de Groot, projectleider

Maatschappelijk werk ten voeten uit

Het is donderdag 14 september. Ulise komt boos het inloophuis binnen. Ik vraag hem wat het probleem is. Ulise legt uit dat als hij voor 20 september geen bewijs heeft dat hij kan werken, hij de gevangenis in moet. Voor het einde van het jaar moet hij 60 dagen hebben gewerkt, vertelt de reclassering ons. Doordat Ulise het maar heeft uitgesteld, moet het nu in twee weken geregeld worden.

Ik stuur hem naar de huisarts, waar hij een bewijs moet vragen. Na een paar dagen komt Ulise weer terug en vertelt dat de huisarts hem niet wil helpen. Ik ga met hem mee naar dezelfde dokter, maar krijg niets geregeld. Dan maar op zoek naar een andere huisarts. Uiteindelijk leidt God ons naar een praktijk. Binnen blijkt het gesloten, maar er hangt wel een telefoonnummer bij met de naam van de dokter. Als we bij de andere praktijk aankomen, vertelt de assistent dat de dokte pas later begint. We zien dat er een verdieping boven nog meer huisartsen zitten. We lopen er heen om te kijken of we daar iets kunnen regelen. Niemand wil hem inschrijven, omdat hij nooit gewerkt heeft en zijn verzekering niet betaald heeft.

Na lang zoeken, komen we een huisarts tegen die hem wel wil helpen. Hij schrijft een verwijsbrief voor voor de onderzoeken die hij moet doen. Het eerste onderzoek doen we gelijk diezelfde dag. De volgende dag staat het tweede onderzoek gepland. Heel bijzonder blijkt, omdat de planning al een maand van te voren vol is. Als we met de arts spreken, wil hij geen bewijs geven. Boos en teleurgesteld loopt Ulise de kamer uit. We proberen het ergens anders, maar ook daar krijgen we het niet. Dan maar weer terug om met de eerste arts te praten. Nadat ik de situatie aan haar uitleg, krijgen we dan toch het briefje met de aantekening erop dat hij een aantal ziektes heeft en lijm snuift. Met het briefje op zak gaan we naar de reclassering. Onze blijdschap was voor korte duur. Het bewijs wordt afgewezen, omdat er niet specifiek op staat dat hij kan werken. En zo worden we weer weggestuurd.

Opnieuw is Ulise boos en teleurgesteld. Weer terug naar de huisarts, die vervolgens de specifieke zin opschreef. Bij de reclassering wordt het bewijs goedgekeurd. De tijd tikt. De reclassering vertelt ons dat de documenten naar het gemeentehuis gestuurd worden. Dat duurt 3 werkdagen. Omdat we niet zoveel tijd hebben geef ik aan dat ik de documenten kan brengen. De reclasseringsagent vertouwd mij op mijn woord en laat ons gaan met de documenten. Bij het gemeentehuis leveren we de documenten af. Ze zullen ons over een paar dagen bellen. Een paar dagen verstrijken en nog steeds geen telefoontje. En we hadden nog maar twee dagen voordat Ulise moest werken. Ik bel zelf en krijg te horen dat Ulise in het gemeente park vuilnis zal verzamelen en bladeren bij elkaar moet rapen. Op donderdagochtend ga ik samen met Ulise naar het park om met de verantwoordelijke te spreken. En diezelfde dag begint hij! Het is heel simpel werk, maar voor Ulise een hele verantwoordelijkheid en zwaar. Ook al hoeft hij maar 2 tot 4 uur per dag te werken. We zijn blij dat we het met Gods hulp gered hebben. Mag de Heer in alles worden geprezen.

Petri

Gezinsuitbreiding bij bestuurslid Ilse Hartog

Ilse, Joost en hun dochter Evi werden op 13 september jl. verblijd met de geboorte van hun dochter en zusje Febe Jessie. Op de kaart staan de woorden Dankbaar & Gelukkig en dat mag je zijn na ontvangst van een prachtige dochter. Wij wensen dit mooie jonge gezin Gods Zegen toe.

Mooie activiteiten de afgelopen maanden

De actiecommissie heeft, samen met de reisdeelnemers van de zomerreizen, ook de afgelopen maanden niet stilgezetten. Er werden mooie activiteiten georganiseerd waarin wij weer veel mensen kennis konden laten maken met het werk van de stichting Coming Home! in Roemenië. Ook werd er veel geld voor de stichting opgehaald. Wij zijn iedereen die daaraan zijn of haar bijdrage heeft geleverd dan ook heel dankbaar. Hierbij een kleine compilatie aan foto's. U ziet de kraam met Roman Works spullen op de Crimpenhof, het restaurantje Roma wat weer een mooi succes was. En het inmiddels legendarische Coming Home! volleybaltournooi.

Een bestuursreis vol mooie ontmoetingen en plannen

Aan het einde van deze nieuwsbrief met weer veel nieuws en verhalen neem ik graag nog even de gelegenheid om jullie mee te nemen in de ontwikkelingen en plannen van onze stichting. Twee maanden geleden vertrok ik samen met Kees Kropff en Gerard Kalkman naar Roemenië om met Daan en Debora en de leden van het team te praten over de actualiteiten en wensen voor de toekomst.
Er gebeurt veel in Roemenië, niet alleen binnen onze stichting, maar ook in het land. Er worden op regeringsniveau veel maatregelen getroffen om economische aansluiting bij het Westen te krijgen. Naast veel positieve gevolgen heeft dit ook bij-effecten. Eén ervan is het steeds duurder worden van het leven. Huren, brandstoffen en eten stijgen fors in prijs. Salarissen houden dit maar beperkt bij. In Roemenië is het noodzakelijk om twee inkomens te hebben om met een gezin financieel rond te kunnen komen. Ook onze mensen merken dat. Dit was dan ook een belangrijk bespreekpunt en wij hebben besloten de salarissen te verhogen om zo aansluiting te houden bij de werkelijke situatie in het land. Deze stevige verhogingen plegen een aanslag op onze budgetten, maar we nemen het besluit in vertrouwen dat er in voorzien zal worden.

Liever hebben we het over de inhoud van ons werk. We hebben dankbaar mogen aanschouwen dat de ontwikkelingen in het educatieprogramma zeer positief verlopen. We hebben een schooldirecteur die ons stimuleert en het Second Change programma voor de -vooral- Roma kinderen ondersteunt. De eerste successen zijn er met het uitstromen van één leerling naar het reguliere onderwijs. Het nieuwe schooljaar is begonnen en er is weer een volle klas met kinderen.

Om de kinderen de kans te geven in het Second Change programma te slagen is er veel aandacht voor de sociale omgeving. Hier is door het vertrek van Baba een probleem ontstaan. Deze vulde dit maatschappelijk werk in. Daarom zijn wij naarstig op zoek naar een nieuwe Social Worker. En dan resteert er het straatwerk. De aandacht voor de allerzwakste, maatschappelijke kanslozen. Hiervoor wordt veel straatwerk gedaan en worden mensen de kans gegeven voor een moment rust in op de locatie van Coming Home! pal in het centrum.

We hebben gesproken over hoe dit werk verder te ontwikkelen. Welke capaciteiten onze mensen verder willen ontwikkelen om dit werk nog beter te kunnen uitvoeren en een stevigere voet aan de grond te krijgen bij de officiële instanties. Mooie plannen liggen er klaar. Ook in de samenwerking met anderen waarvan Roman Works voor jou het meest sprekend zal zijn.

Na een kleine week Roemenië gingen wij naar huis met een goed gevoel en een symbolische tas vol plannen waarvoor wij op zoek gaan naar financiële ruimte en bemensing. Dit in nauwe samenspraak met Daan en Debora. Wij komen snel met concrete plannen en voorstellen naar buiten en denken inmiddels hard na over een Coming Home!-avond begin 2018. En vol vertrouwen want: Vertrouw op de HEER met heel je hart, steun niet op eigen inzicht. Denk aan Hem bij alles wat je doet, dan baant Hij voor jou de weg. (Spreuken 3: 5,6)

John Hagers, secretaris

Facebook

Website

Vanuit een christelijke levensovertuiging biedt Stichting Coming Home! hulp aan de allerarmsten in en om de Roemeense stad Tirgu Mures. Wij geloven dat het verkondigen van het evangelie van Jezus Christus en het bieden van humanitaire hulp 'hand in hand' gaan. Stichting Coming Home! genereert haar inkomsten uit giften en donaties. De stichting is aangemerkt als ANBI waardoor giften en donaties fiscaal aftrekbaar zijn. Wij hebben uw steun hard nodig om dit werk voort te zetten. Helpt u mee? Uw gift is meer dan welkom!

Stichting Coming Home!
Postadres: Chopinstraat 61
2901 EC Capelle aan den Ijssel
Telefoon: 010-4423062

voorzitter: info@stichtingcominghome.nl

Rekeningnr:
Nl51 RABO 0335 794 319
Kvk nummer: 24392814
Uw gift is meer dan welkom!

This email was sent to <<Email adres>>
why did I get this? unsubscribe from this list update subscription preferences
Stichting Coming Home · Hofje van Gratie 18 · Krimpen aan den IJssel, 2926 RD · Netherlands