Haagse Borstvoedingsgroep Bijeenkomst 1 Juli 2020

Van het boek "Ouderschap vanuit je hart" door Lida van Ruijven
Spruw
Spruw is een schimmel in de mond of op de tepel die kleine blaasjes veroorzaakt. Deze schimmel leeft op zoet en gaat dood door zout en zuur.
Zoet zijn moedermelk, kunstvoeding en suiker.
Zout (en dus genezend) is zuiveringszout ofwel natriumbicarbonaat, te koop bij de apotheek.
Zuur (en dus genezend) is water met een scheutje azijn erin. Zuur is ook: looizuur in koude sterke thee.
Je kunt het mondje reinigen met een katoenen lapje met het zoute water of koude, sterke zwarte thee. Schrap alles: wangen, kaakjes en tong. Dit schoonmaken moet je elke twee uur doen.
Spruw blijft het langst in het slikgedeelte van de keel als een witte pukkel. Daar kun je niet schrappen. Druppel met een pipetje een paar druppels zuiveringszout of sterke, zwarte thee in de keel. De tepels kun je deppen met water en een scheutje azijn. Bij pijn kun je een vette zalf gebruiken: lanoline of vaseline. Als dieet raad ik aan geen suiker en geen voedsel te nemen op basis van schimmels (zoals kazen of gistbrood), champignons en gerookt voedsel; wel goed is zuurdesembrood.
Houd de behandeling vol tot drie dagen nadat de symptomen verdwenen zijn. Kokosolie (caprylzuur) is ook genezend. Zo ook gentiaanviolet, een inktachtige stof die hevig paarse verkleuring geeft (de verkleuring gaat ook weer weg).
Spruw bij de grotere peuter kun je ook behandelen met een vettig zuur, genaamd citroenzuurglycerine, dat bij de drogisterij verkrijgbaar is. Je kunt de spuwplekjes aanstippen met je vinger gedoopt in de citroenzuurglycerine.
Spruw is zeer besmettelijk. Let dus op met het delen van speelgoed of spenen of met twee kinderen aan de borst. Spruw heeft samenhang met witte vloed bij de moeder. Spruwkinderen zijn vaak extra gevoelig.
Mocht de dokter medicijnen voorschrijven, dan is het nog steeds raadzaam de mond schoon te maken met een katoenen lapje met zuiveringszout. Lees ook het boek Schimmels, suiker en allergie – Vergis(t) je niet! door de arts Anna Kruyswijk-van der Heijden.
Het brein van het kind (hoofdstuk 10.2)
Belangrijk is het onderzoek van kinderen van drie jaar. Het brein van een kindje van drie verbruikt tweemaal zoveel energie als een volwassen brein. Vooral het aantal verbindingen tussen de hersencellen groeit enorm in de eerste tien jaar. Na het tiende jaar wordt het aantal verbindingen langzaam minder tot achttien jaar. Dan is het brein volgroeid.
Als ouders met hun baby veel lachen en praten, worden er meer verbindingen in het brein gelegd. Maar wanneer ouders plotseling met deze aandacht stoppen en daarna op het kind boos worden omdat het bijvoorbeeld niet rustig kan worden, en het vervolgens niet meer met het kind goedmaken, dan sterven er van zulke verbindingen. Het is ‘gif’ voor het brein.
Stress voor een baby is slecht voor de hersenen. Het is gemeten dat stress de verbindingen in het brein kapot maakt en zelfs zenuwcellen laat afsterven.
Marian Riksen vroeg ouders van baby’s van negen maanden om gedurende drie maanden met het kind te lachen en te praten, goed te kijken, veel te reageren en terug te praten. Na drie maanden bleek dat deze baby’s zich anders waren gaan gedragen dan een groep controlebaby’s. Zij waren ondernemender, hadden meer zelfvertrouwen en er werd samen meer gelachen.
Op twaalfjarige leeftijd bleek dit verschil nog steeds te bestaan. Zij waren nog steeds ondernemender, hadden meer zelfvertrouwen en ze hadden een grote ego-veerkracht.
[...]
In Nederland is ook werkzaam prof. dr. Louis Tavecchio, bijzonder hoogleraar onderzoek kinderopvang. Hij doet observaties om te zien hoe de omgang is tussen leidster en kind. Hij bekijkt of leidsters leuk met de kinderen omgaan of meer als een automaat aan het werk zijn. Ze praten dan bijvoorbeeld met een collega over vakantie tijdens het omdoen van de luier. Dat moet juist niet.
Hij schrijft dat je op kinderdagverblijven één leidster zou moeten hebben op drie baby’s. Terwijl het nu in de praktijk twee op negen baby’s is. Ook zijn groepen van twaalf kinderen toegestaan met twee leidsters. In deze groepen mogen drie baby’s zijn. Het komt voor dat ze niet allemaal gediplomeerd zijn, en er is ook een groot aantal invallers, stagiaires en flexwerkers. Het personeelsverloop is vaak aanzienlijk.
Dr. Louis Tavecchio schrijft ook dat het gaat om het opbouwen van relaties. De meest kritische periode voor het opbouwen van de hersenverbindingen en daarmee de relaties van een kind ligt tussen de leeftijd van negen en achttien maanden. Maar weten instellingen dit? Is de rijksoverheid ermee bekend? Juist in deze periode moet er een intensieve affectieve band zijn tussen ouder of opvoeder en het kindje. Dat is de prikkel voor de ontwikkeling van het emotionele brein.
Je trakteert je kind op een avondje schoot
’s Avonds zul je zelf moe zijn van het werken. Neem toch gerust de hele avond je kind op schoot en laat het op je schoot slapen. Je kunt op deze manier zo vaak de borst geven als je wilt. Zo kun je de tijd compenseren die je weg was. Je baby gedijt er extra van en zelf rust je ook goed uit. Sommige baby’s vinden het heerlijk om op de bank te liggen tegen je bovenbeen aan. Zelf heb ik dit heel vaak gedaan, het was bij ons eigenlijk normaal. Als het kindje wat groter was, legde ik het kindje achter mijn rug op de bank. Hiermee gaf ik de boodschap: je bent veilig bij mama, slaap maar gewoon door. Als ik langer dan een kwartier uit de kamer weg was, werd mijn kindje wakker. De nachtluier kreeg hij ’s avonds om acht uur aan, zodat hij niet meer gewekt hoefde te worden.
Een gouden regel is: de tijd die je investeert in je kindje, betaalt zich altijd terug.
Hoe inheemse beschavingen het doen
Het avondje op schoot is in andere culturen heel normaal. Mansuk Patel schrijft in het boek Crisis en het wonder van de liefdeover zijn observatie in Kenia waar hij geboren is. Hij vertelt dat de Masai-vrouwen hun kinderen altijd op hun rug dragen totdat ze twee jaar oud zijn. De inheemse beschavingen weten en begrijpen instinctief dat die eerste jaren het belangrijkste zijn omdat dat de tijd is waarin er een band ontstaat tussen moeder en kind. Bij sommige stammen mag een kind de eerste negen maanden van zijn leven niet eens de grond raken. De boodschap die de moeder aan haar kind hiermee geeft is: ‘Ik ben er helemaal voor jou.’ Door die toewijding groeit het kind emotioneel stabiel en veilig op. Hij krijgt kracht en de zekerheid dat je het leven kunt vertrouwen, aldus Mansuk Patel.