γράμμα από το Ναύπλιο

Την προηγούμενη φορά σας έγραφα απ' το Λονδίνο, αυτή τη φορά σας γράφω από το Ναύπλιο, όπου έχω έρθει για ένα κλειστό διεθνές συνέδριο του ΕΛΙΑΜΕΠ με θέμα το πράγμα από το οποίο πασχίζουν να φύγουν οι άλλοι στο Λονδίνο. Καθότι η ώρα είναι περασμένη, θα σας μεταφέρω εδώ μερικές σκόρπιες σημειώσεις από αυτές που κράτησα σήμερα, χωρίς συνάφεια, συνοχή και συνέπεια, όπως ακριβώς τις έγραφα μέσα στην αίθουσα, αλλά και χωρίς ονόματα και ποιος είπε τι καθώς το συνέδριο είναι κλειστό, με Chatham House rule, ίσως τον καλύτερο house rule, μετά το "βάζουμε το χαρτί υγείας με την άκρη να κρέμεται από μπροστά". 

σκόρπιες ατάκες που άκουσα σήμερα για την Ευρώπη και τον κόσμο

“Ο μεγαλύτερος εχθρός των λαϊκιστών είναι η πραγματικότητα”.

“Climate change is a consensus issue until you get to the bill".

"Πριν από 30 χρόνια ο μεγαλύτερος εργοδότης στις ΗΠΑ ήταν η GM κι ο μέσος μισθός ενός υπαλλήλου στη GM ήταν 30 δολάρια την ώρα. Σήμερα ο μεγαλύτερος εργοδότης στις ΗΠΑ είναι η Walmart και ο μέσος μισθός ενός υπαλλήλου στη Walmart είναι 8 δολάρια στην ώρα".

“Είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε μια νέα οικονομική ή μεταναστευτική κρίση; Όχι".

“Για πρώτη φορά στη ζωή μου νιώθω υπαρξιακό φόβο". 

"Η ιστορία της Κάθριν Άστον με το τηλεφώνημα για την Ευρώπη (που υποτίθεται ότι είπε ο Κίσινγκερ)" (αυτό σημείωσα, δεν έχω ιδέα τι εννοούσα όταν το έγραψα) 

"The EU was built against power politics. A system that refuses to discriminate between friends and foes".

"Αν ρωτήσεις στο δημοψήφισμα “θέλετε να είστε μέλος του ΝΑΤΟ”, παίρνεις 10 λιγότερες μονάδες απ’ το αν ρωτήσεις “θέλετε να είστε μέλος της Ατλαντικής Συμμαχίας”. Ποιος δεν θέλει να είναι μέλος μιας συμμαχίας;" 

"Όταν συμβαίνει μια κρίση -κι αυτή που περάσαμε ήταν μια υπαρξιακή κρίση, όχι ένα απλό πρόβλημα- συμβαίνει μια αυτόματη συγκέντρωση της ισχύος σε ένα μέρος".  

σήμερα στην Καθημερινή

γράφω για τους αρνητές της κλιματικής αλλαγής με αφορμή ένα απίθανο "άρθρο" τύπου που πιστεύει ότι το λιώσιμο των πάγων της Αρκτικής δεν είναι πρόβλημα γιατί, λέει, το παγάκι όταν λιώνει στο ποτήρι δεν ανεβάζει τη στάθμη του νερού. Σοβαρά τώρα. 

και τώρα, λινξ

Το πρόσφατο κείμενο του Τζόναθαν Φράνζεν για την κλιματική αλλαγή προκάλεσε έντονες αντιδράσεις, που λέτε. Για να μην τα πολυλογώ, ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι είναι αδύνατο να αναστραφεί η κλιματική αλλαγή, ότι η καταστροφή είναι βέβαιη οπότε μάλλον δεν έχει νόημα να κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας για το ότι υπάρχει πιθανή λύση, και θα είναι προτιμότερο να ασχοληθούμε με το τι κάνουμε τώρα για να προσαρμοστούμε. Ο Φράνζεν, βεβαίως, έχει και στο παρελθόν γράψει πράγματα που έχουν προκαλέσει αντιδράσεις και, όπως και άλλες φορές, και το κείμενο αυτό είναι αναπάντεχα κακογραμμένο (για το επίπεδο ενός σημαντικού λογοτέχνη, τουλάχιστο) και γεμάτο με λογικά άλματα, αφέλειες και τρομερά κενά στην επιχειρηματολογία. Γι' αυτό και σας έβαλα πρώτα ένα λινκ για τις αντιδράσεις, και μετά το ίδιο το κείμενο. Αλλά το συμπέρασμα είναι κάτι που αξίζει να το συζητάμε. Μπορεί να φταίει το ότι ο ίδιος είναι κάπως, πώς να το πω, γκρινιάρης και αχώνευτος -όταν ο Γουίλιαμ Βόλμαν έγραψε παρόμοια πράγματα (πολύ πολύ καλύτερα, πιο αναλυτικά και πιο τεκμηριωμένα) δεν αντιμετώπισε παρόμοιες αντιδράσεις. 

Η κλιματική αλλαγή θα φέρει περισσότερη μετανάστευση, κι αυτό είναι κάτι για το οποίο ο κόσμος δεν είναι καθόλου προετοιμασμένος. 

Εκείνες οι έρευνες που έλεγαν ότι η ελεύθερη βούληση δεν υπάρχει και ο εγκέφαλος παίρνει αποφάσεις αυτόματα πριν καν το καταλάβουμε; Ενδέχεται να μην είναι σωστές. 

Η σκοτεινή σχέση του φημισμένου Media Lab του MIT με τον καταδικασμένο για τράφικινγκ ανήλικων κοριτσιών δισεκατομμυριούχο Τζέφρι Έπστιν (που πρόσφατα αυτοκτόνησε στη φυλακή), σε άλλο ένα συναρπαστικό ρεπορτάζ του αμείλικτου και ακατάβλητου Ρόναν Φάροου. 

Κανένας δεν έχει σκοτωθεί από διαστημικά σκουπίδια που πέφτουν στη Γη. Ακόμα. 

Ζουμ.