Γεια σας! Τα είπαμε τα χρόνια πολλά; Ναι, τα είπαμε, καθότι σας έστειλα εμβόλιμο γράμμα εκεί που σκάγαν τα πυροτεχνήματα. Αλλά για όσους συντονίστηκαν τώρα στη συχνότητά μας, καλή χρονιά να έχετε και ας ελπίσουμε το 2018 να τελειώσει. Τέτοιες ευχές κάνουμε πλέον.
Αυτή την εβδομάδα έγιναν φυσικά διάφορα πράγματα και εδώ δεν κάνουμε ανασκόπηση για να τα πούμε όλα, προς θεού, τι δηλαδή, θα συζητάμε για τη συνέντευξη της Περιστέρας Μπαζιάνα; Όχι. Αλλά αν πρέπει να σταχυολογήσουμε δύο, θα σας πω τα εξής:
Ξεφυλλίζω τώρα που λέτε το νέο βιβλίο του δημοσιογράφου Μάικλ Γουλφ, το οποίο κυκλοφορεί επισήμως την Τρίτη, αλλά ανεπισήμως το κυκλοφόρησαν από σήμερα για να εκμεταλλευτούν το χαμό που προέκυψε. Αυτό το βιβλίο, λοιπόν, είναι ζουμερό και περιέχει πολλές ανατριχιαστικές πληροφορίες από τις πρώτες 200 ημέρες του νέου καθεστώτος στο Λευκό Οίκο, πράγματα που βεβαίως ήταν ήδη γνωστά σε αρκετά μεγάλο βαθμό. Έγραψα λίγα λόγια στο FB περί αυτού, αλλά μπορείτε να διαβάσετε ένα εκτενές απόσπασμα εδώ. Αυτό που βρίσκω εξαιρετικά ενδιαφέρον είναι το εξής: Από προχτές που άρχισε η κουβέντα για το βιβλίο, υπάρχει μια μεγάλη συζήτηση κυρίως στα μεγάλα, "σοβαρά" (και σφόδρα αντι-Τραμπ) αμερικανικά ΜΜΕ σχετικά με την ακρίβεια πολλών από τις λεπτομέρειες του βιβλίου και του κατά πόσο ακολούθησε τη δημοσιογραφική δεοντολογία ο δημοσιογράφος σε ορισμένες περιπτώσεις. Το ενδιαφέρον δεν είναι η αμφισβήτηση καθαυτή (από όσα διαβάζω και στην εισαγωγή του βιβλίου αντιλαμβάνομαι ότι ο Γουλφ, που γενικά δεν έχει πάρα πολύ καλή φήμη στην κοινότητα των αμερικανών "κανονικών" δημοσιογράφων, δίνει πειστικές απαντήσεις) αλλά στο ότι μια τέτοια συζήτηση θα ήταν εντελώς αδιανόητη στο "απέναντι" στρατόπεδο. Θέλω να πω, αν έβγαινε ένα βιβλίο για τη Χίλαρι Κλίντον στο οποίο ο δημοσιογράφος είχε δημοσιεύσει π.χ. δηλώσεις χωρίς να είναι σαφές ότι είναι on the record, κανένα Fox News και κανένα Breitbart (και καμία Wall Street Journal, πια) δεν θα το είχε κάνει θέμα. Μόνο στην "αποδώ" πλευρά υπάρχουν τέτοιες ευαισθησίες περί επαγγελματικής ηθικής και δεοντολογίας. Πράγμα που έχει διάφορες προεκτάσεις που όμως δεν είναι του παρόντος. Αυτό είναι το ένα.
Το άλλο θέμα είναι ότι σήμερα έκανα μία κουβέντα στο Facebook για το θέμα της νέας σειράς του Netflix για την Ιλιάδα, στην οποία τον Αχιλλέα, τον Πάτροκλο και το Δία θα τους παίζουν μαύροι ηθοποιοί. Εσείς που παρακολουθείτε καιρό ξέρετε ότι αυτά τα αμφίδρομα τα κόλπα δεν τα κάνω σχεδόν ποτέ. Σήμερα όμως δεν ξέρω τι με έπιασε και σας ρώτησα να μου πείτε και στις απαντήσεις συνέβησαν αρκετές ενδιαφέρουσες κουβέντες και μόνο ελάχιστες παραφωνίες του γνώριμου, πια, είδους. Πρέπει όμως να σας πω ότι επανεπιβεβαιώθηκε το δέος που νιώθω για όλους αυτούς τους πολύ ενεργούς ανθρώπους στα σόσιαλ μύδια που ποστάρουν ακατάπαυστα και απαντάνε σε όλα τα σχόλια. Πότε προλαβαίνουν; Πώς; Δεν ασχολούνται με τίποτε άλλο; Τι επαγγέλονται; Τουαλέτα δεν πάνε; Πότε τρώνε; Έχω τρομερή απορία. Εγώ σε πέντε σχόλια προσπάθησα να απαντήσω σήμερα και πήγε όλη η μέρα στράφι, μου καταστράφηκε το πρόγραμμα. Αυτοί πώς τα καταφέρνουν;
|
|