Είναι περίεργο πράγμα ο δημόσιος διάλογος. Είναι προφανές ότι έχει πεπερασμένο χώρο, δεν χωράει δηλαδή πάρα πολλά πράγματα ταυτόχρονα. Το τι μπαίνει εκεί όμως είναι περίεργο και απρόβλεπτο. Ή, τουλάχιστο, είναι απρόβλεπτο για εμένα. Προσπαθώ να καταλάβω αν υπάρχει κάποιο pattern, κάποια μέθοδος ή κάποια στρατηγική που μπορεί να ακολουθήσει κάποιος για να επιβάλλει θέματα στο δημόσιο διάλογο. Τι εργαλεία χρειάζεται; Τι μέσα; Και τι περιεχόμενο;
Δείτε το "μακεδονικό ζήτημα", ας πούμε, και τη συσπείρωση της "πάνω πλατείας". Δεν είναι ένα πολύ ενδιαφέρον θέμα. Ούτε επείγον ούτε και πάρα πολύ φλέγον. (Προς το παρόν οι περισσότεροι δεν ξέρουν ποιο από τα "Φράγκος" και "Φραγκούλης" είναι το μικρό και ποιο το επίθετο. Οπότε λέω να μην αρχίσω να ανησυχώ ακόμα). Γιατί το συζητάμε; Ποιος το επέβαλε, τι μέσα χρησιμοποίησε και με ποιο σκοπό; Ή έγινε τυχαία;
Θα το σκεφτόμουν πιο αναλυτικά για να σας πω κάτι πιο ουσιαστικό για αυτό το σημαντικό θέμα αλλά μετά κάτι πάτησα πάλι στο ίντερνετ και πάει η σκέψη, πάει η συγκέντρωση, πάνε όλα. Όπως γίνεται τόσο συχνά πια. Πάτησα το εξής:
Αυτό είναι το πιο περίεργο πράγμα που έχει δει (διαβάσει; ποιο είναι το σωστό ρήμα;) τον τελευταίο καιρό. Παίρνει πολύ ώρα, αλλά μην αφήσετε αυτό να σας τρομάξει, ούτε το ότι θεωρητικά το θέμα του είναι το αμερικάνικο φούτμπολ. Δε μπορώ να σας το περιγράψω, πατήστε το και σκρολάρετε.
|
|