Wat moeten we weten als we Zacharia gaan lezen? Misschien volstaat het feit dat de profeet een belangrijke rol speelt – die door andere bronnen dan alleen het boek dat zijn naam draagt wordt bevestigd – bij de herbouw van de tempel van Jeruzalem. Zijn profetieën moedigen de partij aan die herbouw nastreeft. Dat is rond 520 voor Christus. Het Babylonische rijk is opgevolgd door het Perzische en daar zit alweer een derde koning op de troon, Darius.
Zacharia opent, zoals misschien wel alle profeten doen, met een incisie te maken in de tijd. Nu zijn we er anders aan toe dan gisteren. Het heden heeft een met het verleden onvergelijkbare kwaliteit. ‘De HEER was zeer vertoornd op jullie vaderen’. Dat heeft, zoals bekend, zijn consequenties gehad, maar nu moeten jullie naar de HEER terugkeren. Precies datzelfde is ook tot jullie vaders gezegd, maar die hebben niet geluisterd. Nu is de boodschap niet anders, maar wel is een nieuwe generatie aangetreden. En dat betekent: een nieuwe kans om te horen naar God. De mooiste zin in het eerste stukje Zacharia is vers 5: ‘Jullie vaders, waar zijn ze? En de profeten, leven zij eeuwig?’ Zacharia bedoelt: de schuldigen, de vaders, drukken niet meer beslissend op de huidige tijd en ook de oordelenden, de profeten, hebben het niet eeuwig voor het zeggen.
Dat eerste is een bevrijdende uitspraak. Nog onlangs, bij het herdenken van 75 jaar bevrijding, probeerden we juist te bedenken dat wij niet wezenlijk uit ander hout gesneden zijn dan de mensen die in de oorlog slachtoffer, dader of, vaker nog, toeschouwer waren. Zacharia zegt: dat waren jullie vaders. Zij hebben deze keuzen gemaakt, zij hebben overwegend gekozen voor afzijdigheid, voor korte termijn-succes, voor eigen belang, kortom voor het niet luisteren naar God. Maar waar zijn ze nu? Staan ze onderaan de trap om jullie naar bed te sturen als je niet naar hen luistert? Neen, hoezeer we hen in een ander opzicht ook missen en moeten blijven respecteren, en hoezeer we vooral de woorden van berouw blijven gedenken die zij ons hebben nagelaten, wij kunnen onze beslissingen niet meer op hen terugvoeren. Wij zijn vrij om anders te leven. En we kunnen het ook, want de profeten die het tegen onze vaders opnamen zijn er ook niet meer.
Dat is helemaal een opmerkelijke uitspraak. Van vele profeten staan de woorden notabene in de Bijbel. Toch is de bedoeling daarvan kennelijk niet dat ze ons blijvend de wet voorschrijven. De bedoeling daarvan is te laten zien dat Gods Woord insneden maakt in de tijd. Profetie is incidenteel en verbonden met de persoon van een profeet. Zij is nodig ter correctie, maar (we zullen de gedachte in Zacharia nog vaker tegenkomen) als het erom gaat Gods beeld te weerspiegelen, hebben de priester en de koning een streepje voor.
Dus: vader en vaders dominee, of moeder en haar religieuze gewetenswroeging, alles wat vóór ons is gedaan en waar de staf over is gebroken en waarvan de onaangename gevolgen ook ons hebben getroffen – het heeft minder gewicht dan dat jullie er nu zijn en dat jullie nu de vraag krijgen: geloven jullie eigenlijk nog? Geloven jullie nog in een rechtvaardige wereld, erkennen jullie nog iets buiten jullie zelf, buiten jullie verbeelding, buiten jullie vrees en buiten de ketens die jullie rijgen van oorzaken en gevolgen? Doen jullie nog écht, nog existentieel iets aan God? Zien jullie de kans die er ligt en nemen jullie die waar?

 
LeestipLeestipLeestipLeestipLeestip
 
Op zondag 10 mei is het de 134^e geboortedag van de beroemde Zwitserse theoloog Karl Barth. Barth was een groot geleerde, een productieve schrijver en een invloedrijke maatschappelijke figuur, maar ook een humoristische en flegmatieke persoonlijkheid. Die kant van hem wordt belicht in de verrassende roman De vierde vrouw van Frans Willem Verbaas (neef van Aline Verbaas en momenteel predikant in Heusden). In dit boek wordt Barth op 119-jarige leeftijd (in werkelijkheid stierf hij op 82-jarige leeftijd in 1968) ontvoerd naar Zimbabwe. Een verbazingwekkende ‘twist’ die Verbaas helpt om Barth los te maken uit theologische en kerkhistorische spinnenwebben en hem te presenteren in een nieuwe gedaante.
 
Een interview met de schrijver vind je hier:
 
https://www.youtube.com/watch?v=SMnO8itj3lw

Stilte betekent; ongestoord zijn; het subtiele komt bovendrijven. Het subtiele, dat ons kan raken en een gevoel van verbondenheid geeft. (Wetenschapper Andringa Rijksuniversiteit Groningen, Trouw 30 april).
 
De vogels en de natuurgeluiden zijn geluiden die al sinds mensenheugenis op aarde klinken. Ze helpen ons om te verbinden met onze omgeving, dat is een evolutionair principe.
Als het stiller is, is daar in ons hoofd ruimte voor en gaan we creatiever en vrijer denken, of zelfs niet-denken. Nu in de huidige tijd, is er een algehele verstilling, het leven ligt stil en is er niet, zo lijkt/ voelt het. Een leegte, kaalheid?
Ik las over het optreden van John Gage in 1952, waar hij geschiedenis mee schreef. Hij nam plaats achter de vleugel, in rokkostuum, opende de klep en sloeg zo af en toe een blanco vel om. Na precies 4 minuten en 33 seconden stond hij op, maakte een buiging en verliet de zaal zonder één toets te hebben aangeraakt. Hij liet het publiek sprakeloos achter.
Cage wilde demonstreren dat stilte geen leegte is, maar rijkdom. Volheid. Het publiek kwam voor een concert, maar ongemerkt was het zélf het concert.
Als de mens zwijgt, spreekt de natuur. Stilte is niet tijdelijk, maar tijdloos, ze is innerlijk. De mooiste kunstwerken zijn geschapen in afzondering en de grootste gedachten in eenzaamheid.
Een Intelligente Lock Down, hoe klinkt dàt eigenlijk? Geluid vraagt aandacht en dus ruimte…….
De Benedictijnse kloostertraditie leert ons drie treden naar stilte toe.
Ten eerste; herademing, even tot rust komen.
Ten tweede; struikeling. Zoals in de Coronatijd (stiltemeditatie), als de stilte langer duurt. Van alles komt er in je naar boven, emoties, gevoelens. Nu is er de kans dit te onderzoeken. Wat wil/ kun je met je leven? Het opruimwerk kan beginnen.
Ten derde; overgave. En dan ontstaat er ruimte voor spiritualiteit, voor diepere ervaring van stilte. Aanwezig/ waakzaam te zijn bij en voor jezelf en je naaste.
Ga het avontuur maar aan…….

STOOFPOTJE VAN KIP
EN ZOETE AARDAPPEL
 

Een heerlijk en ook gezond recept. Gisteravond hebben we er weer van genoten.
 
Ingrediënten voor twee personen:
 
400 gram zoete aardappelen
2 uien
1 teentje knoflook
sap van halve sinaasappel
300 gram kipdijfilet 
400 ml. kippenbouillon
1 dessertlepel currypoeder
1/2 blikje tomatenpuree; ongeveer een goede eetlepel 
10 gram bladpeterselie
30 gram rozijnen
2 el olijfolie 
een rode en een gele paprika 
eventueel peper en zout
 
Bereiding: 
 
Schil de zoete aardappel en snijd deze in blokjes. Snijd de ui in ringen en pers de knoflook uit.
Snijd de kip in blokjes.
Verhit de helft van de olijfolie en bak de kipblokjes in 5 minuten goudbruin.
Kruid ze daarna met peper en zout of met kipkruiden.
Schep ze uit de pan en voeg nu de rest van de olijfolie toe, stoof de ui glazig en voeg de knoflook toe. Voeg de curry en de tomatenpuree toe en laat even kort meesmoren.
Voeg nu het sinaasappelsap, de kippenbouillon, de in reepjes gesneden paprika’s en de aardappelblokjes toe, breng aan de kook en laat alles 20 minuten pruttelen.
Voeg de blokjes kip en de rozijnen toe en laat nog 10 minuten zacht garen.
Serveer met fijn gesneden peterselie. 
 
En natuurlijk kunnen we het gerecht vergezeld doen gaan van een heerlijke groene salade of een tomatensalade. Ook hier kan uw fantasie weer worden ingezet. We komen dan weer aan onze dagelijkse hoeveelheid groenten en vitamines. 
 
Smakelijke groeten,
 
Willem