|
Beste lezers,
Ik weet niet hoe jullie het ervaren, maar als de redactie weer vraagt om een stukje voor de nieuwsbrief heb ik altijd de gedachte: Nu al weer?
Maar als je dan even nadenkt wat er de afgelopen periode allemaal gebeurd is kom je tot de conclusie dat “Nu alweer” eigenlijk “Nu pas” zou moeten zijn.
Na de berichten over Corona in de pers hebben we direct besloten om alles nauwgezet te volgen en hopen dat het onze deur voorbij gaat. Niets is echter minder waar, want al snel bleek dat er op een school van een van onze jeugdleden een besmetting was geconstateerd.
Hierna hebben we eerst een besluit genomen dat we alle communicatie centraal vanuit het bestuur zullen coördineren en dat het goed op de hoogte houden van de leden/ouders prioriteit nr 1 is.
Dan moet je het besluit nemen om de opkomsten te stoppen. Dit heeft grote impact gehad op uiteraard de jeugdleden maar vooral ook de leiding. Want ineens moet je alles digitaal doen. Hoe goed is te zien dat dit eigenlijk zeer goed gelukt is.
Het troephuis mocht nog bezocht worden. Ideaal want dan konden we mooi een aantal klussen doen die makkelijker gaan als er geen jeugdleden “in de weg lopen”. Ook konden we nog bijeenkomen op het troephuis voor overleg en afstemming.
Helaas duurde dit niet lang en hebben we het besluit moeten nemen om over te gaan tot een totale lock-down. Dan zou je zeggen dat het rustig wordt want wat valt er nu nog te besturen. Dit bleek dus heel anders. Ouders en leiding maken zich grote zorgen en hebben vragen hoe nu verder. Hoe gaat bijv. het over vliegen, wat doen we met het zomerkamp, welke teams hebben we volgend seizoen. Ik merk dat het heel veel dilemma’s oplevert die wie niet 1,2,3, kunnen oplossen. Wij als bestuur vergaderen soms wel 3 maal per week. We proberen contact te houden met leiding en ze te ondersteunen. Want een aantal leiding studeert(hoe gaat mijn studie dit jaar verlopen) of zit in de zorg(ik mag geen risico nemen en draai extra diensten) en er zijn leden die zelf in een risicogroep zitten. Wat zal de toekomst brengen.
Ook hebben we in de Regio Utrechtse Heuvelrug contact met andere scoutinggroepen in de vorm van een online bestuur café, Hierin delen we ervaringen met besturen van andere scouting groepen.
En dan komt het verlossende woord van SN dat we weer mogen gaan draaien. We springen een gat in de lucht. Maar de vreugde slaat snel om in zorgen en het slechten van dilemma’s. Ons uitgangspunt is dat de leiding het moet zien zitten. Als een leiding er geen vertrouwen in heeft om te gaan draaien is dat een keuze die we respecteren.
Eerst moest er toestemming komen van de gemeente. Als uitvoerende instantie van de noodwet moeten zij toestemming geven om weer te gaan draaien. Dit ging niet vanzelf maar met enige overredingskracht is de toestemming er dus.
De eerste opkomsten zijn geweest. Het was geweldig om te zien dat de Bevers en de jongenswelpen weer op het troephuis waren. Heel goed om te zien dat iedereen zich goed aan de afspraken heeft gehouden en ik kan met een gerust hart stellen dat draaien onder deze omstandigheden zeker mogelijk is en veilig kan plaatsvinden.
We zijn er nog lang niet en hebben nog veel hobbels te nemen. Op het ogenblik is het afwachten wat Scouting Nederland zegt over de zomerkampen. Als daar een besluit genomen wordt zullen we in overleg met de ZoKa-commissie en de leiding weloverwogen een besluit nemen. Ik hoop dat ik naar aanleiding hiervan een mail kan sturen met goed nieuws. Fingers crossed…..
Ik sluit af met te zeggen dat ik trots ben op alle leden van Manitoba maar met name op de leiding, SOD en bestuur. Het zijn rare hectische tijden waarin we elkaar nodig hebben.
Steun elkaar en blijf gezond.
Namens het bestuur:
Eric van Schaick
Voorzitter scouting Manitoba
|
