Vorig jaar organiseerden wij onze allereerste Titty Talk: een first date met 40 feministen. Een inspirerende ontmoeting tussen activisten, feministische organisaties, kunstenaars en journalisten. Allemaal proberen ze op hun eigen manier een positieve verandering teweeg te brengen. De feministen 4.0. Alleen wie zijn die feministen nou eigenlijk en waar staan ze voor? Wij stellen je ze voor in onze reeks: De feministische beldate!

Pisswife, wat een geweldige naam. Maar wie zijn zij? Wat doen ze? En hoe is het allemaal begonnen? In onze beldate met Pisswife legt Robin alles uit over de zine en het kunstcollectief! 

The TittyMag: Wat is Pisswife? 

Robin: Pisswife is begonnen tijdens onze studie. De meeste van ons studeren Literary & Cultural Analysis aan de UvA. Daar is Pisswife een beetje ontstaan. Het werd een broedplaats voor hele creatieve mensen die leerden over feminisme en postkoloniale theorieën. We kregen toen het idee om onze creativiteit een podium te geven en dit ook aan te bieden aan de mensen die dit normaal niet in de samenleving krijgen. Daardoor is het idee van een zine ontstaan. Een zine is heel fijn omdat dat gewoon tastbaar is. 

De naam komt van het woord zeikwijf, dat hebben we letterlijk vertaald en dan krijg je iets grappigs, namelijk Pisswife. Als je een scheldwoord ‘reclaimed’ dan wordt het woord ook iets sterkers en zet je het om in empowerment. We willen ook met onze naam bereiken dat er een lach op je gezicht komt en dat je denkt “wat is dit?” 

Onze zine is ons belangrijkste product. Maar we doen ook heel veel evenementen waarbij we een safe space creëren voor de mensen die dat verdienen. 

TTM: Wat is jullie missie?

R: Pisswife zit in een hele creatieve hoek. In onze zine staan verschillende soorten verhalen. Dit kan in de vorm van een essay zijn maar het kan ook in de vorm van poëzie zijn. En er is heel veel kunst in de vorm van schilderijen, illustraties en andere vormen. Dat is een beetje ons uitgangspunt. Het belangrijkste voor ons is een podium bieden aan mensen die een verhaal te vertellen hebben. We zijn ook gestart na de hele Me-Too discussie, want toen ontstond er ook een ‘mindset’ van: “er zijn verhalen die de wereld in moeten”. 

Er zijn heel veel mensen die wat te zeggen hebben en die dat graag willen uiten op een bepaalde creatieve manier maar die krijgen gewoon niet zo snel de kans in deze samenleving omdat te kunnen uiten. Deze kansen zijn vaak weggelegd voor heteroseksuele witte mannen. Daar willen we eigenlijk vanaf omdat er nog meer mensen zijn.

TTM: Waar staan we met feminisme anno 2019?

R: We staan nu in een hele sterke positie, lijkt mij. We proberen er altijd een beetje positief naar te kijken. Er zijn zeker nog wel kritische dingen die gezegd mogen worden. Ik denk dat we op een plaats zijn waar stemmen wel gehoord worden maar er is nog wel verbetering nodig. 

Soms vergeten we even dat we drie jaar geleden in een hele andere positie zaten en dat er hele grote veranderingen zijn geweest. Daar gaan we nu ook gewoon mee door en dat is heel fijn. 

Het moet wel gezegd worden dat er nog veel meer gedaan mag worden. Zeker wat betreft bijvoorbeeld vrouwen van kleur en transvrouwen, daar is gewoon nog heel veel te halen. Dat vinden wij als Pisswife heel belangrijk. 

TTM: Wat kan je het beste doen als je je meer wilt verdiepen in feminisme? 

R: Er is heel veel toegankelijke literatuur om te lezen eigenlijk. Mensen zouden dat meer zelf een beetje moeten uitzoeken, dat is niet gemeen bedoeld, maar er wordt heel snel naar feministen gestapt met de vraag: “Vertel jij maar even wat over feminisme”. Terwijl je eigenlijk ook zelf een beetje onderzoek kan doen. 

Het is belangrijk om mensen duidelijk te maken dat er genoeg literatuur beschikbaar is en dat mensen voor hun zelfstudie genoeg kunnen lezen. Blijven praten is natuurlijk ook heel belangrijk. Blijf vooral praten met feministen zodat je ook weet hoe het nu in elkaar zit en zet ook vooral je vooroordelen opzij, ga er met een open mind in! 

Wil je meer weten over Pisswife of ben je benieuwd geworden naar hun events? Kom dan op 26 oktober naar de lancering van Pisswife’s derde zine op het Veronicaschip! Hier kan je kaarten kopen. Tot de volgende beldate!<
 

Als ik ongesteld was, dacht ik altijd aan vrouwelijke superhelden. Die tijdens een gevecht zwaargewond raakte en dan gewoon bijna geen pijn lieten zien, alleen maar vuur in hun ogen. Zo relateerde ik mezelf een beetje als tiener en in mijn jong twintige jaren, ik wou alles aan kunnen en doorgaan.

In de afgelopen jaren hebben de woorden “gewoon door gaan” me meer tegen gewerkt dan geholpen. Ik merkte dat ik steeds minder energie had, en ik meer tijd moest besteden aan rust en herstellen. Ik vergeleek mezelf met andere vrouwen en ik probeerde vaak te doen alsof er niks aan de hand was. Een klein voorbeeld: afgelopen jaar in december stond ik op de dansvloer in de Jimmy Woo met mijn vriendinnen, het was een jaarlijks feestje en ik keek er al een lange tijd naar uit om weer eens de deur uit te gaan, en op gegeven moment deed mijn onderrug zo een pijn dat ik niet kon bewegen of door mijn knieen kon zakken (je weet wel, die sexy moves). En ik merkte ineens dat ik geen kant op kon, dus ik stond stil van de pijn terwijl iedereen bewoog, en ik durfde het niet te laten zien. Ik werd aangetikt met de opmerking “Stil staan is niks voor jou Kris”. Toen ik thuiskwam heb ik even gehuild, als danser met een dansopleiding en achtergrond van minstens 13 jaar was dit nu ook zelfs al teveel gevraagd van mijn lichaam. Stil staan is niks voor mij, en ik moet ook gaan inzien dat dit niet een vorm van stil staan is, maar juist vooruitgaan, ik ben in beweging naar een gezondere versie van mezelf en dat kost gewoon wat meer tijd.
 

Ik ben nog steeds niet ongesteld geweest sinds juli en het voelt beter, enorm raar, maar wel beter. De gevolgen van het veranderen van mijn hormoon huishouden heeft nu gezorgd voor heel veel kleine galstenen, en ben ik in een traject terecht gekomen waarbij ze misschien mijn galblaas willen verwijderen. Dus in plaats van ongesteldheidsklachten, heb ik nu last ergens anders in mijn lichaam. Of dit de oorzaak is durven ze niet met 100% zekerheid te zeggen, maar als ik steeds meerdere experten erover hoor praten en bronnen die ik lees zou dit zeker een hoofdreden kunnen zijn. Het is dus niet niks, er kan van alles bij komen kijken, en ik was nergens op voorbereid.

Jammer, maar waar, en het enige wat ik kan doen is blijven geloven dat mijn lichaam zichzelf weer zal herstellen. Wel met een beetje hulp natuurlijk. Ik krijg veel berichten van mijn naasten, voornamelijk vrouwen die zeggen; ik vind het erg dapper van je dat je zoiets durft te delen met de wereld. Ik vind het alleen maar fijn om te kunnen delen, het zorgt ook voor een vorm van closure door er steeds over te schrijven en er meer over te weten. Ik durf niet altijd alles onder ogen te komen in het leven, dus voor mij is dit ook een enorme stap waarbij ik mentaal ook een deel genees van mijn gemis aan zelfacceptatie.

Hoe gezonder ik ben, hoe gelukkiger ik me voel. Ik herhaal het nu maar al te graag met een glimlach.

Ik zou ook even wat beeld willen delen met hoe endometriose eruitziet en waar het kan zitten, wat de algemene klachten zijn en waar je meer kan lezen over deze chronische klachten.

Meest voorkomende klachten:

• Menstruatiepijn (voor/tijdens/na de menstruatie);
• (Chronische) buikpijn;
• Darm- en blaasproblemen (darmkrampen, obstipatie, diarree, gevoelige branderig gevoel tijdens het plassen);
• Vermoeidheid;
• Pijnlijke geslachtsgemeenschap (tijdens en na de gemeenschap);
• Vruchtbaarheidsproblemen.

Symptomen die geassocieerd zijn met endometriose:

• Bekken– en/of buikpijn (ook buiten de menstruatieperiode);
• Lage rugpijn;
• Pijn in de benen (met name in de bovenbenen tijdens de menstruatie);
• Ovulatiepijn(= pijn bij de eisprong);
• Pijn tijdens inwendig onderzoek van de vagina en/of darm;
• Lusteloosheid;
• Depressieen/of prikkelbaarheid;
• Pre Menstrueel Syndroom(PMS);
• Gezwollen buik;
• Slapeloosheid.<

We zijn geobsedeerd door likes en leuk gevonden worden. Een echte ‘ik-generatie’. Zodra onze wc-selfie niet genoeg likes krijgt, raken we gestrest. Was de foto toch niet perfect genoeg? Waarom vindt niemand het leuk? Maar er is toch veel meer dan alleen maar likes?
 
Er is nog genoeg om ons druk over te maken. Kijk naar het klimaatprobleem, de plasticsoep die door onze oceanen zwerft en het feit dat vrouwen nog steeds moeten demonsteren voor gelijke rechten.
 
Deze tegenstrijdigheid laat het Youseum bij elkaar komen. In vijfentwintig experimentele onderdelen kaarten ze maatschappelijke problemen aan, maar wel op een manier dat jij toch nog een geweldige selfie kan maken. Onze Cathelijne Blok heeft ook een kamer mogen creëren in het Youseum. Maar wat je daar vindt, houden we nog even geheim! 
 
Youseum brengt de maatschappelijke problemen samen met de ik-generatie. Wat gebeurt er nadat jij de perfecte selfie hebt gemaakt in de plastic soep? Ze laten je nadenken over de problemen, maar tegelijkertijd ziet alles er ook fantastisch uit, voor de perfecte selfie. Het is echt wat je er zelf van maakt. 
 
Op 1 november opent Youseum haar deuren. Ben jij klaar voor deze ervaring? Voor meer informatie en tickets, klik hier!<