Haagse Borstvoedingsgroep Bijeenkomst 2 Oktober 2019

Van het boek "Ouderschap vanuit je hart" door Lida van Ruijven, 3de druk
Hoe reageert de moeder zelf op borstvoeding?​ (hoofdstuk 2.3)
Als je jouw lichaam leert kennen, zul je voelen dat de toeschiet  -reflex, het stromen van de melk, je een totaal ontspannen gevoel kan geven waardoor je gemakkelijk in slaap valt. Dit wordt veroorzaakt door een prettig hormoon: oxytocine. Als je je heel gespannen voelt en nerveus bent, kun je je baby heel vaak aanleggen zodat het hormoon je rustig maakt. Met een baby aan de borst heb je echt minder kans overspannen te raken dan zonder! Desondanks hoor ik toch moeders soms zeggen dat ze zo moe worden van borstvoeding. Voor die moeders zijn er de volgende tips: 
-  Probeer het hormoon oxytocine uit te buiten door tijdens de borstvoeding je ogen te sluiten. Oxytocine kan je loom maken, wat je niet moet verwarren met moeheid. 
- Doe regelmatig een dutje met je kind aan de borst. 
- Gebruik geen suiker omdat suiker als doping werkt: je voelt je even fit en daarna ben je tweemaal zo moe. 
- Telkens als je honger hebt, neem je een paar boterhammen met iets lekkers, of je neemt wat roggebrood, rijstwafels, worteltjes, komkommer, fruit, rozijnenbrood, popcorn met zout, gebakken aardappelen, havermout, soep met rijst. 
- Neem vitaminen voor zwangerschap en borstvoeding. Ik heb vaak gehoord dat een moeder zei: mijn pot met vitamine is op en nu voel ik me weer zo moe. (Zie de lijst in hoofdstuk 15 van extra vitaminen en mineralen.) 
Op den duur kostten de nachtvoedingen mij slechts één minuut. Ik trok het kindje naar me toe en legde het aan en viel in slaap door de oxytocine. 
De ontspanning door oxytocine is af te kijken van de dierenwereld. 
Als een moederdier haar jong voedt, wordt ze heel rustig. 
Als het hormoon is uitgewerkt, loopt ze weg van het jong.
Huilen en inbakeren – de eenzame oplossing (hoofdstuk 3.1)
Ouders zoeken vaak hulp als hun baby erg veel huilt. Deze ouders wordt dan regelmatig geadviseerd om hun baby strak in te wikkelen in een doek, het zogeheten inbakeren. De gedachte hierachter is dat men denkt dat de baby zichzelf wakker houdt met zijn zwaaiende armen en dat de baby door hem strak in te wikkelen langer zal gaan slapen. 
Ouders en hun omgeving gaan er vaak ten onrechte vanuit dat een kind zich gedraagt in een vast patroon van eten, slapen, eten, slapen. Als dit echter niet zo blijkt te zijn, wordt er gedacht dat er iets mis is met het kind. Maar daar is meestal geen sprake van. Het kind is natuurlijk ook veel wakker tussen de voedingen door, het huilt en zwaait met de armen om contact te zoeken: ‘Is daar iemand voor mij? Als ik alleen ben ga ik roepen, anders vergeten ze mij.’ 
Een fabrikant van inbakerdoeken heeft op zijn internetsite naar mijn mening heel onjuiste informatie gezet. De fabrikant heeft het erover dat ouders vaak een heel ‘vermaak-programma’ toepassen om hun kind in slaap te laten vallen. Hij biedt als alternatief een inbakerdoek aan om dit ‘vermaak-programma’ te vermijden. De inbakerdoek moet ervoor zorgen dat het kind uit zichzelf in slaap gaat vallen. 
Maar baby’s kunnen zichzelf niet kalm maken. Daar hebben ze een volwassene bij nodig. Over dit onderwerp heeft Marianne Riksen-Walraven, hoogleraar ontwikkelingspsychologie, onderzoek gedaan. Dit onderzoek wordt verderop in dit boek aangehaald. 
Als je de situatie met zoogdieren vergelijkt, zie je dat een huilend jong roofdieren kan aantrekken. 
Onze baby’s worden geboren met een oerangst: ik hoor niet alleen te zijn, anders is het gevaarlijk. 
Inbakeren gaat uit van de behoefte van de ouders maar niet van het kind. Het is een eenzame oplossing. Inbakeren kalmeert de moeder. 
Het geeft verwijdering tussen moeder en kind: het maakt de moeder meer afstandelijk en minder gevoelig voor de signalen en behoeften van haar kind. De hechting wordt minder. Daarnaast heeft inbakeren ook fysieke bezwaren. Het kan het lichaampje in een onnatuurlijke houding strekken. Dit kan gevaarlijk zijn voor de heupen die juist in kleermakerszit horen te zijn, de meest gezonde houding.
Draagdoek of kinderwagen hoofdstuk 5.2 
[...]
Marianne Riksen Walraven, hoogleraar ontwikkelingspsychologie in Nederland, schrijft het volgende over haar ervaringen in Bali: ‘Op Bali wordt een baby gezien als een gift van God. Tijdens de eerste 210 dagen na de geboorte is een kind daar meer goddelijk dan menselijk van aard en moet daarom met respect behandeld worden. Anders zou het zich wel eens kunnen bedenken en naar de godenwereld terugkeren. Daarom worden baby’s altijd gedragen; een god zet je immers niet zomaar op de grond en je laat hem zeker niet huilen. Als een moeder even haar handen vrij wil hebben, is er altijd wel iemand te vinden die haar kind wil vasthouden en ronddragen. Er zijn meer culturen waar baby’s met groot respect behandeld worden en waar zij beschouwd worden als competente wezens met een eigen persoonlijkheid. In het Westen zijn baby’s heel lang enorm onderschat.’
De biologische beschikbaarheid van vitamines en mineralen hoofdstuk 11.1
IJzer is een goed voorbeeld van de biologische beschikbaarheid. Het gehalte is weliswaar lager in moedermelk dan in koemelk, maar uit moedermelk wordt ongeveer 70 procent in het lichaam opgenomen (vergeleken met 10 procent uit koemelk), zodat een kind dat borstvoeding krijgt toch een hoger gehalte ijzer opneemt dan een kind dat geen borstvoeding krijgt.
Lees verder
- Oxytocine: hoofdstuk 2.3, hoofdtuk 6.2, hoofdstuk 10.1 (Moet de moeder de baby laten doorslapen? en De toeschietreflex), hoofdstuk 11.2 Moederschap met borstvoeding gaat gemakkelijker en hoofdstuk 11.1 Het kindje van 18 maanden en ouder;
- Ijzer in moedermelk/lactoferrine hoofdstuk 11.1
- Komt je kindje ijzer tekort als hij niet eet? hoofdstuk 14.1