|
Van de pastor......
Deze tijd dus ……..
Een rare periode maken we door. Het dagelijkse leven ligt grotendeels stil en toch ook weer niet. We moeten anderhalve meter van elkaar verwijderd blijven omdat we een gevaar voor elkaar zijn, maar als je naar buiten kijkt is de wereld gewoon nog zoals ie altijd was. Een onzichtbare vijand. Dat is het lastige. De bomen schieten uit, de zon schijnt en de lucht is streeploos blauw. Verleidelijk, want dan wil je naar buiten om te wandelen of te fietsen, om te winkelen of een terrasje pikken. Liever niet, wordt ons gezegd, blijf thuis. Opa en oma mogen geen bezoek ontvangen, de kinderen en ook de kleinkinderen moeten op afstand blijven. Ik kijk door het raam, alles ziet er zo vredig uit. Het leven ligt grotendeels stil en toch ook weer niet, er is vrachtverkeer, er rijden personenauto’s en ook sommige winkels doen hun deuren voorzichtig weer open, immers de economie moet in beweging blijven, die motor mag niet uitvallen.
Hoe ben je kerk in zo’n afstandelijke tijd? Wij moeten het hebben van fysieke aanwezigheid, van samenkomsten, koffieontmoetingen, werkgroepen, activiteiten, een persoonlijk gesprek, toch? Nu doen we in deze afgesloten tijd ons best om zichtbaar te blijven en betreden voorzichtig en onwennig de digitale wereld en houden contact met onze parochianen via life-stream of smartphone filmpjes. We zeggen tegen elkaar dat het niet ideaal is en slechts een kwestie van tijd dat we weer normaal op oude voet verder kunnen. Maar ik weet niet of dat zo is en of het zelfs gewenst is om op oude voet weer verder te gaan. Vóór de Coronacrisis waren veel kerken al leeggestroomd, dus op oude voet verder gaan lijkt mij niet zo’n geweldige strategie. Wat juist opvalt is wat deze tijd aan creativiteit in gang zet. Ook binnen de kerken! We kijken over onze grenzen en voorzichtigheid heen en spelen leentjebuur bij andere maatschappelijke organisaties die voor dezelfde problemen staan. Premier Rutte zei dat de wereld er ná de Coronacrisis er anders uit zal zien dan daarvoor. Misschien geldt dat voor de kerk ook. Een ander pad bewandelen, nadenken over onze relevantie, de meerwaarde voor de samenleving. Dat proces aangaan kan weleens eens heel belangrijk worden. We weten niet op voorhand waar we terecht komen, maar misschien worden we juist geholpen door de tijd -deze tijd dus- om eindelijk de sprong in het duister te wagen.
Ben Hendriksen
|
Troost". zullen vanavond,woensdag 29 april tussen 19.00u en 19.15u voor de laatste maal de klokken luiden van onze kerken: OLV ten Hemelopneming Prinsenbeek, H. Martinus Princenhage en H. Moeder Gods Effen. 
ander in lijn met soortgelijke initiatieven in heel Nederland.
