αυτό το γράμμα θα είναι σύντομο μα μεστό

σας γράφω, βλέπετε από το καλύτερο failed state του πλανήτη, το αλλοπρόσαλλο, ακαταμάχητο Ηνωμένο Βασίλειο. Μια χώρα που αυτοκτονεί. Βεβαίως, περπατώντας στους δρόμους της πρωτεύουσάς του δεν καταλαβαίνεις εύκολα ότι αυτή χώρα εδώ αυτοκτονεί. Ίσα ίσα. Μια χαρά μοιάζει. Αλλά τι να σας πω, είμαι εδώ μόλις λίγες ώρες, δεν έχω ακόμα καν συνηθίσει προς τα πού κοιτάνε όταν περνάν το δρόμο. Θα κάτσω να αφουγκραστώ, να πιάσω τον παλμό, να λάβω τα μηνύματα και θα γυρίσω να σας πω τι κατάλαβα. Βεβαίως, οφείλω να σας προειδοποιήσω ότι και τις επόμενες Παρασκευές σε διάφορα ταξίδια και φόρα θα τρέχω. Οπότε ποιος ξέρει τι ανεμοδαρμένα γράμματα θα λαμβάνετε. Ποιος ξέρει το οτιδήποτε, πια.

Λονδίνο, σήμερα

διαΝΕΟδιαβάσματα

Καλό το Λονδίνο αλλά ξέρετε ποια άλλη είναι φοβερή πόλη; Το Πίτσμπεργκ. Ναι, το Πίτσμπεργκ, η πόλη του Πιτς (ποιος είναι ο Πιτς) χτισμένη στις όχθες τριών ποταμών, η πόλη με τις περισσότερες γέφυρες στην Πενσιλβάνια, ένα μέρος μαρτυρικό. Πριν από μερικούς μήνες συνάντησα το δήμαρχό της και καθίσαμε και τα είπαμε και μερικά από αυτά που είπαμε μπορείτε να τα δείτε εδώ.

σήμερα στην Καθημερινή

γράφω για τους πλούσιους φιλάνθρωπους ή, για να είμαι πιο ακριβής, για το πώς αναλύει τη σύγχρονη φιλανθρωπία ένας αμερικανός συγγραφέας με το θαυμάσιο όνομα Άναντ Γκίρινταραντας. Σας έχω ξαναγράψει γι' αυτό. Πρόκειται για ιδεολογικά φορτισμένο βιβλίο, γραμμένο στο πνεύμα της σύγχρονης "ριζοσπαστικής" αμερικανικής αριστεράς (της οποίας οι "ριζοσπαστικές" ιδέες είναι ας πούμε η δωρεάν υγειονομική περίθαλψη, η υπεύθυνη περιβαλλοντική πολιτική και το να μη φορτώνονται τα νέα παιδιά με ιλλιγγιώδη χρέη για να σπουδάσουν, τόσος ριζοσπαστισμός μιλάμε) και καταφέρεται εναντίων των κακών πλουσίων που χρησιμοποιούν τη φιλανθρωπία τους για να διαιωνίσουν ένα σύστημα που τους ευνοεί και, σε κάποιες περιπτώσεις, για να τους θωρακίσει από την κοινωνική κατακραυγή. Παρ' όλη την ιδεολογική προσέγγιση και κάποιους αφορισμούς, ωστόσο, είναι και γεμάτο με ώριμα και ουσιαστικά επιχειρήματα που προσφέρουν τροφή για σκέψη πάνω σ' αυτό το ενδιαφέρον θέμα.

Το βιβλίο που διαβάζουμε τον Σεπτέμβριο στο Bookworm είναι το "Στ' Αμπέλια" του Σταύρου Ζουμπουλάκη, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πόλις.

Είναι ένα μικρό βιβλιαράκι, λιγότερες από 100 σελίδες, στις οποίες ο συγγραφέας γράφει για τις αναμνήσεις του από τα καλοκαίρια που περνούσε στο χωριό του στην Πελοπόννησο ως παιδί. Πίσω από το πρώτο πρόσωπο και την αυτοβιογραφική φόρμα, ωστόσο, κρύβεται μια ακτινογραφία της ελληνικής επαρχίας και η κατάρριψη μιας σειράς μύθων που την αφορούν.