Copy
Overpopulation Awareness is de site van de Club van Tien Miljoen
Bekijk de nieuwsbrief op internet
Nummer 1 van 2018 (doorsturen)

Donatie 2018

Aan het begin van het nieuwe kalenderjaar vraagt het bestuur u om een bijdrage als tegemoetkoming in de kosten die de stichting de Club van Tien Miljoen maakt. Helaas kunt u deze digitale nieuwsbrief niet als een acceptgiro op de schoorsteenmantel zetten. Omdat die herinnering ontbreekt, kan uw donatie in het vergeetboek raken. Daarom ons verzoek: klik op de button om uw donatie over te maken. Hartelijk dank!

Waardoor groeit de wereldbevolking?

Een voor de hand liggend antwoord luidt: doordat vrouwen gemiddeld meer dan twee kinderen krijgen. Maar dat antwoord klopt niet. Vrouwtjesdieren krijgen in de regel veel meer dan twee jongen, en toch neemt de populatie heel vaak niet toe.

Een betere vraag luidt: wat stelt een populatie in staat om te groeien? Een weer voor de hand liggend antwoord is: het ontbreken van natuurlijke vijanden en de afwezigheid van ziektes die een populatie kunnen decimeren. Dit brengt ons weer terug bij de mensen.

Mensen worden niet bejaagd, maar sterven wel door oorlogen en ziektes. Zorgen die dan voor een stabiele populatie? De grote wereldoorlogen in de vorige eeuw hebben hooguit een klein dipje in de bevolkingsgroei veroorzaakt dat de stijgende trend niet heeft beïnvloed. Houden ziektes dan een bevolking op peil? Medische zorg en een verbeterde hygiëne hebben de kindersterfte wereldwijd teruggedrongen. Steeds meer kinderen haalden de vruchtbare leeftijd en konden zich op hun beurt weer voortplanten. Groeit daardoor de wereldbevolking? Nee. Het is immers opmerkelijk dat in landen waar gezondheidszorg en hygiëne het meest te wensen overlaten het bevolkingsaantal vaak het sterkst stijgt. Verder nam de wereldbevolking al toe vóórdat de medische wetenschap effectief in actie kwam. Gezondheidszorg en hygiëne zijn niet de motor voor bevolkingsgroei.

Zonder voedsel geen bevolkingsgroei
De reden waarom een bevolking groeit, is de beschikbaarheid van voldoende voedsel. Als dat er niet is, sterven jongen van de honger. Ook menselijke baby’s. De bevolkingstoename stagneert of loopt terug, totdat een evenwicht tussen voedingsmiddelen en bevolkingsaantal is bereikt. Zolang de agrarische technologie voor een groeiende voedselproductie kan zorgen, zal de mensheid in aantal kunnen toenemen. Waar onvoldoende voedsel wordt geproduceerd, al dan niet door watertekort, trekken mensen weg om niet te verhongeren. Ze gaan naar de steden, waar het aangevoerde voedsel duur is en de mogelijkheden om een fatsoenlijk inkomen te verwerven vaak ontbreken. Er ontstaan conflicten met groeperingen die zich van alles toe-eigenen en niets willen afstaan. In Syrië, Jemen en Zuid-Soedan, en straks ook in andere landen als Egypte en Nigeria. Zo lang lokale overheden en voedselhulp uit rijke landen kunnen zorgen voor genoeg eten voor iedereen, is er geen natuurlijke rem op voortplanting. Pas als er niet genoeg te eten is, treedt ondervoeding in en reguleert die rampzalige omstandigheid de bevolkingsomvang.

De vooruitzichten zijn niet gunstig. Wereldwijd kunnen de oogsten met 10% tot 15% afnemen als gevolg van klimaatverandering. In sommige gebieden zal de agrarische opbrengst stijgen, maar in andere gebieden zal deze dalen. Geschikte landbouwgrond is al volop in gebruik, dus uitbreiding van het areaal moet plaatsvinden in streken die minder vruchtbaar zijn. In ongeveer een derde van de landbouwgebieden op aarde is de bodem matig tot ernstig gedegradeerd. Tussen de 1,3 en 1,5 miljard mensen leven in droge gebieden, en juist daar zal de bevolking tussen 2010 en 2050 toenemen met ruim 40%.

Bron: http://www.pbl.nl/en/infographic/high-demands-little-lands-to-share-competing-claims-on-the-common-resource-base

Afrika ontwikkelt zich in razend tempo

‘Afrika ontwikkelt zich in razend tempo. Steden rijzen de pan uit, door hun mobieltjes zien nomaden zich ineens als onderdeel van de samenleving, een nieuwe generatie Afrikaanse ondernemers komt eraan,’ aldus een publicatie van het Afrika Studiecentrum van Universiteit Leiden.

Scheidend directeur Ton Dietz is minder positief. In heel Afrika smeult onvrede. Er hoeft maar iets te gebeuren of de vlam slaat in de pan. Voedseltekort, dalende olieprijzen, opspelende religieuze sentimenten of een politieke crisis kunnen het lontje aansteken en nog eens miljoenen migranten op de vlucht doen slaan, waarschuwt hij. Nu Dietz zich ‘niet langer verschuilt achter gematigde wetenschappelijke uitspraken’, durft hij wel te zeggen dat hij zich grote zorgen maakt over drie specifieke landen: Egypte, Nigeria en Zuid-Afrika. ‘Dit zijn tikkende tijdbommen. Levensgevaarlijk.’ Rusland en de Oekraïne zijn momenteel de grootste graanleverancier van Egypte. Als die landen stoppen met het subsidiëren van de leveranties komt er opstand. Daar komt bij dat de bevolking verdubbelt tot 150 miljoen aan het eind van deze eeuw, terwijl de hoeveelheid vruchtbare landbouwgrond afneemt en irrigatiewater een steeds groter probleem wordt.

Afrika ontwikkelt zich in razend tempo? Wat zich vooral in razend tempo ontwikkelt, is het geboortecijfer, waardoor een demografische ramp op wereldschaal dreigt.

[Bron: de Volkskrant, 26 augustus 2017]

Waarom een dalend vruchtbaarheidscijfer ons zand in de ogen strooit

Wereldwijd lag het gemiddelde vruchtbaarheidscijfer in 2015 op 2,45 kind per vrouw en het daalt gestaag. Dus hoeven we alleen nog maar een aantal jaren te wachten, dan zitten we op een gemiddelde van twee kinderen per vrouw. Pappa en mamma vervangen zich door twee nieuwe mensen en de wereldbevolking neemt niet meer toe. Maar dat gemiddelde vruchtbaarheidscijfer is uiterst verraderlijk, wat uit het volgende geval blijkt.

In 1950 telde Italië 47 miljoen inwoners, meer dan Nigeria, waar in dat jaar 33 miljoen mensen woonden. Het vruchtbaarheidscijfer van de Italiaanse vrouwen lag dat jaar op gemiddeld 2,3 kind per vrouw, dat van de Nigeriaanse moeders op 6,9 kind per vrouw. Gemiddeld over die landen komen we uit op een vruchtbaarheidscijfer van 4,2 kind per vrouw. Maar in 2050 zullen er naar verwachting 400 miljoen Nigerianen zijn, tegenover een Italiaanse bevolking van slechts 55 miljoen.

Stel dat de wereld uit deze twee landen zou bestaan, dan zou ondanks een gelijkblijvend gemiddeld vruchtbaarheidscijfer de bevolking van het ene land vele malen sterker zijn gegroeid dan die van het andere. Natuurlijk bestaat de wereld niet alleen uit Italië en Nigeria, maar zijn er heel veel meer landen met lage en hoge vruchtbaarheidscijfers.

Het punt is dat landen met een hoog vruchtbaarheidscijfer de wereldbevolking flink kunnen laten toenemen, ondanks lage vruchtbaarheidscijfers in veel andere landen en ondanks het feit dat het gemiddelde vruchtbaarheidscijfer in de hele wereld daalt.

Bevolkingsaantallen (in miljoenen) en vruchtbaarheidscijfer (aantal kinderen per vrouw) in Italië en Nigeria met intervallen van ongeveer een halve eeuw

  Italië Nigeria Gemiddeld
Bevolking in 1950 47 33  
4,2
Vruchtbaarheidscijfer in 1950 2,3 6,9
Bevolking in 2006 59 134  
4,5
Vruchtbaarheidscijfer in 2006 1,3 5,9
Verwachte bevolking in 2050 55 400
 Voor de bolleboosjes: hier de sommetjes.

De volgende tabel laat zien in welk continent de komende decennia de bevolking het sterkst groeit. In 2050 is iedere vierde wereldburger een Afrikaan en iedere tweede een Aziaat.

Vruchtbaarheidscijfer (gemiddeld aantal kinderen per vrouw) en de gevolgen voor de verdeling van de wereldbevolking
Gebied Vruchtbaarheidscijfer % van de wereldbevolking
1950 - 1955 2013 2013 2050
Azië (excl. Rusland) 5,9 2,2 61 55
Afrika 6,7 4,8 15 25
Europa (incl. Rusland) 2,7 1,6 10 7

In hoeverre is de wereld van iedereen?

In 1968 publiceerde de bioloog Garrett Hardin een opmerkelijk artikel, The Tragedy of the Commons, vertaald: ‘De tragiek van de meent’. Een ‘meent’ is een gemeenschappelijke weide waar plaatselijke boeren hun koeien kunnen laten grazen. Stel nu, dat er zoveel boeren of koeien zijn dat overbegrazing dreigt. Boer Jansen denkt: ‘Die ene pink van mij kan er best nog wel bij, en ach, als het land afgegraasd is, is dat niet alleen mijn probleem.’ Maar boer Pietersen, boer Hendriks en alle andere boeren denken net zo, en na een maand verkommeren alle koeien door gebrek aan voedsel.

Het is logisch dat de boeren na zo’n ramp afspraken gaan maken over het gebruik van de meent. Voor de grond die voorheen zonder meer ‘van iedereen’ was, gelden vanaf dat moment beperkingen.

Wie in de jaren vijftig een auto bezat, kon deze overal vrij parkeren. De straat was ‘van iedereen’. Nu moet je echter voor een plek betalen, zelfs een substantieel bedrag als je geen parkeerkaart trekt.

Je kunt het idee van de meent verder doortrekken. Is de lucht nog ‘van iedereen’? Mag iedereen ongebreideld uitlaatgassen uitstoten, barbecueën of de open haard opstoken? Oudere dieselauto’s mogen een aantal binnensteden niet meer in en de strijd tegen de tweetaktbrommer is geopend.

Onbeperkt recht op iets is altijd afhankelijk van de omstandigheden. Traditioneel is het op de wereld zetten van kinderen niet aan beperkingen onderhevig. Maar als overbevolking dreigt, is het perfect acceptabel om gezamenlijk afspraken te maken over het procreatierecht. Als voor de wereld overbegrazing dreigt, kunnen we deze afspraken beter bijtijds maken.

De prosecco is niet aan te slepen

In het proseccogebied worden bijna twee keer zoveel pesticiden gebruikt als in de rest van Italië. Ook is het aantal landverschuivingen toegenomen sinds de bossen plaatsmaakten voor eindeloze rijen wijnranken, die nu tot aan de Sloveense grens reiken.

‘We hebben hier te maken met hetzelfde probleem dat overal ter wereld voor ellende zorgt,’ zegt milieuactivist Salvador (foto). ‘Bedrijven die veel geld verdienen met voedselproductie en ondertussen onze omgeving naar de gallemiezen helpen. Er zijn amper vlinders meer. Er zijn minder vogels Alles is gesteriliseerd door pesticiden. En waarom? Omdat jullie in het noorden geen genoeg kunnen krijgen van prosecco.’

[Bron: de Volkskrant 26 augustus 2017]

Nederlandse bevolkingsgroei in de landelijke pers

Het bericht van het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) dat de Nederlandse bevolking jaarlijks met 100.000 mensen toeneemt, was voor de pers aanleiding om ook De Club van Tien Miljoen om commentaar te vragen, onder meer in De Telegraaf, in Metro en nog een keer in Metro. Voorzitter Paul Gerbrands noemt het ‘een ongekende ramp.’

In het Algemeen Dagblad verscheen een artikel van hem onder de titel ‘De aarde gaat aan mensen ten onder’. André Doorlag schreef in Dagblad van het Noorden ‘Hoogste tijd voor bevolkingspolitiek

Nogmaals het wereldvoedselprobleem

Het agrarisch kenniscentrum Gro Intelligence in New York verwacht over tien jaar een netto wereldvoedseltekort van jaarlijks 214 biljoen (een getal met twaalf nullen) calorieën. Voedselbehoefte kun je het best in calorieën uitdrukken, omdat deze de voedingswaarde beter aangeven dan gewichtseenheden (bijvoorbeeld tonnen rijst, graan of mais).

214 biljoen calorieën, dat zijn 374 miljard Big Macs!
Noord- en Zuid-Amerika en Europa hebben dan een voedselproductieoverschot van 300 biljoen calorieën; Indië, China en Afrika moeten daarentegen 514 biljoen calorieën invoeren.

Productiegroei in voedselexporterende landen is vrijwel alleen mogelijk in Zuid-Amerika, maar dat leidt tot verdere ontbossing. Verhoging van de voedselproductie moet vooral in Afrika plaatsvinden. De graanproductie ligt daar nog steeds op het niveau van Noord-Amerika in 1940.

Boeren in Afrika zouden hun landbouw commercieel moeten gaan bedrijven, dus produceren voor de verkoop en niet voor eigen gebruik. De vraag is echter of dat bijtijds lukt en of dat voldoende is voor een explosief groeiende bevolking.


Sara Menker van Gro Intelligence legt het hier allemaal uit (filmopname 17’53”).
 

FIGU Studiengruppe Österreich

Deze wat zweverige organisatie heeft het met de volgende ‘infographic’ volledig bij het rechte eind:

CO2-besparing per jaar door één kind minder



Dit diagram geeft aan wat je als individu kunt doen om je CO2-uitstoot te beperken en wat dit per jaar aan gemiddelde besparing oplevert. Dus stoppen met autorijden: 2,4 ton uitstoot minder; vegetariër worden: 0,8 ton minder; geen intercontinentale (retour)vlucht maken: 1,6 ton minder. Maar al deze maatregelen vallen in het niet vergeleken bij het besluit om geen nieuw kind op de wereld te zetten: een besparing van maar liefst 58,6 ton CO2-uitstoot!

Hoe kan dat? Bereken de CO2-uitstoot veroorzaakt door dat kind en zijn nakomelingen door van de huidige cijfers uit te gaan. De moeder is verantwoordelijk voor de helft van de emissies van het kind, de vader voor de andere helft. Zij is ook verantwoordelijk voor een kwart van de uitstoot door de kleinkinderen en voor een achtste van de uitstoot door de achterkleinkinderen enzovoorts. Deel dit totaal door de gemiddelde levensduur in jaren, en je hebt de jaarlijkse CO2-besparing.

58,6 ton is de gemiddelde besparing door de in het diagram genoemde ontwikkelde landen. In Japan is de winst minder dan in de Verenigde Staten, omdat in Japan het geboortecijfer lager ligt.

Bron: http://nationalpost.com/news/canada/want-to-stop-climate-change-have-one-less-child-ubc-study-says
 

Mooi schot, Bambi!



Vanzelfsprekend was de familie van Frank verontrust toen hij ’s avonds niet thuis kwam, maar iedereen snapte dat na een verdubbeling van de menselijke populatie binnen twee generaties tot bijna zes miljard [inmiddels 7,5 miljard] aan enig afschot niet viel te ontkomen om de mensen niet te laten verhongeren.’

Uw donatie

Klik voor het overmaken van uw donatie op de iDeal button.

Facebook
Facebook
E-mail
E-mail
Website
Website
Stichting De Club van Tien Miljoen

ABN-AMRO
IBAN: NL62 ABNA 0619 1264 85
BIC: ABNANL2A

ING NL
IBAN: NL07 INGB 0000 3450 20
BIC: INGBNL2A

KvK Eindhoven
410.93.269

ANBI
8071.34.478
 
Copyright © 2018 Stichting OverBevolking v/h Club van Tien Miljoen, Alle rechten voorbehouden.


Voorkeuren bijwerken
Uitschrijven van de nieuwsbrief

Email Marketing Powered by Mailchimp